Becoming the good girl

Η 2η μερα

Συνέχισα να περπατάω και σε δυο λεπτά ήμουν σπίτι. Ανοίγω  και πετάω τα βιβλία δίπλα από την πόρτα. Πάω στην κουζίνα να δω αν έχει τίποτα να φάω αλλά δεν είχε τίποτα. Περίεργο σκέφτηκα. Πήγα προς το ψυγείο και πριν το ανοίξω βλέπω ένα χαρτάκι που λέει
"Θα λείπουμε για δυο μέρες για δουλειές έχει λεφτά στο συρτάρι παρήγγειλε ότι θες και φάε"
Επειδή τώρα θα αναρωτιέστε γιατί να λείπουν και οι δυο. Οι γονείς μου δουλεύουν στην ίδια δουλειά η μαμά μου ως λογίστρια και ο μπαμπάς μου ως διευθυντής σε μια επιχείρηση οικονομικών.

Καλύτερα σκέφτομαι και πάω στο συρτάρι περνώ τον κατάλογο κατευθύνομαι προς τον καναπέ. Αράζω παραγγέλνω και περιμένω πάω να ανάψω ένα τσιγάρο αφού είμαι μόνη μου δεν θα υπάρχει πρόβλημα. Και εκείνη την στιγμή χτυπάει το κουδούνι εντάξει το σύμπαν θέλει να σταματήσω να καπνίζω δε θα του κάνω τη χάρη. Το ανάβω και τραβάω δυο τζούρες, το αφήνω στο τασάκι και πάω να ανοίξω την πόρτα. Ήταν τα παιδιά τους είχα στείλει μήνυμα ότι θα είμαι μόνη μου σπίτι και αν θέλουν να έρθουν να αράξουμε όλοι μαζί. Τους κάνω χώρο και μπαίνουν και πάνε και κάθονται στον καναπέ πάω και γώ και συζητάμε διαφορά. Χτυπάει το κουδούνι πάω ανοίγω και περνώ τις πίτσες στα χέρια μου πληρώνω τον ντελιβερά και πάω στα παιδιά τις ανοίγουμε και αρχίζουμε να τρώμε είχα πάρει και μπύρες οπότε το απόγευμα περασε κάπως έτσι.
...
Τα παιδιά έφυγαν πριν από λίγο και εγώ κάθομαι στον καναπέ και σκέφτομαι διαφορά. Το συνηθίζω αυτό όταν λείπουν οι δικοί μου κάθομαι στον καναπέ με το τσιγάρο και σκέφτομαι. Κάποιες φορές άκουω και μουσική αλλά όχι πάντα επειδή μου θυμίζει πράγματα που προσπαθώ να ξεχάσω.
Μετά από λίγη ώρα με πήρε ο ύπνος. Το πρωί ξυπνάω κατά τις 9:00 από κάτι ακτίνες που χτυπούσαν στα μάτια μου.
Άρχισα να βρίζω τις κωλοακτίνες και σηκώνομαι να ετοιμαστώ βλέπω ότι η ώρα είναι 9:10 δεν με πολύ νοιαζει κιόλας έχω πάει άπειρες φορές τέτοια ώρα. Πάω στο μπάνιο ρίχνω νερό στη μουρη μου, έβαλα ότι ρούχα βρήκα μπροστά μου και κατέβηκα πάλι κάτω πίνω μια κούπα καφέ και φεύγω. Αφού κάνω ελάχιστα μέτρα σκέφτομαι που πάω χωρίς τσάντα? Είπαμε τουρίστας αλλά όχι και έτσι.
Γυρνάω περνώ τα βιβλία που είχαμε και φέυγω .
Σε λίγα λεπτά ήμουν στο σχολείο , έπρεπε να πάω στη διευθύντρια να της πω τον λόγο που άργησα. Τι να της πω άραγε? Θα της πω την αλήθεια.
Χτυπάω και μπαίνω.
Μέρα  λέω και με κοιτάει
Μπα πως και μας θυμήθηκες? Λέει
Κοιμήθηκα λίγο παραπάνω λέω αφού αυτή είναι η αλήθεια.
Μου δίνει ένα χαρτί και μου λέει μη μπεις τώρα την άλλη ώρα.
Καλά λέω και φεύγω.
Δεν είχα σκοπό έτσι κι αλλιώς να μπω τώρα.
Πάω στο παγκάκι έξω από το σχολείο κάθομαι και ανάβω ένα τσιγάρο. Σε περίπου ένα 10 λεπτό χτύπησε το κουδούνι και πήρα την τσάντα και πήγα και την άφησα στη τάξη. Εκεί με ξανά πλησίασε ο Άλεξ και άρχισε να με ρωτάει τι έγινε και αν έγινε κάτι σοβαρό και έλειπα. Του λέω ότι απλά με πήρε ο ύπνος και φεύγω πάω στα παιδιά και αρχίσαμε να λέμε τα δικά μας.