Becoming the good girl

Άνοιξε τρύπα για να μπω

Ν:Δεν χρειάζεται. Δεν κάνατε κατι κακό. Κι γω ετσι ήμουν στην ηλικία σας. Ελπίζω να μην την πληγωσεις. Αν την δω να κλαιει εξαιτίας σου βρες σπηλιά να κρυφτείς. Κατεβείτε κατω τώρα γιατί σε λίγο έρχεται ο μπαμπάς σου Λίζα και δεν θες να σας δει εδώ.

Λ:Μαμά;

Ν:Ελα κορίτσι μου

Λ:Ευχαριστώ και θελω και μια μικρή χάρη

Λεω ελπίζοντας να δεχτεί να μείνει εδω ο Αλεξ.

Ν:Τι με περιμένει;

Λ:Να λέγαμε.. Ο Αλεξ να κοιμηθεί εδω απόψε.

Λεω και κοιτάζω κάτω ως ένδειξη αμηχανίας.

Ν:Εε εε δεν θελω να γινω απο τωρα γιαγιά.

Λ:Μαμαα

Τσιριζω σχεδόν

Ν:Πλακα κανω μπορεί να μείνει αν φυσικά τον αφήνουν και οι δικοι του γονείς

Α:Με αφήνουν. Σας ευχαριστούμε πολύ κυρία Νικολέτα

Λεει ο Αλεξ και με το ζόρι κρατιέμαι να μην γελασω.

Ν:Νικολέτα σκέτο αγόρι μου.

Ν:Ελάτε πάμε κάτω. Προσθέτει

Σηκώνομαι και μετα σηκώνεται και ο Αλεξ.

Λ:Περίμενε να βαλω ενα τζιν και έρχομαι.

Α:Εντάξει μωρό μου.

Αχ αυτο το 'μωρό μου' με κανει να λιώνω.

Παω βάζω ενα τζιν και ενα γκρι κορμάκι και βγαίνω και βλεπω τον Αλεξ να εξερευνά το δωμάτιο μου.

Λ:Ει τι κάνεις εκεί

Α:Ήσουν πολυ γλυκούλα οταν ήσουν μικρή. Οχι οτι τώρα δεν είσαι

Λ:Μη με λες γλυκιά.

Κανω και καλα ενα μουτρωμενο πρόσωπο

Δείχνω σαν πενταχρονο μαζί του

Α:Ελα εδω παραπονιαρα μου εσυ

Λεειι και παω στην αγκαλιά του. Σηκώνομαι και αφήνω ενα φιλί στο μάγουλο και τον τραβάω να πάμε κάτω.

Χαμογελάει και κατεβαίνουμε κατω. Στις σκάλες βλέπω τον μπαμπά μου και αφήνω το χέρι του Αλεξ και χαιρεταω τον μπαμπά μου.

Δη:Το παιδί;
Λεει μετα απο λιγα δευτερόλεπτα

Λ:Α εμ ο Αλεξ. Συμμαθητής μου

Δη:Μπορεί να συστηθεί μόνος του.

Ανάκριση νούμερο 2

Ο Αλεξ ειχε γινει κόκκινος απο ντροπή μαλλον αλλα παρολαυτα άρχισε να μιλάει