Mijn naam is Nira

Nachtmerrie wordt waarheid

Ik opende mijn ogen en keek omhoog. Vreemd, ik lag in mijn bed. Misschien was dit alles toch gewoon een droom geweest. Ik hoopte het zo. Dan ging ik gewoon verder met onzichtbaar zijn. Toen ging mijn wekker. Oké het was dus al ochtend. Ik stond op en kleedde me aan. Dit keer trok ik wel de kleren van mijn nachtmerrie aan. Het waren tenslotte mijn favoriete kleren. Als ik gapend beneden kom vraagt mijn moeder:

‘heb je wel goed geslapen of heb je veel nagedacht over gisteren?’

Ik keek geschokt op. Alles was dus echt. De kwade gek, de gedaanteveranderaars, Nakalode. Ik was de afstammelinge van Nakalode en het was mijn taak om de kwade gek weer gevangen te nemen. Of als ik de voorspelling geloofde zou of ik hem moeten doden of hij mij. En dan die bijzondere band die ontstaat. Wat zou dat betekenen?  

‘Nira zit je soms nog in dromeland?’

Ik was zo in gedachten geweest dat ik niet had gehoord dat mijn moeder me al 3 keer had geroepen.

‘Ehm ja denk ik, of toch niet, maar ehm, nee, ik weet het niet.’

‘Zal ik je maar afmelden Nira? Je hebt heel veel te verwerken.’

Aan de ene kant was dat heel aanlokkelijk. Dan kon ik gewoon nadenken. Maar aan de andere kant wilde ik Chad heel graag zien. Mijn vader had verteld dat de gedaanteveranderaars altijd een paar graden warmer waren dan gewone mensen. Als ik Chad aanraakte voelde zijn huid altijd heel warm onder de mijne. Hij zou toch niet…. Nee dat kon niet. Chad was een echte Engelsman, toch? Nou begon ik daar ook al aan te twijfelen. Alles was in een dag compleet veranderd. Ik ben nergens zeker meer van. Behalve mijn naam natuurlijk. Nira. Het was altijd al een bijzondere naam. Is hij Chinees?

‘Ik meld je gewoon wel af Nira. Je bent er helemaal niet bij met je hoofd.’

Ja dat was wel een goed idee, denk ik. Chad is echt geen gedaanteveranderaar. Dat kan niet. Dus dan had ik ook geen reden om naar school te gaan. Sowieso, zag je me al aankomen: Chad kan jij veranderen in een Lynx? Hij zou me vierkant uitlachen.

‘Nira ga maar naar boven. Lekker op je bed liggend kan je beter nadenken en als je vragen hebt kom je maar.’

Ik had helemaal niet doorgehad dat mijn moeder alweer tegen me praatte.

‘Ja oké ik ga.’

Toen ik op mijn bed lag deed ik mijn ogen dicht en liet mijn gedachten de vrije loop gaan. Ik merkte niet dat die gedachten overgingen in dromen.

Ik ren door een bos dat ik niet ken. Links van mij tussen de bomen, rent een schaduw. Ik kan niet zien wat het is. Plotseling staat er een enorm beest voor mijn neus. Wat het is weet ik niet. Iets tussen een leeuw,  een schorpioen en een vleermuis. Het beest stort zich op me. Ineens heb ik twee samoerai zwaarden in mijn handen. Ik zwaai ermee naar het beest en we wervelen om elkaar heen. Het lijkt wel een dans. Dan springt de schaduw tussen de bomen vandaan. Het is een reusachtige Lynx. Hij slaat het beest bij me vandaan met een kracht die niet normaal is voor een lynx. Ineens herkende ik het beest. Het was een manticore, een van de lijfwachten van de kwade gek. Nu lag hij bewusteloos tegen een boom aan. De lynx keek me aan. Hij zag er heel lief uit. Toen veranderde hij voor mijn ogen in een jongen. Het was Chad. Hij kwam dichterbij en gaf me een knuffel.

Toen werd ik wakker.

‘Nee Nira dat kan niet! Chad. Is. Geen. Gedaanteveranderaar! Je onderbewustzijn is gewoon niet helemaal lekker,’ hijgde ik.

Waarom droomde ik dit. Ik kan helemaal niet vechten. Toen keek ik uit het raam en zag dat het nog steeds licht was. Ik had maar heel kort geslapen. Toch leken het wel eeuwen. Mijn moeder kwam de kamer binnen.