𝐃'𝐚𝐦𝐨𝐮𝐫 𝐒𝐲𝐦𝐩𝐡𝐨𝐧𝐢𝐞[𝐃𝐋 𝐅𝐚𝐧𝐅𝐢𝐜

|0.5:Vivre L'instant|

"Anı Yaşa."

"Parmaklıkların arasında ışığı görebiliyorum.
Gökyüzünün güzelliğine bakıyorum,
Sen yankılanan sesimi duyabiliyor musun..?"

Roxanne'den;

Ev fazlasıyla sessizdi, oysa ben de onlar gibi vampirim ve geceleri daha sesli oluruz?

Eve geldiğim ilk günün daha iyi geçmesini beklerdim.. ve tabii müstakbel kocamdan daha sıcak bir karşılama

Biraz hava almanın iyi geleceğine emindim, sessiz olmaya özen göstererek bahçeye çıktım.

Sanki Tanrı içimi okumuştu?

Tam karşımda zümrüt gibi parlayan yeşil gözler vardı. Heyecanlanmıştım, biraz da ürkmüş.. yaklaşıp yanına oturdum

"- Hoş bir gece, değil mi?"

"- Sanırım? Roxanne değil mi?"

"- Ah ben çok üzg-

"- Sorun değil, kör karanlıkta beni Laito sanman gayet normal. Bu gece gelmez o.. yerinde olsam beklemezdim

"- Neden böyle söyledin?"

"- Bak, eğer karısı olacaksan hakkında bazı şeyleri bilmen gerek. Laito sıkılınca gider, kafayı bulup tanımadığı kadınlarla seks yapar. Bazen günlerce gelmez. Tabii sevgili babamız ona evleneceğinden hiç bahsetmedi, tüm bunlar ona bir anda ağır geldiği içinse gitti."

"-Anlıyorum.. teşekkür ederim.. Ayato?"

"- Evet, bendeniz Ayato."

"-Memnun oldum, Ayato."

Sıcak bir tokalaşmanın ardından yanındaki şişeyi tek başına bitiremeyeceğine karar verip bana da bir kadeh doldurdu

~~~

Alice'den;

"- Bu kadarı yeterli cidden doydum.."

"- Zaten iyice zayıfladın, şimdide hiç birşey yemiyorsun!? "

Tam olarak 40 dakikadır sevgili kocamı doyduğuma ikna etmeye çalışıyordum ve her deneyişim ağzıma başka birşey tıkılmasıyla sonuçlanıyordu..

"- Kendi başıma yiyebilirim.. günlerdir başımda beklemenin hiç gereği yoktu.."

"- Sana göre gereği yoktu? Benim için gerekli ki tam olarak olmam gereken yerdeyim."

Bunları söylerken çoktan yemek tepsisini önümden kaldırıp beni kolları arasına almıştı..

"- Söylesene Alice, kalbin bir an bile benim için çarpmadı mı.."

"- Bu da nereden çıktı şimdi?"

Gözlerimin içine baktığında, ilk kez gözlerimi kaçırmadım.

Garip bir durumdu, çünkü aylardır evli olmamıza rağmen ilk kez böyle hissetmiştim; güvende, huzurlu, biraz da utanmış.. ve o an içimden geleni yapmak istedim.

"- Seni seviyorum.."

"- Ben.. sana öylesine aşığım ki, sevgine inanmasam da bunu duymak bana dünyanın en güzel hissini yaşattı."

"-İşin yoksa.. kitap okuyalım mı?"

"- Tabii okuyalım. Hangisini istersin?"

"- Anna Karenina"

~~~

Ayato'dan:

Bulunduğum yeri anlamamla içimden en okkalı küfüleri savurdum.