VİRÜS

-28-

Gözlerini açtığında kolunda bir serum olduğunu fark etti.Yavaşca yataktan doğruldu ve oturur pozisyona geçti. Eren'in yüzü ona dönüktü ve arkası dönük bir doktor  ile üniformalı bir askerle konuşuyordu.Eren,Seray'ı fark ettiğinde bir süre ona baktı ve ardından doktorla askere başıyla onu işaret etti ve onlarda yüzlerini Seray'a döndü.

"Anne?Baba?"Dedi tiz sesiyle ve ikisi ona doğru ilerleyip birlikte Seray'a sarıldı.

"Şükürler olsun hayattasın!"Dedi annesi ve onun saçlarını koklarken ağlamaya başladı.

"Bu bir rüya mı?"Dedi gözleri dolduğu sırada.Onlardan ayrıldığı sırada ise gözyaşlarını sildi.

"Ağlamamam gerekiyor."Dedi gülerken.

"Evet,bugün ağlamamalısın.Doğum günün kutlu olsun güzel kızım."Dedi babası ve onu alnından öptü.

"Doğum günün kutlu olsun birtanem."Dedi annesi ve kendi göz yaşlarını silip o da Seray'ı alnından öptü.

"Bu geçirdiğim en güzel doğum günü olsa gerek.Inanamıyorum ben...Ben size kavuştum."Dedi hâlâ gülümser ve olanlara inanamazken.Yıllardır bir umut beklediği o an sonunda gerçekleşmişti.Umudu tükenmek üzereydi ama şimdi ise onlara kavuşmuştu.O an bunlarının hepsinin sonsuza dek sürmesini diledi ama bu imkansızdı.Genelde böyle hikayeler hep biterdi hemde mutsuz bir sonla...

"Eylül ile karşılaştığımızda bize öldüğünü söyledi ama sen yaşıyorsun!"Dedi Seray'ın annesi.

"Nasıl yani?Siz,Eylül..."

"Evet Ceren de onun yanındaydı ama aradan epey bir zaman geçti ve sonra..."Dedi Babası kafasını kaşıdığı sırada.

"O öldü.Biliyorum,beni ararlarken."Dedi Seray ve başını yere eğdi.

"Çok üzgünüz."Dedi annesi ve elini onun omzuna koydu.

"Bunca zamandır hep seni bekledik.Öldüğünü söyleselerde inanmadık."Dedi Seray'ın babası ve ardından birkaç adım geri çekildi.

"Döndüğüne göre artık senin de mutlu olman gerekiyor."Dedi ve babasının perdeyi açmasıyla birlikte konfetiler patladı ve bir sürü insan birden ona doğum günü şarkısı söylemeye başladı.Bir kadın elindeki büyük pastayla ona yaklaştı.Pastanın üzerinde de on sekiz tane mum vardı.
Seray gülümseyip herkese teşekkür ettikten sonra sesli bir şekilde dileğini diledi.

"Dilerim ki bu çivisi çıkmış dünyada bundan sonra başka hiçbir sevdiğimizi kaybetmeyiz."Dedi ve alkışlar eşliğinde pastasını üflemesiyle alkışların şiddeti daha da arttı.O karmaşa da gözleri Eren'i aradı ama bulamadı.
Odanın içi şenlenmişti herkes Seray'a kendi yaptığı ikramlardan sunuyordu ve Seray o kadar açtı ki hiçbirini reddetmiyordu.O an Seray kendini sanki her şey normal ve güzelmiş gibi,bu olanlar sanki hiç yaşanmamış gibi hissetti.Ailesi yanındaydı ve iki yıldır hiç bu kadar yemeği bir arada görmemişti.

"Hepinize bana bu güzel günü yaşattığınız için teşekkür ederim."

"O nasıl söz!Annen ve baban birçok insanın hayatını kurtardı bunu onlara borçluyduk.Onlara sahip olduğun için çok şanslısın."Dedi orta yaşlı ve bıyıklı adam.

"Biliyorum."Dedi ve adama gülümsedi.

"Geldiğiniz için teşekkürler."Dedi Seray'ın annesi ve zaman geçtikçe herkes teker teker odayı terk etti.Seray'ın babası da o insanlara dahildi.Göreve,kızının gelmesi üzerine ara vermişti ama geri dönmek zorundaydı ve tüm gecenin ilerleyen saatlerinde de nöbette duracak,gece yarısına kadar da eve dönmeyecekti.
Herkes gittikten sonra Seray'ın annesi serumu çıkarıp ona eski kıyafetlerini giydirdi.