Khiel P.O.V
Pagkatapos kong dumaan sa opisina ng Funeraria Nacional ay dumiretso na ako sa boarding house at nagkulong sa aking silid sa 4th floor.
Doob ibinuhos ang panangis na tinimpi sa punerarya kanina.
Takipsilim na nang buksan ko ang pintuan dahilan sa makulit na katok.
Si Mrs. Ermoso.
Matagal na tumitig siyang tumitig sakin at mugto din ang mga mata. Kinuha ang kamay nito.
“I’m sorry, Khiel. Condolence.”
Tipid na pilit na ngiti lamang ang tugon ko.
“Sabi ng muchacha hindi mo raw ginalaw ang lunch mo at merienda. Don’t tell me na pati supper mo ay hindi mo gagalawin?”
“I’m okey, Mrs. Ermoso, don’t worry about me. Kumusta sa Nacional? Kumusta si... Leslyn?”
Buntong-hininga muna ang tugon niya sakin.
“Just like you... she’s in great pain.”
“Of course. I do understand... of course.”
“I have a tip for you. Hindi pa official. Baka nagkamali lang ako ng dinig. Nahiya akong magtanong kanina dahil Leslyn cried the whole day pero hindi ako maaaring magkamali. She mentioned about something... parang... kahit na patay na si Taehyung ay... tuloy ang kasal.”
“What?”
Gulat na gulat ako sa sinabi ng landlady sakin. Namilog ang mga mata ko.
“I don’t know. Pero let’s play it by ear. Baka one of those emotional out pourings lang iyon... tuloy ang kasal... sa patay?”
BINABASA MO ANG
That day WE should REMEMBER
RomancePAG-IBIG minsan dala'y nito ay Kasayahan at Hindi din mawawala ang kalungkutan. Magmamahal kapa ba kapag naranasan munang malungkot at trahedya na nangyari sa iyong buhay dahil sa Pagmamahal? Handa kabang magmahal ulit at tumanggap ng bagong pag-ibi...
