මටත් තිබුණා ප්‍රේමයක් Chapter 26- The everlasting memories of love

204 21 0
                                    


කෙල්ලෙකුගේ ජීවිතයට ඒ කෙල්ලගේ චරිතවත් බව මොන තරම් බලපානවාද ? මම හිතන්නේ පිරිමියෙකුට වඩා ගැහැණිකයට මේ සමාජයේ මිනුම් දඬු වැඩියි කියලයි. සිතාගන්නට වෙනත් විකල්පයක් නොමැති වෙද්දී එදා සොනාෂ් අයියා මාව හෝටල් කාමරයට ගෙන්න ගත්තේ මොන තරම් පරිස්සමකින්ද? ඒත් එදා අපි දෙන්නාගේ ඇස් වහලා බෝපේ කරලා තිබුණේ මගේ චරිතයත් මගේ ආදරයත් දෙනෝදාහක් ඉදිරියේ නිරුවත් කරපු එක. කිසිම දෙයක් නොදැන වැරදි විදිහට අර්ථකතනය කරපු එක. මම මගේ මිතුරියන්ට මුහුණ දෙන්නේ කොහොමද? ඒන්ජල් අක්කා දැනගත්තොත්? අම්මී තාත්තී දැනගත්තොත් මොනවයින් මොනවා වේවිද ? මගේ අහිංසක සොනාෂ් අයියා ගැන ඒ අය මොනවා නොහිතාවිද? මැරිලා ගියාටත් පස්සේ මගේ ආදරේ බැනුම් අසාවි....ඒ දේ මට දරාගන්න ශක්තියක් නැති බව එදා මම හොඳින්ම දැනගෙන හිටියා. ඒ නිසාම කැම්පස් එකේ සිද්ද වුණ හැම දෙයක්ම මම වසන් කරගන්න පුළුවන් තරම් උත්සාහ කළා. ඒත්..... එදා බෝපේ කල දෙයින් මගේ හිත කඩාගෙන වැටුනේ මගේ මානසික තත්ත්වය බිංදුවටම බස්සවමින්.


කැම්පස් එකෙන් අඬාගෙන එළියට ආපු මම හිස හැරුන අතක යාමට හිතාගෙන ත්‍රී රෝද රථයකට ගොඩ වුණා.


"‍ මිස් කොහෙටද ?"‍


"‍ හංවැල්ලට..."‍


මුළු ගමන පුරාවටම කඳුළු වගුරවපු මම එදා මාලතී ලොකු අම්මාගේ තුරුලට දිව්වේ සිහිය නැති වෙන්න ඔන්න මෙන්න තිබියදී.


"‍ සේනා ....පුතේ ඇයි මේ ? "‍


"‍ කණිෂ්ක පුතේ.... මෙහෙ එන්නකෝ "‍


මගේ මතකය එතැනදී බොඳ වෙලා ගියා. සිහිය එද්දී මම හිටියේ සොනාෂ් අයියාගේ කාමරේ යහන මත දිගා වෙලා. මාලතී ලොකු අම්මාත් කණිෂ්ක අයියාත් භිරාන්ත වෙලා මගේ දිහා බලාගෙන හිටියා.


"‍ සේනා....ඇයි දුවේ මේ ? මයේ දුවට කරදරයක් ද ?"‍


ඒ මොහොතේ කිසිම වචනයක් පිට කරගන්න බැරි වුණ මම සොනාෂ් අයියා නිදපු කොට්ටය පපුවට තුරුළු කරන් වේදනාවෙන් කෑ ගසමින් අඬන්න පටන් ගත්තා.

The everlasting memories of love ( Sinhala Romance)Where stories live. Discover now