Becoming the good girl

Κεφάλαιο 27°

Αφού τελειώσει με τον υπέρηχο μου λεει ότι υπάρχει όντως μια μικρή κύστη αλλά θα πει περισσότερα στους γιατρούς πάνω στη κλινική..

Οκκκ

Πάμε στο δωμάτιο και περιμένουμε..

Λ:Αλεξ

Α:Ναι;

Λ:Εισαι απόμακρος λεω και κανω λυπημένη φατσουλα..

Α:Χμ τι λες να γίνω το ακριβώς αντίθετο λεει με ένα πονηρό τόνο στη φωνή του..

Λ:Οχιι αγκαλιτσα θελω μόνο..

Α:Ελα εδω γκρινιάρα λεει και κάθεται δίπλα μου και με βάζει στην αγκαλιά του..

Μυρίζω το άρωμα του και κάθομαι στην αγκαλιά του..

Η ζεστασιά, η ασφάλεια και ενα συναίσθημα που δε μπορώ να περιγράψω με κανει να θέλω να μείνω στην αγκαλιά του για ώρες.

Η ώρα όντας πλέον 21:00 το βράδυ και εμείς να περιμένουμε ακόμα να μας πουν..

Έχει κανα δυοωρο απο τοτε που έκανα υπέρηχο..

Ο Αλεξ με εχει βάλει στην αγκαλιά του και με το ζόρι συγκρατω τα μάτια μου απο το να κλείσουν..

Λίγο η κούραση, λίγο η αγκαλιά και το άρωμα του Αλεξ δεν αντεξα άλλο..

Κοιμήθηκα!

....

Το επόμενο πρωί μας ξυπνάει μια νοσοκόμα

Ν:Καλημέρα.. Σε λίγο θα έρθουν οι γιατροί και επίσης πρέπει να έρθεις να σου βάλουμε πεταλούδα για μια εξετάση..

Λ: Καλημέρα... ναι φυσικά έρχομαι..

Παω να σηκωθώ αλλά φυσικά επειδή σηκώνομαι απότομα ολα μαυρίζουν και ξανα κάθομαι..

Ν:Όταν είστε έτοιμη ελάτε στην αλλαγή..

Βλέπω τον Αλεξ να είναι έτοιμος να ξανα κοιμηθεί..

Λ:Ξάπλωσε μεχρι να έρθω

Α:Μμ

Σηκώνομαι να φύγω αλλά με πιάνει και με φιλάει..

Μου πιάνει το χέρι και προχωράει μπροστά..

Α:Θα έρθεις ή να τους πάω μόνο το χέρι σου..

Λεει και γελάει..

Ως απάντηση πήρε μια μπουνιά στο μπράτσο έκανε και καλά ότι πονάει αλλά πιο πιθανό είναι να έσπασα το χέρι μου παρα να έπαθε τίποτα ο Αλεξ.. Βασικα το μπράτσο του..

Φτάνουμε και πριν μπω μου λεει

Α:Οτι είναι φώναξε με να μπουκάρω μέσα..