Op Jacht Naar Mijn Stalker | GESTOPT

● Het Begin

Updated: 14-01-2015

● Het Begin ●

“De wereld breekt iedereen en daarna zijn sommige sterk op de gebroken plaatsen.”

– Ernest Hemingway

“Argh!” Ik gooi mijn kluisje met een klap dicht en de nieuwe envelop glijdt zachtjes uit mijn handen naar de grond toe. Ayden, mijn beste vriend kijkt met zijn ogen samengetrokken naar de brief die nu op de grond ligt.

“Weer een?” vraagt hij. Ik geef hem niet eens antwoord, maar grijp de brief van de grond. Ik ga hem niet eens meer lezen, besluit ik dan. Ik verscheur hem in zoveel mogelijk stukken en gooi hem dan in de dichtstbijzijnde prullenbak. Een zucht van opluchting gaat door mij heen, maar ik weet dat dit maar tijdelijk is. “Ik neem dat aan als een 'ja'.”

“Ik wil het niet eens meer lezen. Het is altijd hetzelfde stalker gedoe. Ik heb er echt genoeg van nu.” Ik gooi mijn handen hopeloos de lucht in en slaak een zucht van frustratie.

Al drie jaar lang krijg ik iedere maandag, woensdag, vrijdag en zondag een brief van dezelfde persoon. Soms is dit thuis, maar meestal plaatst hij ze in mijn kluisje, maar hoe hij mijn code weet? Ik heb geen idee. Ik heb al meerdere keren mijn code laten veranderen, maar de brieven verschijnen iedere keer weer.

Net als thuis. We zijn zelfs een keer verhuisd, gewoon om van die brieven af te komen. En het zijn niet alleen maar brieven. Soms zijn het dozen met rozen, mijn lievelingschocolade, foto's van mij in de klas of douchend thuis. Hij weet werkelijk alles van mij af en weet mij altijd in de gaten te kunnen houden. Ik ben letterlijk doorgedraaid, want ik heb het gevoel alsof ik altijd en overal word gegluurd.

Ik heb al eens aangifte gedaan bij de politie, maar zij vonden dat het geen dringende zaak was en dus hun aandacht niet verdiende. Dit was in de eerste paar maanden toen ik de brieven kreeg, maar ondertussen zijn ze zoveel heftiger, bezitterig en eisend geworden.

Woede laait in mij op en ik wil het liefst iets gaan slaan. “Ik heb er genoeg van,” schreeuw ik door de school heen en deze keer meen ik het. Ik ga ervoor zorgen dat hij mij vanaf nu met rust gaat laten. Ik zal hem erbij lappen en ervoor zorgen dat hij achter de tralies gaat rotten. Dan kan hij geen liefdesverklaringen meer aan mij afleggen en ben ik van hem af.

Vanaf nu is dit echt.

Hij zal ten ondergaan en dat dankzij mij.

“Ik ga jagen op mijn stalker,” zeg ik tegen Ayden. “Doe je mee of niet?”

“Ik doe mee,” zegt Ayden vastbesloten, de bloedlust brand in zijn ogen en ik weet dat het bij mij alleen nog maar duidelijker te zien is.

Ayden heeft mij gezien door de tijd heen. Hoe mijn stalker mij afbrak, mij pakte en wist een muur om mij heen te bouwen, alsof ik daadwerkelijk alleen was, van hem was. Maar Ayden was er altijd en dwong mij altijd die muur weer naar beneden te halen. Dwong mij om die stalker niet tot mij door te laten dringen.

En nu gaat hij mij helpen om die stalker in de bak de krijgen.

Hii, het proloog staat er nu op! Ben benieuwd wat jullie ervan vinden! Ik ga zo ongeveer een keer in de twee weken uploaden, want dat geeft mij genoeg tijd om verder te schrijven en ook nog met school en mijn behandeling bezig te zijn. xXx Heleen