Johnlock İs Life

=4=

Tam bölüme girdim bir baktım diğer yazarın bana bıraktığı not.

SEVGİLİ OKURLAR BEN BACI 1 BÜTÜN BÖLÜMLER BENİM. BACI 2 ORTAK YAZARIZ DİYİP BANA YAZDIRIYOR. BAŞIMDA SİLAHLA JOHNLOCK YAZIYORUM AMA OLSUN.

Neys neys uzatmaya lüzum yok ehehe. Bu bölüm dava yok. Kısa olacak çünkü daha kendi hikayelerime bölüm atamıyorum ayrıca bu bölüm çok feels olacak.

Sabah gazetesi akmak için erken saatlerde kalktım. Sherlock'un ismi yine ön sayfada parlıyordu. Sırf onun gıcıklığına iki tane aldım. Sigara ve puro da alıp marketten çıktım. Islık çala çala eve doğru yürüdüm.

Kapıyı ittirerek kendimi içeri attım. Bu sefer aksi olmuştu. Sherlock hala uyuyordu. Tek sıkıntı salonda uyuya kalmıştı ve çok dağınık uyumuştu.

Başı koltuktan yere doğru düşmüş parkeye değiyordu. Ayaklarının biri diğerinin altında koltukta duruyordu. Üst kısmı tamamen çıplaktı. Hafif yapılı bir vücudu vardı.

"Doydun mu bari?"

Sherlock'un sesiyle yerimde sıçradım.

"Anlamadım!"  dedim. Tek gözünü açarak bana baktı. Ardından yarım ağız sırıttı.

"Gözlerin ile beni yiyip bitirdin."

Gözlerini devirdim.

"Yatış tarzın garibime gitmişti alt tarafı."

"Kesinlikle öyledir sevgili dostum."

Elimde duran gazetenin birini yüzüne attım. Direk olarak kendi haberiyle karşılaştı ve yüzünü buruşturdu. Gazeteyi buruşturup yere attı.

"Madem öyle sigaraları kendim içeyim bari."

Gözleri tam anlamıyla açıldı ve ayağa fırladı. Önüme dikildı. Gözleri sigaradaydı. Paketten bir dal çıkardım ağzıma koydum ve çakmakla yaktım. Derin bir nefes çekip yüzüne üfledim. Sherlock gözlerini kırpıştırdı ve gözleri dudaklarıma kaydı.

" Bu sefer gözleriyle yeme sırası sen de herhalde sevgili dostum?"

Alayla sorduğum soru kaşlarını çatmasına sebep oldu. Keyifle gülüp odama yürüdüm. Ardımdan seslendi.

"Şimdilik bana laf soktuğunu düşün sevgili John. Zamanı gelince ben sana öyle bir sokacağım ki aklın şaşacak. "

Ayaklarım yere mıhlandı. Sherlock kıs kıs güldü ve kendi odasına gitti.

"Aklını sikeyim!" diye mırıldandım.

"Ayıp John!". Nasıl duymuştu bu herif?

"Seni de sikeyim!" bu sefer daha sesli konuştum.

"Utanıyorum John lütfen!"

Sesinde ki alay beni iyice sinirlendirdi. Odama girdim ve kapıyı sertçe kapadım.

"Dostum kapıyı kırma lütfenn parası senden çıkar! Ya da kır seni soyunurken izlerim artık!"

"Sapık herif!"

sesim fazla yüksek çıkmıştı. Aynada kendimi gördüm. Yüzüm utançtan ve sinirden domatese dönmüştü.

"Çok güzel iltifat ettiğini söylemiş miydim?"

"Ben sana bir şey söylerim aklın almaz Sherlock!"

"Benim aklımın almayacağı bir şey yok John!"