𝐃'𝐚𝐦𝐨𝐮𝐫 𝐒𝐲𝐦𝐩𝐡𝐨𝐧𝐢𝐞[𝐃𝐋 𝐅𝐚𝐧𝐅𝐢𝐜

|0.3:Sentiments Perdus|

"Kayıp Duygular"

"Ben yaşamak istiyorum.
Kalbimin yanmasını hissedeyim ki,
Hayattaymış gibi hissedebileyim.."

"-Lanet olsun.."

Boy aynamdan sırtımdaki kırbaç izlerine bakarken yalnızca bunu söyleyebilmiştim.

Reiji'nin sadist olduğunu biliyordum, ama bu tür şeyleri evlenmeden önceki saf ben asla tahmin edemedim ki edebilseydim de  değişen pek birşey olacağını zannetmiyorum.

"-Geçeceğine eminim. Vampir olmak istemeyen sensin şimdi bu tür şeylerden şikayet etme."

Arkamda kibirli kibirli konuşan kocama bakıp alayla gülümsedim

"- Vampir olmayı kabul etmemem, sizin gibi ruhsuz olmayı kaldıramayacağımdan ki bunu kabul etmemem bana her istediğini yapabileceğin anlamına gelmiyor.

"- Öyle mi, tekrar düşünmeye ne dersin sevgilim?"

Belimden tutup beni önüne çekmesiyle duraksadım

"- Bu konuda kesinlikle tartışmayacağım.. boşu boşuna kendimi yormam gereksiz olur."

"-Aferin sana, uslu kız"

Alnıma bir öpücük kondurdu, sonra ceketini alıp çıktı.

Şaşırtıcı değildi çünkü çoğu sabah benim için böyle başlardı..

Ağlamak istiyordum ama bir kez kendimi bırakırsam tekrar toparlanamazdım. Bozuntuya vermeden birkaç ağrı kesici içip üzerimi değiştirdim.

"- Yine mi? Daha ne kadar göz yumacaksın ?"

Arkamda birden beliren Laito'yu görmemle küçük bir çığlık attım.

"- Sessiz sessiz gelmenden nefret ediyorum.."

"- Konuyu değiştirmeye çalışma Alice."

"- Konuyu değiştirmeye çalışmıyorum, konu ne? Ağabeyinin bana yaptıkları mı? Ne zamandan beri ilgilenir oldun ki aramızdaki şey senin gözdünde seksten farksız ne de olsa!"

"- Senin için aramızdaki ne ? Bana karşı şehvet dışı bir duygu beslemen senin kaybın olur.."

Buydu.. onun için bundan ibarettim. Sana değer veriyorum diyemedim, ya da seni seviyorum. Bu sözcükler beni onun gözünde küçük düşürmekten başka hiç bir işe yaramayacaktı.

"- Bak Alice, onun sana yaptıklarını haketmiyorsun. Hiç bir kadın haketmez.

"- Bunu sen mi söylüyorsun ? Ağabeyisinin karısıyla yatan sütten çıkmış ak kaşık Laito Sakamaki? "

Hiçbir şey demeden sessizde odadan çıktı.

Bunda alınacak birşey yoktu, ona kötü birşey söylememiştim. Aksine kocasının kardeşiyle yatan sürtük bendim ve suçlanması gereken biri varsa o da bendim..

Olduğum yere çöktüm. Bacaklarım beni taşımayı reddedercesine titriyordu. Gözlerimden birkaç damla yaş bordo elbisemin eteğine döküldü. Bir süre sonra sessizliğim hıçkırıklarımla bölündü.. evet, hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.

~

"- Gözlerin kızarmış.."

Yüzümü okşayan kocamın gözlerinin içine baktığımda gerçekten üzgün olduğunu hissetmiştim. Belki de pişman olmuştu ya da sadece işle ilgili sıkıntıları vardı.

"- Benden sorunlarını gizlemenden hoşlanmıyorum, biri birşey mi yaptı?"

Gözyaşlarım için bahane üretebilecek durumda değildim. İhtiyacım olan tek şey yaslanabileceğim bir omuzdu. O an hiç birşey umursamadan Reiji' ye sarıldım, ne kadar şaşırdığını yüzünü görmesem de hissetmiştim.

Bir eliyle saçlarımı okşarken konuşmaya devam etti

"- Alice, iyi değilsin.. çözemeyeceğim bir sorunun olamaz tabii sorun ben değilsem?"

Konuşmak istemiyordum, hiçbir şey yapmak istemiyordum ama sarılmak garip şekilde iyi hissettirmişti. Sevgili kocam içimi okumuş olmalı ki geri çekilip yüzümü ellerinin arasına aldı. Göz göze geldik, belki de beni amlamaya çalışıyordu?

"- Senin için, kendimi bile yok ederim."

Ağzından dökülen kelimelere karşı hissedebildiğim tek bir duygu vardı, vicdan azabı..

Aniden kapının tıklatılmasıyla birkaç adım geriledim.

"- Baba bozuntusu sizi akşam yemeği için çağırıyor."

Subaru'nun arkasından biz de merdivenlerden inip sofradaki yerimizi almıştık. Tam karşımda daha önce görmediğim sarışın bir kadın oturuyordu, çok güzeldi. Ama teni sopsolgundu ve muhtemelen vampirdi.

Yalnızca ben değil, sofradaki herkes sorgulayan gözlerle sarışın kadına bakıyordu. Sessizliği Karl Sama böldü

"- Sizi tanıştırayım, Laito'nun müstakbel eşi Roxanne"

🍷