Tears To Pieces(One Shot Stories)

Wrong time for love

Roz Rivera
Izzle Gumpon

"Roz, sabay ba tayong uuwi?" Magiliw kong tanong sa lalaking nag aayos ng gamit, class dismissal na kasi.

"Sorry Izzle, may rocket ako ngayon e baka sa susunod." Dismayadong tumango ako.

Ayos lang naman sa akin dahil alam kong kailangan nya ng pera para makatulong sa pag aaral nya pero hindi maiwasang madiamaya ako. We been together for almost one year now pero ganito parin ang eksena, kaya kong magtiis dahil mahal ko at alam ko ring mahal nya ako.

"Babawi ako sa susunod, bye."

"Sige, ayos lang." Ngumiti sya saka lumabas na ng classroom.

Napa buntong hininga nalang ako. Kilan ka kaya magkakapanahon sa akin Roz? Halos patapos na ang school year e. Nasa grade 12 na kasi kami at halos ilang kalabit nalang magtatapos na.

"Oh? Iniwan kana naman ng jowa mo." Napanguso ako sa aking kaibigan.

"Alam mong kilangan nyang magtrabaho hindi naman gaya natin si Roz na laki sa yaman." Inayos ko rin ang mga gamit para maka alis na kami.

"Hm? No comment na nga."

"Halika na nga lang." Umiiling na inaya ko itong umalis na.

Mahal ko Roz pero minsan hindi iyon sapat kasi kilangan rin ay may oras kami sa isa't isa. Mabait sa mabait si Roz ngunit hindi expressive o masalita, tinatago ang damdamin.

Tinanggap ko sya kahit alam kong ganoon ang sitwasyon pero dahil mahal ko sya kinaya ko, sana kakayanin ko.

Nakahiga na ako sa kama ng biglang may nag message sa phone. Madali ko iyong inabot at binuksan ang mensahe.

*Naka uwi kana?

Mabilis akong nag type ng reply. Hindi man ganoon ka expressive ay may kunting pagka thoughtful naman si Roz.

*Oo, anong oras ba ang out mo?

Agad kong ipinadala ang mensahe na agaran ring may katugon.

*Mamayang ten pm pa, matulog kana.

*Sige, ingat sa pag uwi.

Yon ang huling conversation namin nitong gabi. Isang buntong hininga uli ang pinakawalan ko at itinabi ang cellphone para matulog nalang kagaya ng sabi nito.

Anong gagawin ko Roz? Alam ko at ramdam kong lumalabo ang salitang tayo. Mahal kita pero sa tingin ko hindi tayo handa sa relasyong ito kahit sabihin pang seryoso tayo sa isa't isa.

"Roz, pwede ba tayong mag usap?" Marahang tanong ko sa kanya kahit halatang nagamamadali ang kilos nya.

"Iz, may gagawin pa ako baka pweding sa susunod na araw." I keep my lips into a thin line saka tumango.

"Okay, kita nalang tayo." He wave for good bye.

Laglag ang balikat na napasinghap ako. Bakit parang pakiramdam ko ay sinadya nya akong iwasan.

"Alam ko iyang iniisip mo friend." Nilinon ko ang kaibigan.

"Sabagay, kung ngayon palang wala na kayo masyadong oras pana pa kapag malayo kana?"

"Umalis na tayo may gagawin pa ako." Nag pati una ako sa paglakad.

Ayaw ko mang gawin ito at ma mag bigay pa ng panahon pero alam kong mas mahihirapan kaming dalawa.

Roz might be  cold and unexpressive but he is faithful and loyal boyfriend. Sayang at masyado yatang maaga ang naging relasyon naminkung saan hindi kami lubos na handa.

Kinagabihan I texted him kung pweding kahit sa phone nalang kami mag usap. He's reply was the usual.

*Mas mabuting sa personal tayo mag usap, Izzle.

*Kung ganoon mag usap tayo bukay, Roz.

He didn't replied back kaya nagdesisyon akong matulog nalang.

As the usual day nagkita kami sa klase at this time pinagbigyan nya na akong makausap sya.

We're both silent for a certain minutes.

"Alam kong makikipaghiway ka kaya ako umiiwas pero naisip ko tama lang  na hiwalayan mo ako kung ni oras ay hindi ko maibigay sayo, I don't want to be selfish." Saad nya bahang pareho kaming naka upo sa bench ng school.

Mahirap rin sa akin ang bagay na ito, masakit rin pero mas masakit kong itutuloy pang hindi handa.

"Hindi ako lubos na handa Izzle pero dahil ayaw ko ring mawala ka kaya hinayaan kitang pagtiisan ako, hindi ko kasi alam kong anong uunahin kung ikaw ba o pag aaral? Pero sa huli pag aaral ang pinili ko it might be selfish pero anong ipapakain ko sayo kung sakaling tayo sa huli kung hindi ako makapagtapos." Napasinghap ako habang pinagmamasdan syang malayo ang tingin at kunot ang noo tila may pinipigilan.

At this age mature na masyado si Roz marahil ay laki sa hirap hindi kagaya kong nakukuha ang lahat maliban sa oras nya.

"Hindi ko naman isinusumbat sayo ito dahil naiintindihan kita at alam ko ring hindi ka handa maski ako rin naman dahil kong siguro nasa tamang panahon tayo mananatili ako sayo at may oras kana para sa akin." Yumuko ako dahil sa unti unting uminit ang gilid ng mga mata ko.

"Pero dahil hindi ko pa hawak ang lahat at ganoon karin ito ang naisip kong gawin ang humiwalay sayo pero gusto maayos ang lahat, maging maganda sana kung pwede man." Tuluyan akong umiyak.

"Papakawala kita hindi dahil gusto ko pero dahil tama ka nasa maling panahon ang pag ibig na ito kung saan hindi tayo handa." Matapang na saad nito kasabay ng mga paghikbi ko.

"I can't promise to not be hurt nor in sorrow pero kagaya mo gusto ko ring magaing maganda ito kahit pa manatili nalang na alala, no grudge. Lumingon sya sa at nagpakawala ng isang mapait na ngiti bago tumayo. He's in pain I can see it in his dark eyes.

" I love you for last time and please don't cry so that our goodbye will remain as beautiful memories. " He wiped my tears and smile before walking away.

Hinatid ko sya ng tingin, it felt so wrong and so right at the same time.

"I love you for this time and good bye too." Mahinang bulong ko kahit hindi nya na rinig umaasa akong ihatid manlang ng hangin.

Alam kong totoong minahal namin ang isa't isa ngunit minsan hindi sapat ang pagmamahal lang para manatili kilangan nasa tamang oras and that time everything will fall according to it's places.

We both find love at a wrong time with the right person.

"You are my one beautiful love Roz and if fate will agree I'll have you again at right time." Tumayo na ako, handa ng harapin ang bagong buhay ng walang pagmamadali.

"Take your time we're not in a hurry." Ngumiti ako kay mama.

*Fligh for Australia please proceed.*

-----M.L.

Hi again,

This story was requeste by Cousin hahahha hope you like.

Vote/Comment/ Follow