Philocalist By The Beach

Prologue

I'm so inlove. With this sky, this water, and this earth. With everything connecting me to do this existence. The waves were crawling gently to the shore, I smiled. The sea is calm, sea is blue, and blue is calm. Watching a calm sea, I feel a magic peace inside of my heart.

It is a silent morning for me, a holy morning for my soul. Masyadong tahimik ang isla gaya ng dati nuong dito pa kami nakatira. Medyo, dumami dami ang mga dumadayong turista sa Pamalican Island. Ngunit, hindi maitatanggi ang puti ng buhangin, linis, at ganda ng tubig...

Napalingon ako kay Lola Mercy na kasalukuyan naghahanda ng pagkain. Ilang minuto pa akong  nag muni-muni sa dalampasigan at mabagal na naglakad pabalik sa cottage.

Tatlong araw, nang dumating kami rito sa isla galing sa ibang bansa. Tatlong araw na rin kaming kumakain sa cottage. Nalulungkot kasi si Lola sa mansiyon dahil dalawa na lang kaming nakatira. Kaya, hinayaan ko na syang magdesisyon na kumain kami rito. 

Kinuha ko ang hinandang green salad ni Lola Mercy. Suddenly, I miss my Mom and Dad...I wonder how my life would be if I have complete family rightnow...My Dad is in heaven now...and My Mom is too busy to spend time with me...

Simula din ng mamatay si Daddy ay lumayo lang lalo ang loob saakin ni Mommy...19 years of existence in this earth...and still, hindi ko naramdaman ang pagaalaga nya saakin.

"Bakit ka nakatulala?"Bumaling ako sa kanya at nahuli kong nakakunot ang noo nya. Nginitian ko si Lola Mercy at umiling nalang bilang sagot.

One day, Each one of us will turn into dust, no special treatment, no achievements, and nothing would matter.

Lahat na ata ng contest sa school ay sinalihan ko na...Lahat ng natanggap kong paranggal...certificates, medals, and trophy ay isang malaking sampal saakin na hindi magiging sapat yun para mapansin ako ni Mommy.

Nawalan na din ako ng pakialam ng maintindihan ko ang lahat habang lumalaki. 

"Ngayon pala ang uwi ng anak ni Mr. Sy." Nahulog ko ang hawak kong kutsara at napalingon sa tinitignan ni Lola Mercy.

Omaygod...

"Zach..." Bulong ko sa gulat. Pero tila ba kahit bulong na lang sa hangin ang pagsambit ko ng pangalan nya ay lumingon sya saakin.

Gulat na gulat ako na makita syang muli rito...umiwas sya ng tingin habang pinagkakaguluhan sya ng mga mangingisda.

Napasinghap ako. He looks rough and fierce, I gulp. He's very masculine now and very tall too...umirap ako at bumuntong hininga. Naalala ang nakaraan naming dalawa...

Zachary Luke Sy who loves to take me to museums, parks, and kiss me in every dates.

The man who loves warm feeling of drinking coffee with me and likes to go midnight walks...

The man who destroy me in the most beautiful way possible.