Stuck in between

Chapter 2

Chapter 2-Lunch

Seeing him, brings back so many memories. Akala ko 'di ko na s'ya makikita ulit. 7 years at ngayon lang ulit s'ya nagpakita. 7 years at 'di pa din ako nakakamove on. Grabe.

"What is he doing here?" I asked.

Nasa labas kami nila Meijie, Lawrence Marc at Ralph. Si Liam ay nagpunta sa CR. Though I'm happy na andito na ulit si siya, curious ako kung bakit s'ya bumalik. Manggugulo ulit?

"Eh kasi diba magbi-birthday si Joem? Kaya ayun inimbitahan n'ya." Sabi ni Ralph na nagbabalat ng orange. "Eh kaso tanga 'to si Joem e. Kita nang may fiancée na yung Reian, ayaw pa din tigilan, edi ayun, nabugbog! Kaya ayan, napaaga ang dating ni Liam." dagdag pa n'ya.

Napaisip ako. Oo nga naman. Pero kasi usapan namin na, kahit anong okasyon, hindi namin s'ya iimbitahan hangga't di pa ako nakakamove-on.

"Eh kasi 7 years na din Meys, e. Tingin naman namin maayos ka na. Kaya ayun, inimbitahan namin s'ya." Meijie answered, na parang nabasa ang iniisip ko. I sighed, feeling problematic. Meijie gave me an apologetic smile and I just forced a smile on him, to acknowledge him that it's okay.

Tama naman s'ya, matagal na din yun. Tsaka kahit naman nagkasakitan kami ni Liam noon, naging kaibigan din naman nila yun. So, I understand.

A moment of silence stretched between us. Until, may narinig kaming matinis na boses na nakatawag ng atensyon namin, "Guys, anong nangyari?!" Worry is evident on her voice.

Sabay kaming lumingon kay Khay na nakakapit sa braso ng kanyang boyfriend na si Klaus. At last, naging sila din. Napangiti ako. Sa dami ng pinagdaanan nila, they deserve to be together.

"Okay na naman daw sabi nitong si Doktora," ani Marc na itinuro ako.

Ngumiti ako kay Khay at lumapit sa kanya para sana yakapin s'ya, pero as usual, umiwas s'ya. Pumasok s'ya sa loob ng room ni Joem at sumunod naman sa kanila ang tatlo na kakwentuhan si Klaus kanina, na bago pumasok ay binigyan ako ng tipid na ngiti. I just mentally tell myself that, it's okay, magiging maayos din ang lahat.

Meijie tapped my shoulder and asked me if I am okay. I nodded. Of course, I'm always okay.

"Uh...Jie, kung may kailangan kayo, just call me. Nasa office lang ako." Sabi ko kay Meijie at binigyan s'ya ng maliit na ngiti.

Nag-aalala pa si Meijie sa'kin but I assured him that I'm really okay kaya naglakad na ako papunta sa office ko bago pa ako umiyak sa harap n'ya, at malaman n'yang nagsisinungaling lang ako.

I WAS still lying on my bed, sleeping peacefully, when I heard my phone rang.

With my eyes closed, kinapa ko ang phone ko sa bedside table and nang makapa ko na ay nasisilaw ko itong tiningnan. It's so early pa, why is she calling?!

I answered the call,

"HELLO," napamura ako sa lakas ng boses ni Khay. I feel like I'm fully awakened na!

"Why the hell are you shouting?!" I shouted too. I sat up on my bed and rubbed my eyes.

Why is there always disturbance when you're having a good sleep?!

"PARA MAGISING KA! COME ON, BANGON NA D'YAN MAY PUPUNTAHAN TAYO" she said, still shouting. I distanced my phone with my ears and tightly closed my eyes. I feel like my eardrums just broke.

"Can you please stop shouting?! Ito na nga e, gising na gising na! Where are we going ba?" I asked as I got out of the bed.

"Pupunta tayong Boac, remember? Kasama natin sila Liam." She said. I imagined her rolling her eyes because I once again forgot our gala.