DISCLAIMER
This is a work of fiction. Names, characters, business, events and incidents are the products of the author's imagination. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
Watch out for grammatical errors.
AUTHOR'S NOTE
Hello! Unang-una, gusto kong magpasalamat sa mga taong magbabasa sa kuwentong ito. Uunahan ko na kayo, lol, ito ang pinaka-unang kuwentong gagawin ko sa Wattpad kaya't paumanhin kung may mga pagkakamali at basta yon HAHAHA.
Gusto ko ring ipaalam sa inyo na magiging isa po itong SERIES kung hindi ako tatamarin hehe. Hindi ko nga sure kung matatapos ko itong isang story, isang series pa kaya diba?
Also, I'm a guy kaya pagpasensiyahan niyo kung may mga pagkakamali lalo na sa POV ng mga female characters sa kuwento.
Credits sa mga nakaw na jokes HAHAHA.
Thank you! Enjoy reading!
+
- Present Time -
BEEP... BEEP... BEEP...
I woke up as soon as I heard the weird sound of my alarm clock, tumayo ako kaagad at saka iniligpit na ang higaan ko. Mabilis akong pumasok sa banyo para maghilamos at —
"AAAAAH!" I screamed when I saw my face at the mirror! What the hell? Ang ganda ko! Joke lang hehe.
"OMG! Namamaga ang mata ko, god!"
Napatigil lamang ako sa kaartehan ko nang marinig ang katok na nanggagaling sa pintuan. Malamang? Alangan namang sa pader kumatok. "Hey, what's wrong? Bakit ka sumisi — What the hell happened with your face?! Bakit namamaga mata mo?"
"Chill ka lang kuys! Sunod-sunod na tanong? OA ha!" pagtataray ko sa napaka-ingay kong kuya.
"Eh ano ba kasing nangyari sa mga mata mo? Umiyak ka nanaman? Kanino?"
"Chill lang ulit, okay? Yeah, I cried pero dahil sa KDRAMA, no! Sino naman sanang iiyakan ko, ha?"
Isang ngisi ang nabuo sa labi niya nang marinig niya ang huling tanong ko. Oh no. At ito na nga, nag-uumpisa ng mang-asar ang gago. "Sure ka? Hindi mo kilala? Gusto mo banggitin ko pangalan ng taong iniiyakan mo gabi-gabi dati?"
Inirapan ko na lamang siya dahil naiinis na ako sa kaepalan niya at talagang wala naman akong maisasagot kapag siya na ang pinag-uusapan. Eh, naka-move on na ako! Basta! Past is past! "Shut up, Malakai," tumawa na lamang ako.
Ngumiti na lamang ito at akmang lalabas na sana ng pinto nang bigla siyang magsalita, "Anyway, I'm just glad that you're crying because of different things now and not him. Is it a sign that you've already moved on? Pero alam mo? Mahirap maniwalang naka-move on ka na nga talaga," at saka humagalpak ito sa tawa.
Itinulak ko na lamang siya palabas ng kuwarto ko dahil hindi ko rin naman alam ang isasagot ko sa kanya. I don't even know if I had already moved on from him or I'm just pretending.
Ugh, Katherine! Matagal na 'yon. Dapat kinakalimutan na ang mga ganoon nang sa gayon ay mas gumaan ang loob natin. I got my phone and randomly played some OPM songs while I'm at the bathroom.
