TRIANGLE

Episode-3

[Zawgyi]

သူငယ္ခ်င္းမ်ားဆြဲေခၚရာေနာက္သို႔ကန႔္လန႔္ကန႔္လန႔္နဲ႔ပါသြားေသာNamjoonကိုSeokjinလွမ္းၾကည့္မိလိုက္သည္။ဘာလို႔မ်ားအဲ့ေလာက္ထိေဒါသေတြႀကီးေနရတာလဲ။Seokjinကိုလိုက္တဲ့လူေတြရွိေပမယ့္လည္းထိုလူႏွင့္ေတာ့မတူ။

Jungkookတစ္ခ်က္ေလာက္ေငါက္လိုက္သည္ႏွင့္ေျပးၾကသူမ်ားသာ။ဒီလူကေတာ့မေၾကာက္မ႐ြံ႕ရန္ပင္ျဖစ္လိုက္ေသးသည္။လူအမ်ားႏွင့္လိုက္ေရာညီေထြေနတတ္ေသာ္လည္းထိုလူကိုေတာ့Seokjinေၾကာက္မိပါသည္။

ပိုင္ဆိုင္လိုစိတ္ျပင္းထန္ေနေသာမ်က္ဝန္းမ်ား၊အမိန႔္ေပးသလိုေျပာတတ္တဲ့စကားမ်ား၊လူကိုစူးစူးရဲရဲစိုက္ၾကည့္တတ္ေသာအၾကည့္မ်ား၊အကုန္လုံးကိုသူေၾကာက္ပါသည္။သူ႔ေဘးနားမွာJungkookရွိေနေသာ္လည္းဒီတစ္ခါေတာ့လုံၿခဳံသလိုမခံစားရ။

Jungkookပါသူေၾကာင့္ထိခိုက္မိမည္ကိုေသမတတ္ေၾကာက္႐ြံ႕ပါသည္။အတတ္ႏိုင္ဆုံးထိုသူကိုေရွာင္ရမည္။အနားကပ္မခံပဲေနရမည္။သူလုပ္ႏိုင္တာဒါပဲရွိသည္။တစ္ေယာက္တည္းအေတြးေတြမ်ားေနသာသူ႔အနားကိုJungkookေရာက္လာသည္ကိုပင္သတိမျပဳမိလိုက္။

လက္ကိုညႇင္သာစြာဆုပ္ကိုင္လာမွသာသတိျပန္ဝင္လာၿပီးJungkookကိုေတြ႕ေတာ့သည္။ႏႈတ္ခမ္းနားမွာအနည္းငယ္ေဖာင္းေနၿပီးေသြးနည္းနည္းစိမ့္ထြက္ေနေသာေၾကာင့္Jungkookပါးကိုခပ္ဖြဖြေလးကိုင္လိုက္သည္။

"အရမ္းနာေနလားဟင္....Kook"

"ကိုယ္ဘာမွမျဖစ္ပါဖူး baby ရယ္.....စိတ္မေကာင္းမျဖစ္နဲ႔ေတာ့ေနာ္"

မ်က္ႏွာေလးငယ္ၿပီးသူ႔ကိုၾကည့္ေနေသာSeokjinေၾကာင့္Jungkookရင္ထဲနင့္ကနဲခံစားလိုက္ရသည္။ေဘဘီကစိတ္ထားႏူးညံ့လိုက္တာ။အဲ့ဒီစိတ္ကိုတျခားသူေတြကအခြင့္ေကာင္းယူလိုက္ရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ကိုယ္ကေတာ့အဆုံးရႈံးမခံႏိုင္သူမို႔ေရွ႕ဆက္ၿပီးအတၱႀကီးမိသလိုျဖစ္သြားရင္ႀကိဳေတာင္းပန္ထားပါ့မယ္ကြာ။

Seokjinကိုႏွစ္သိမ့္လိုက္ၿပီးအခန္းထဲသို႔လိုက္ပို႔လိုက္သည္။ညေနစာသင္ခ်ိန္ၿပီးလွ်င္လာႀကိဳမွာမို႔လို႔အခန္းျပင္မထြက္ဖို႔ကိုလည္းေသခ်ာမွာရေသးသည္။ၿပီးေနာက္Jungkookလည္းသူ႔အခန္းဘက္သို႔ေလွ်ာက္လာသည္။လမ္းေလွ်ာက္ေနတုန္းဖုန္းကိုထုတ္လိုက္ၿပီးနံပါတ္တစ္ခုကိုႏွိပ္လိုက္သည္။