Becoming the good girl

Κεφάλαιο 22°

Ανοίγω το κινητό μου και στην οθόνη μου εμφανίζεται κάτι φρικτό..

Οχι

Δε μπορεί..

Ο Αλεξ και η Εύα τα έχουν

Ασυναίσθητα δακριζω..

Νιώθω κάποιον να με αγκαλιάζει απο πίσω..

Ο Κώστας..

Γυρνάω και κλαιω στην αγκαλιά του..

Χτυπάει κουδούνι και μπαίνουμε στη τάξη..

Καθόμαστε οπως καθόμαστε και αρχίζει το μάθημα

Κάποια στιγμή η καθηγήτρια ρωτάει
Κ:Λίζα παιδι μου είσαι καλά γιατί κλαις;

Δεν είχα καταλάβει ότι κλαιω..

Λ:Ναι κυρια μια χαρά εχω αλλεργία

Κ:Θες να πας να ρίξεις λιγο νερό στο πρόσωπο σου;

Λ:Ναι αν γίνεται

Κ:Φυσικά πηγαινε

Γυρνάω και τον βλέπω στεναχωρημενο

Πρέπει να φύγει η στεναχωρια από πανω του..

Ας έρθει σε εμενα...

Παω στη τουαλέτα και ρίχνω νερό στο πρόσωπο μου.. Κοιταζομαι στο καθρέφτη και τρομάζω

Εχω μαύρους κυκλους και τα ματια μου ειναι κατακόκκινα

Αντε να δω πως θα το καλύψω..

Θα βρω τροπο όμως..

Βλέπω τον Αλεξ να μπαίνει στις τουαλέτες και θέλω να βάλω τα κλάματα πάλι αλλα δεν θα το κάνω.. Πρέπει να προχωρήσει.. Άλλωστε για το καλό μου δεν γίνεται ολο αυτο;

Ναι ναι για το καλο μου γίνεται..

Ακόμα και αν δεν φαινεται και φαίνεται το αντίθετο

Λ:Αλεξ; Τι κάνεις εδω;
Α:Συγγνώμη..
Λεει και κοιτάει κάτω..
Λ:Αλεξ είμαι καλά μη ζητας συγγνώμη.. Χωρίσαμε για το καλό μου είσαι ελεύθερος να κάνεις ότι θες μην στεναχωριέσαι θα βρω τον δρόμο μου.. Θα δεις αύριο θα είμαι μια χαρά..

Λεω με το καλύτερο ψεύτικο χαμόγελο που έχω..

Α:Ασε με να κανω κάτι...

Λεει και ξέρω τι θα κάνει

Γνεφω και εκείνος με πλησιάζει.. Δεν θα μπορούσα να αρνηθώ ενα του φιλί η μια του αγκαλιά

Πρώτα με φιλάει και περνω το οξυγόνο που ήθελα και μετα με αγκαλιάζει τόσο σφικτά σαν να μην θέλει να με αφήσει..