What is my name?

H9 De dag van de paardrij test

Vandaag is het zover, de paardrij test. Ik ben maar een beetje zenuwachtig, maar kom op iedereen is wel zenuwachtig voor een test. De test zou de hele dag plaats vinden, maar begon pas om negen uur. Toch besloot ik gewoon om zeven uur op te staan, zodat ik nog even kon rijden met Belleza.

Zo om acht uur was ik Belleza en stond ik op het punt om te gaan rijden, toen Eloise naast me kwam staan met een wit paard. ‘Goedemorgen Lyla, kan ik met je meerijden?’ Vroeg ze, ‘ja tuurlijk, waarom niet. ’Antwoorde ik en we begonnen te rijden.

We reden eerst in volledige stilte, maar na een tijdje begon Eloise te praten. ‘Zouden we even kunnen stoppen?’ Vroeg ze, ik knikte en we stapten af. We binden de paarden vast aan een boom en gingen zitten. Na een paar minuten stilte begon Eloise te praten,’ Ik vond je eigenlijk altijd heel aardig en dit spijt me ook heel erg, maar je bent een vreemdeling en dat moeten we niet hebben, sorry.’ Eindigde ze, ik wou net vragen wat ze bedoelde toen er een hand voor me mond kwam en me vast greep. Ik worstelde om los te komen, maar degene die me vast had was veelste sterk. Eloise rende naar de paarden, ze maakte Belleza los en reed snel weg op haar eigen paard. Ze keek me nog een keer aan met een sorry blik en reed het bos in.

Ik werd ondertussen meegenomen naar een paar andere paarden wat verder op. Waarom doet ze dit, waarom word ik meegenomen, wat is dit, wie zijn dit. Spookte er door me hoofd. Ik was ondertussen Ookal vastgebonden en werd op een paard gezet en achter me klom iemand erop. We begonnen te rijden en te rijden. Mijn ontvoerders zeiden niks.

Toen we ergens midden in een onbekend gedeelte van het bos waren, stopte we. ‘Zo, je hebt vast wel dorst. ’Zei een man. Ik knikte, ‘Maar dan moet je niet schreeuwen, beloofd? Nouja niemand zou je toch kunnen horen’ Grinnikte hij en ik knikte maar hopeloos. De man gaf me een kruik en ik dronk. Nadat ik klaar was met drinken keek ik omhoog naar de zon, alweer ongeveer middag. Ik vraag me af wat Mick wel niet denk waar ik ben..

Ik werd weer op het paard gehesen en ze reden weer in stilte verder, ik begon maar om me heen te kijken, maar ik werd steeds moeier. Zat er wat in het drinken? Is het laatste wat ik dacht voordat ik een diepe slaap kwam.

POV Mick (ja eens iemand anders :P)

Om tien voor negen stond ik bij de stallen, waar ik Lyla wel had verwacht had al, maar ze was er niet. Raar, normaal is ze altijd op tijd. Ach iedereen is wel eens laat en het is niet eens negen uur. Misschien is ze wel een stukje aan het rijden. Ik besloot maar te gaan zitten en begon met wachten.

Na een tijdje keek ik op mijn horloge dat van mijn vader was en zie dat het alweer kwart over negen is en Lyla is er nog steeds niet. Waar is ze toch? Ik stond op en loop naar de stal van Belleza, Belleza is er niet, raar. Ik besluit nog even te wachten tot half tien en ga weer zitten.

Als het half tien is, si ze er nog steeds niet. Ik sta op en loop terug richting het kamp. Ik vind het toch wel raar, haar paard is er niet en ze is altijd op tijd.

Bij het kamp aangekomen loop ik eerst naar haar tent, daar kom ik mijn zus Valerie tegen en vroeg of ze wist waar Lyla is. ‘Is ze niet bij jou voor de paardrij test? Ze was al om half acht die kant opgegaan om even in te rijden.’ Antwoorde ze al,’ Nee ik heb daar veertig minuten gewacht en ze is altijd op tijd. Haar paard is er niet, dat wel, maar zolang rijd ze nooit.’ ’Raar, zullen we anders even terug lopen misschien is ze wel op het veld, heb je daar wel gekeken?’ Vroeg ze, ‘Nee stom van me, laten we maar even kijken.’ Dus lopen we samen terug, dat zou echt stom van me zijn als ze gewoon daar is.

Toen we bij het veld, dat je niet kan zien vanaf de stallen, aangekomen waren zagen we inderdaad Belleza. ‘Kijk daar is haar paard al, ze is vast ergens in de buurt, te wachten op je.’ Riep Valerie toen ze die kant al aan het oprennen was, ik rende haar al achteraan. ’Heyy Lyla, ik heb Mick gevonden hij stond op je te wachten bij de stallen, hij is ook zooo …. Lyla? ’Stopte Valerie opeens. ‘Wat is er?’ Vroeg ik, ‘ehm, Mick, alleen haar paard is hier, helemaal gezadeld, maar geen Lyla in de buurt.’ Ik schrok, ’Waar is ze, zo meteen is ze eraf gevallen ofzo, we moeten meteen gaan zoeken! Zo meteen is ze gewond.’ ’Rustig Mick, we vinden haar wel, laten we eerst Belleza afzadelen n terug op stal zetten en dan dit aan James melden, met z’n tweeën duurt het uren voordat we alles hebben uitgekamd hebben. ’Ik Knikte en we liepen met Belleza terug en daarna naar James.

Bij James aangekomen, rende we meteen naar binnen. Ik begon te spreken, ‘James, Lyla is verdwenen, haar paard stond alleen en we moeten gelijk een opspoor team opzetten en..’ ’Rustig James vertel eerst wat er gebeurd is, ik snap hier niet veel van. ’Ik knikte en we begonnen samen te vertellen.

Nadat we alles verteld hadden knikte James en begon hij meteen met een opspoor team, na een half uurtje was alles klaar en gingen we opweg, te paard en te voet, opzoek naar Lyla. We kamde bijna het hele bos en dorp uit, maar toen het donker werd besloot James terug te gaan, zonder dat we haar hadden gevonden. Ik ging depressief naar bed, niet kunnen slapen denkend aan Lyla.

Ze overleefd het wel, dat heeft ze al eerder gedaan, helemaal alleen, gewond, hongerig, het lukt wel. Zucht, ik mis haar….

---------------------------------------------------------------

Sorry, sorry,sorry voor het zooo lang moeten wachten voor een update, ik had het zo druk met school en ja…

Een lang hoofdstuk voor jullie, nouja lang voor mij dan, de meeste zijn rond de 700 woorden deze is rond de 1000.

Ik begin meteen aan het volgende hoofdstuk, nogmaals sorry

Xxx

Meggie