Tears To Pieces(One Shot Stories)

Twenty five minutes

"Pa, wag naman ganon alam nyong mahal ko si Mac hindi nyo ako pweding ipakasal sa iba." Naiiyak ako sa desisyon ng ama kong ipakasal ako sa iba.

"Walang kwenta ang lalaking yon Lourize! Ilang ulit ko nang binigyan ng pagkakataon pero nasaan sya ngayon? Nasa ibang bansa na naman!" Naiyak nalang ako sa sinabi ng ama ko.

Totoo naman kasing ilang ulit ng ipinagbigyan ni Papa si Mac para harapin sya at may mapatunayan sa kanya pero lagi itong wala dahil sa trabaho nito. Isa itong photographer ng sikat na Nat geo channel.

Mac Lubre is my long time boyfriend, we're almost five years actually.

"Mac, my father's decision was final this time he's serious." I was crying while talking to him through video call.

"Just convince him again Lou nagawa mo na ito noon. I can't just leave my job right now may malaking project kaming paparating." He look stress while massaging his nape.

Lagi syang ganito walang oras, hindi maiwan ang trabaho, hindi pweding umuwi.

"He's deadly serious Mac hindi na ito madadala sa kombensi. Believe me." Hindi sya nagsalita kaya napahilamos ako ng aking palad.

Nakayuko lang sya habang nakaharap parin sa camera. I'm still sobbing.

Masakit isipin na kilangan nyang mamili sa aming dalawa ng trabaho nya at ako. Kahit kilan hindi ko hiniling sa kanya na iwan ang trabaho para sa akin because I know he love his work so much yon ang buhay nya. Pero kalabisan bang hilingin ko ito ngayon?

"Mac, kahit ngayon lang samahan mo naman akong ipaglaban ang relasyon natin. Mahal na mahal kita at alam kong mahal mo ang trabaho mo pero hindi ko na kayang mag isa ito, please."

Nag angat sya ng tingin sa camera. My heart twist with so much pain seeing his confused face.

"Mahal rin kita Lou but this is my break out. Naguguluhan ako." Napahagulgol ako ng iyak. Wala yatang pag asang umuwi sya.

I turn the video call off without saying goodbye to him. Nasasaktan at nagtatampo ako sa kanya. Ngayon ko lang naman ito hiniling pero bigo parin.

Early in the morning ay pinatawag ako ng aking ama. I look like a exhausted zombie dahil sa kakaiyak ko kagabi pero wala akong paki alam.

Pumasok ako sa office ni Papa rito sa bahay. I welcomed with my father who's sitting sternly on his swivel chair and in front of him was a man. Pareho silang kunot ang noo na nakatingin sa akin probably because of my face, exhausted face to be exact.

"Maupo ka, hija." Naupo ako sa kaharap na upuan ng lalaki.

I keep my face in serious and tired expression. May hula na akong itong lalaki ang fiance ko and I don't give a sh*t.

"Lourize, this is Alas Castillan your fiance." Nakatingin kami ng lalaki.

He's good looking but I still prefer my man. He's serious ganon din ako ni walang naglahad ng kamay sa aming dalawa, walang may gustong makilala ang isa' isa.

I know his not up for this ganon din ako. Kung may gusto man akong pakasalan? Iisang tao lang iyon ang problema lang kung gusto rin ba nya akong pakasalan. We're twenty seven nasa tamang edad na.

"Why did you agreed with this marriage? Alam ko namang hindi mo ito gusto?" Alas ask habang nasa harden kami ng bahay.

"I didn't agreed but I don't have a choice and my boyfriend won't even come home for me." I can't argue with my father this time masasayang lang ang laway ko.

"How about you?" I ask him back. He's always serious pero matino naman.

"I didn't have any choice too." Simpling sagot nito.