Mijn naam is Nira

Een bijzonder kind

Aaaah Spanje….  Zon, zee, strand. En natuurlijk bruin worden.

Niet dat ik dat veel doe. Elk jaar ga ik op vakantie naar Spanje en nog nooit ben ik ook maar één tint donkerder geworden. Bij al die mensen met prachtige karamel- en chocoladekleurige huid lijk ik wel een spook. En dan heb ik ook nog eens ravenzwart haar. Ik haat het hier. Veel te veel zon, veel te warmte. Als kers op de taart heb ik ook nog eens felle violetkleurige ogen.

Mijn ouders zijn twee gewone supermarkt arbeiders uit Nederland. Laura, mijn moeder, werkte daar als kassière en Ronald, mijn vader, als manager. Eigenlijk zagen ze elkaar niet eens staan. Mijn vader zag Laura gewoon als een van zijn werknemers en voor mijn moeder was Ronald gewoon haar baas. Totdat ze op een bedrijfsuitje aan de praat raakten. Na het uitje spraken ze steeds vaker af. Ze leerden elkaar beter kennen en een paar weken later stonden ze ineens te zoenen. Niemand had dit aan zien komen, maar ze waren echt verliefd. Toen ze net samen waren gaan wonen kreeg mijn vader een baan als chef-kok in Engeland. Blijkbaar kon hij goed koken en dus verhuisde hij samen met Laura daar naar toe. Toen kregen ze mij en ze waren nog nooit zo gelukkig geweest. Het enige rare was dat ik helemaal niet op hen leek.Mijn vader heeft een van nature bruine huid, groene ogen en bruin haar. Zijn ogen staan net iets te ver uit elkaar en als hij lacht krijgt hij kuiltjes in zijn wangen. Hij heeft het lichaam van een sportman. Mijn moeder heeft blond haar, blauwe ogen, blanke huid en een mooi figuur. Haar bovenlip is net iets groter dan haar onderlip en ze heeft sproeten op haar neus en wangen. Waar die sproeten vandaan komen weet ze zelf ook niet. Ik met mijn zwarte haar, bleek witte huid en violetkleurige ogen kom nog niet eens in de buurt. Mijn lippen zijn vol en ik heb een rechte neus. Ik ben 18 jaar oud.

Mijn naam is Nira.