قطة في عرين الأسد (للكاتبة منى سلامة)

الفصل التاسع

فى اليوم التالى ذهبت "سهى" الى عملها فى وجوم .. كان يبدو عليها الحزن وعلى عينيها آثار البكاء .. تطلعت "مريم" و "مى" كل منهما الى الآخرى .. لم تتحدث "سهى" طوال اليوم ولم تناكف فى "مى" كعادتها .. فقط انكبت فوق حاسوبها لكن بدا وكأنها لا تحرك الماوس تحت أصابع يدها .. فقط تنظر الى الشاشة شاردة .. ظلت هكذا طوال اليوم حتى آتى موعد الانصراف .. قالت "مى" لـ "مريم" :
- ها خلصتى
قالت "مريم" وهى منهمكة فى علمها :
- لأ لسه .. عايزة ألحق أخلص كل الشغل اللى ورايا قبل سفرى ان شاء الله

سألتها "مى" قائله :
- ليه مش أستاذ "عماد" قالك انك هتشتغلى عن طريق النت
نظرت اليها "مريم" ويبدو على وجهها علامات التعب وقالت :
- أيوة بس أكيد أول كام يوم مش هعرف أشتغل هكون مشغوله مع أهلى .. وعشان كده حابه أخلص جزء كبير من شغلى .. عشان ما أتأخرش فى تسليم الشغل 
أومأت "مى" برأسها وقالت :
- ماشى يا حبيبتى .. أنا ماشية بأه أشوفك بكرة
- مع السلامة
خرجت "مى" وألقت "مريم" نظرة على "سهى" لتجدها فى دنيا آخرى تماماً .. نادتها قائله :
- "سهى" .. "سهى"
التفتت اليها "سهى" قائله :
- أيوة يا "مريم"
نظرت اليها "مريم" بقلق وقالت :
- انتى مش هتمشى ؟
قالت بوجوم :
- آه .. لا .. لسالى شويه
لحظات وانفجرت "سهى" فى البكاء .. شعرت "مريم" بقلق شديد اتجاهها فهبت واقفه واتجهت اليها وضعت يدها على كتفها قائله :
- "سهى" مالك فى ايه .. بتعيطي ليه .. "سهى"
حاولت "سهى" تمالك نفسها ووقف بكائها .. أعطتها "مريم" منديلاً من حقيبتها فكفكفت دموعها وقالت بصوت مرتجف :
- مفيش أنا كويسه
جذبت "مريم" أحد المقاعد وجلست بجوارها قائله :
- لا مش كويسه طبعاً .. قوليلى مالك ايه مضايقك يمكن أقدر أساعدك
نظرت اليها "سهى" وقالت :
- مش هتقدرى تساعديني 
- جربي
صمتت "سهى" قليلاً ثم قالت بخجل :
- مش هقدر أحكيلك على المشكلة .. بس كل اللى أقدر أقولهولك انى اتهنت اهانه جامده أوى أوى .. والمشكلة اللى تعبانى انى شايفه نفسى غلطت فعلاً واستحق الإهانه دى
نظرت اليها "مريم" قائله :
- طيب طالما شايفه انك كنتى غلط .. يبقى تحاولى تصلحى الغلط ده
قالت "سهى" بمرارة :
- ياريت بس معدش ينفع اللى حصل حصل
قالت "مريم" بهدوء :
- لو معرفتيش تصلحى الغلط .. يبقى على الأقل توقفيه فوراً ومتكرريهوش تانى أبداً مهما حصل
نظرت اليها "سهى" وقالت بأعين دامعه :
- أنا حسه انى واحدة رخيصة أوى .. مش عارفه أعمل ايه وازاى أشيل الإحساس ده من جوايا
ربتت "مريم" على كتفها وقالت :
- "سهى" هكلمك بصراحة لانى بحبك .. ولانى طلبتى منى النصيحة .. "سهى" اعرفى حاجه واحده .. سعادتك فى قربك من ربنا مش فى بعدك عنه .. ربنا مبيحرمش الا الحاجات اللى بتضرنا فعلاً .. هو اللى خلقنا وهو أدرى بينا من نفسنا .. احنا اتخلقنا فى الدنيا دى مش عشان ناكل ونشرب وننام وبس .. لأ .. احنا اتخلقنا عشان نعبد ربنا .. نعبده صح زى ما قالنا .. مش نعبده بمزاجنا .. أكيد كلنا بنغلط .. بس فى فرق بين غلطه وغلطه .. وحتى لو اتنين غلطوا نفس الغلطه .. فى فرق بينهم .. لان الأول ممكن يتمادى فى الغلط ويستمر فيه ويموت عليه ويبعث يوم القيامة عليه .. أما التانى يعمل الغلط ويندم عليه ويبكى من الندم عشان غلط فى حق ربنا قبل ما يكون فى حق نفسه ويقرر انه ميعملش الغلط ده تانى طول عمره وربنا يقبل توبته ويموت وهو مفيش عليه الذنب ده
كانت "سهى" تستمع اليها فى استكانه وهدأت نفسها بعد سماع تلك الكلمات .. قالت "سهى" بشك :
- يعني لو مرجعتش للغلط ده تانى ربنا هيسامحنى أكنى مغلطتش أصلاً
ابتسمت "مريم" قائله :
- أيوة بالظبط كده .. الغلط ده يتمحى تماماً .. بس بشرط .. تكون توبه بجد .. وتندمى بجد .. وتقررى بجد انك مترجعيش لاى حاجه غلط بتعمليها .. وتصلحى من نفسك وتبعدى عن الحاجات اللى تغضب ربنا
أومأت "سهى" برأسها ثم قالت ل "مريم" :
- على فكرة متفكريش ان الموضوع كبير .. لأ دى حاجه بسيطة بس أنا اللى حساسه شويه .. يعتبر مفيش حاجه أصلا بس هما كلمتين بس اتقالولى واضايقت منهم
ابتسمت "مريم" قائله :
- تمام يا جميل .. ولو احتجتى تتكلمى تانى أو تسألى عن حاجه أنا موجوده 
ابتسمت "سهى" قائله :
- على فكرة انتى طيبة أوى .. قفل آه .. بس طيبة
ضحكت "مريم" قائله :
- أنا قفل
شاركتها "سهى" ضحكاتها قائله :
- ده القفل يقولك قومى وأنا أعد مطرحك
ثم قالت :
- بس بنت جدعه .. وطيبة .. ومش غلسة وبتحدفى طوب زى "مى"
قامت "مريم" قائله وهى تتوجه الى مكتبها :
- "مى" على فكرة طيبة أوى هى كمان .. لو قربتى منها هتحبيها
جلست "مريم" على مكتبها .. ونظرت اليها "سهى" مبتسمه ثم عادت الى عملها .