İKİZİM

FİNAL

Yere oturdu ve etrafına bakmaya devam etti suçlu... Telefonundan bir şarkı açtı ve dinlemeye başladı. Mırıldanarak etrafını izlemeye devam etti.

"Belki üstümüzden bir kuş geçer..."

Çınar'ın kurtulup onlara planını anlatmasını beklemiyordu suçlu... Bu kadarını da düşünmemişti.

Kuş değildi belki ama helikopter ve ekipler gelmişti. Helikopterin büyük sesinden sonra köprünün diğer tarafından silahlı ekipler geldi.

Suçlu yolun sonunun geldiğini anlamıştı. Müziğini kapattı ve motorsikletini üstüne telefonunu bıraktı. Maskesi her zamanki gibi yüzündeydi, ama biraz sonra tüm ülke maskesiz yüzünü ve gerçeği öğrenecekti.

Helikopterden Merve inerken, köprünün diğer ucundan da Ela arabasıyla geldi.

Ela arabasından indi ve suçluya doğru baktı. Merve de helikopterin tam önünde duruyordu.

Köprünün iki tarafı da kapalıydı, kaçacak yer yoktu...

Suçlu köprünün tam ortasında duruyordu ve Ela sağ tarafında 50 metre kadar uzağında, Merve de aynı şekilde sol tarafında 50 metre kadar uzağındaydı. Iki tarafta da ekipler silahlarıyla birlikte hazır bir şekilde bekliyorlardı. Ela ve Merve suçluya doğru yaklaştı ve onar metre kala ikisi de durdu. Ela, sırıtarak konuşmaya başladı.

" Yaptığından böyle mi kaçıyorsun ? Senin bu kadar korkak olduğunu düşünmemiştim. "

Suçlu kahkaha attı ve konuştu.

" Gaza getirmeye mi çalışıyorsun. Senin bu kadar cesur olduğunu düşünmemiştim. "

Merve kıkırdadı ve konuştu.

" Boşuna uğraşma. Yakalandın. Oyun bitti... Biz kazandık. "

Ela ellerini göğsünde bağladı ve konuştu.

" Neden yaptın ? Her şeyi anlat. "

Suçlu da aynı şekilde elini göğsünde bağladı ve motorsikletine yan bir şekilde oturdu.

" Yetimhanede büyüdüm ben... En yakın arkadaşım banka borcunu kapatamadığı için intihar etti. Intikam almam gerekmez miydi ?"

Ela'nın sırıtışı yüzünde donmuştu ama çaktırmamaya çalışarak Merve'ye işaret verdi.

Merve ile Ela suçlunun tamamen yanına yaklaştı. Aralarında hiç mesafe yoktu, karşı karşıyaydılar.

Ela, elini suçlunun maskesine götürdüğünde suçlu bileğinden elini tuttu ve konuştu.

" Dikkat et, pişman olma. "

Ela göz devirdikten sonra maskesini açtı.

Merve ile Ela'nın şaşkınlığı yüzünden okunurken ikisi de aynı anda bağırdı.

" EDA ! "

Eda ,nam-ı diğer suçlu, sırıttı ve konuştu.

" Kardeşim ? "

Ela anlamayan gözlerle ona bakarken Eda konuşmaya başladı.

" Özür dilerim. Hepsi benim hatam. Karşına hiç çıkmamalıydım. Ama ben... Ben buyum Ela... Intikam için insan öldürebilecek kadar adi birisiyim. Evet... Belki kimseyi öldürmedim ama ben suç işledim Ela... Beni hayatında ilk kez görüyormuş gibi devam et Ela... "

Ela'nın gözünden bir damla yaş süzülürken bağırmaya başladı.

" Planımı öğrenmek için mi bana yaklaştın ?! "

Eda hızlıca kafasını iki yana salladı ve konuşmaya başladı.

" Hayır ! Sen benim kardeşimsin. Ben seni biliyordum ve senin de beni bilmeye hakkın var. Bu yüzden karşına çıktım. Pişman oldum mu ? Evet... Çok pişmanım. Karşına çıkmadan önce şimdi yapacağımı yapmalıydım. "

Ela hala ağlarken anlamayan bakışlarını ona fırlattı.

" Merve özür dilerim. "

Eda, Merve'ye bir tekme attıktan sonra parende atarak korkuluklardan aşağıya doğru atladı. Ekiplerden şaşırma nidaları yükselirken Ela hemen atlayıp elini tutup demire tutundu. Şuan ikisi de boşluktaydı.

Eda şaşkınlıkla Ela'ya baktı.

" Ela bırak elimi ! Hayatını yaşa. Ben yokum, kimse yok. Mutlu ol ! "

Ela kafasını iki yana salladı ve konuştu.

" Eda, kimsem yok... Sen de gidersen benim yaşamam için bir sebep kalmaz ki... "

Bir süre ikisi de konuşmadı. Merve yediği tekmeden dolayı bayılmıştı ve ekipler de silahlarını doğrultmuş hazırda bekliyorlardı.
Ela gülümseyerek konuşmaya devam etti.

" Eda, ya sen gelirsin. Beraber hapis yatarız. Ya ben de seninle oraya gelirim. "

Eda, Ela'nın elinden elini kurtarmaya çalıştı. Ela dayanamayacak hale gelmişti. Eli korkulukları yavaş yavaş bırakıyordu.

" ELA BIRAK ARTIK ! Bensiz yaşa, mutlu ol... "

Ela gülümsemesini büyüttü ve konuştu.

" Anlaşıldı. Beraber gideceğiz, hapis yatmaktan iyidir bence... "

Eda, Ela'yı ikna edemeyeceğini anlamıştı. Eda da gülümsediğinde Ela elini bırakmadan önce elinden geldiğince bağırarak ekiplere konuştu.

" Merve'ye dikkat edin meslektaşlarım. Üzülmesin, üzülmeyin. Mutlu olacağım. "

Ekipler ağlarken en kıdemlileri konuştu.

" ÇABUK TUTUN ONLARI ! "

Ela ve Merve emir vermeden harekete geçemezlerdi ama büyük bir olası durumda en kıdemlileri olaya karışabilirdi. Ekipler hızla koşarken Ela, Eda'ya son kez bakarak konuştu.

" Teşekkürler. "

Ela demir korkulukları bıraktığında ikisi hızla düşerken Eda kahkaha attı, Ela onun kahkahasına eşlik ederken sonsuluğa doğru uğurlandılar.

Ekiplerin de köprünün de unutamayacağı o kahkahanın sahipleri bir daha asla olmayacaktı... Herşey bitmişti.

***
Niye böyle bir şey yaptığımı sorgulamayınız. Ben de bilmiyorum zhsbgxgs

Bu arada bu kitapta esinlendiğim bir film var multiye de o sahneyi koydum. Hepinize öneriyorum. Gerçekten bir göz atmanız lazım...

" DHOOM 3 "

Bir final konuşması yapmayacağım duygulanmak istemiyorum :)

Özel bölümde görüşmek üzere 'İkizim' okuyucuları ! Sizi seviyorum ♡