The Badboy, Cupid & Me [Voltooid/Dutch]

The Badboy Cupid & Me [ 6 ]

Ik wil graag de schuld geven van dit idee aan Disney, en natuurlijk Hollywood films. Als ik al die films, niet had gezien, zat ik nu niet boven op de tak tussen het raam van Reece en de mijne.

Ik moest erop letten waar het breekbaar was, waar ik mijn voet neerzet, dat ik geen geluid maakte en natuurlijk uiteindelijk dat ik niet... naar beneden val.

Eerlijk gezegd, ik denk dat ik nog nooit zoveel heb gebeden dan dat ik nu doe.

God, laat me niet vallen.

God, help me alsjeblieft.

God, laat me niet dood gaan- nou niet op deze manier.

God, ALSJEBLIEFT laat hem niet wakker worden, en laat hem dan niet denken dat ik een enge tiener stalker ben die hem begluurd vanaf het raam.

Ik denk dat ik niet wil dat het laatste gebed uitkomt. Het allerliefst niet. Ik wil nu natuurlijk niet dood gaan.

Toen ik eindelijk bij het raam was, keek in naar binnen.

Aww, Reece sliep nogsteeds.

Oke, dit was zo'n stalker gedachte.

Mijn vingers maken voorzichtig het raam open, en als-ie open is, gooi ik voorzichtig en langzaam mijn been in zijn kamer.

Ik ben echt boos op mezelf; waarom heb ik mezelf niet omgekleed voordat ik dit deed. Ik bedoel; Ik heb een klein hempje aan, en een korte broek. Een hele, hele korte broek.

Maar toen beselfde ik iets.

Ik ben gewoon in Reece's slaapkamer.

~*~

Ik denk dat het kloppen van mijn hart Reece zo kan wakker maken.

HOE BEN IK HIER OOIT OP GEKOMEN?

In zijn kamer komen? Proberen om mijn dagboek terug te pakken? Oke, What The Hell moet ik doen als hij wakker wordt?

Een slaapliedje zingen zodat hij is slaap valt? Nee, dat doen we maar niet.

Ik heb nu twee keuzes:

1. Mijn dagboek pakken, en weg gaan.

2. Nu weggaan.

Ik heb nu eigenlijk een klein probleempje, ik moet sowieso weggaan zonder dat Reece wakker wordt.

Het begon nu echt op een Hollywood film te lijken.

Ik keek naast Reece. Mijn dagboeks gouden voorkant glom in het maanlicht. Alsof het een prijs is.

Voor mij is het ook een prijs.

Ik moet alleen nog maar een paar stappen er naartoe zetten- naar waar Reece lag te slapen- en dan pakken, en wegwezen.

Mijn dagboek; zo dichtbij maar toch zo verweg.

Alles wat ik moest doen was over Reece buigen... Nog iets meer naar voren... Echt bijna...

Maar dan werd ik bij mijn taille gegrepen, en voor dat ik het wist, lag ik onder de warme, gespierde lichaam van Reece Carter.

Ik zag zijn groene ogen schitteren in het maanlicht.

Ze zagen er niet zo blij uit.

Mijn ademhaling was zwaar, onze ogen waren met elkaar verbonden en zijn greep was sterk genoeg om mij geen kant op te laten gaan.

En met alle vonken die van mijn lichaam spatte, denk ik niet dat ik wil gaan.

Ik zag een klein beetje vermaak in zijn ogen toen zijn beroemde grijns op zijn gezicht komt.