Now That I've Found You 1./\ Martin Garrix

Deel 9

Woooooww, 200 reads, hoe snel gaat dit?! Thank you sooo much sweeties❤️ Wat moest ik zonder jullie🥺❣️

Sarah

We zitten met het team backstage in de kleedkamer. Ik, Damian en Louis zijn druk bezig met onze camera's in te stellen en lenzen te testen. Charelle is inmiddels al een beetje afgekoeld maar ontwijkt iedereen. Ze zit helemaal afgezonderd met haar telefoon op de bank. Ik heb aan de ene kant wel een beetje medelijden met haar.

"Martijn, you have to get on stage within half an hour," komt een man melden aan de deur van de kleedruimte. "Yes, thank you!" zegt Martijn en steekt zijn duim op.
"Sarah," zegt Martijn en ik draai me om. "Ja?" vraag ik. "Wil je zo even meelopen?" vraagt Martijn. "Uhm, ja? Is goed," antwoord ik twijfelachtig. "Ja, ik dacht. Je hebt nog nooit een show van mij meegemaakt, dus dan laat ik je even het podium zien en wat coole hoekjes om te filmen," zegt Martijn. Ik knik. "Ja, leuk," antwoord ik. Ik leg m'n camera neer op tafel en sta op. "Let jij even op dit?" vraag ik aan Damian en wijs naar de camera en lenzen. Damian knikt en ik loop achter Martijn aan de gang op. We lopen een deur door en komen in een gang waar helemaal niemand is.
Martijn stopt en draait zich om. Hij kijkt me met zijn mooie, helderblauwe ogen aan. "Ik denk niet dat dit hèt beste plekje is om het podium te kunnen zien," grap ik.
"Nee, dat klopt. Maar dit is wel hèt perfecte plekje voor een beetje privacy," zegt Martijn. Hij kijkt mij aan, met zijn heldere blauwe ogen. "Privacy?" vraag ik. Martijn zwijgt en het wordt een beetje awkward.
"Sorry," fluistert hij. Ik leun tegen de muur. "Voor?" vraag ik en kijk Martijn verbaasd aan. "Dit." Hij kantelt met zijn vingers mijn kin een beetje naar voren en drukt zijn lippen op die van mij. Er vliegt een achtbaan van tintelingen door m'n hele lijf en ik bevries. Omg, gebeurd dit echt? Martin Garrix zoent mij?! Maar hij heeft een relatie. En we kennen elkaar pas drie dagen, we moeten nog een hele maand samen reizen.
Ik trek me al snel weer terug. Martijn kijkt me met zijn mooie ijsblauwe ogen aan. Ik wil m'n mond openen om wat te zeggen, maar ik hoor een deur dichtgaan en kijk snel naar links om te zien wie ons heeft gezien. "Fuck, was dat..." Martijn kan zijn zin niet afmaken. "Damian," zeg ik. Ik loop weg van Martijn en storm door de deur om te kijken of Damian nog ergens is. Dit had hij nooit mogen zien. Dit was een misverstand, hoop ik. Dit mag nooit iemand te weten komen. Martin Garrix gaat vreemd met student die een documentaire over hem maakt. Nee, dit mag echt niet op de voorpagina komen te staan, stel je voor!

Ik loop met een vaart de kleedkamer binnen en iedereen kijkt mij verbaasd aan. "Alles goed, Sarah?" vraagt Watse. "Jezus, heb je een monster gezien ofzo? Je ziet mega wit," lacht Louis. "Is Damian hier niet?" vraag ik als ik rondkijk. "Die ging naar buiten..." zegt Menno en wijst naar de ingang. Voordat hij nog iets kan zeggen, bevind ik me alweer op de gang en ren richting de ingang. Aan het einde van de gang staat Martijn onschuldig en kijkt mij aan. Ik sta stil en staar hem ook aan maar loop uiteindelijk toch de deur van de uitgang door naar buiten. Ik hoor Martijn nog mijn naam noemen, maar dat heb ik genegeerd. Ik sta hijgend buiten en draai rond om te kijken of ik Damian ergens zie. Als ik op een gegeven moment licht zie aan de hoek van de straat, zie ik dat Damian aan het filmen is. Ik ren erop af en roep zijn naam.

"Sarah, je verpest m'n video," zegt Damian eigenwijs en ik kijk hem aan. "Net als andermans relaties trouwens," valt Damian daarna in. Ik trek m'n wenkbrauwen op. "Damian, luister, dit was echt een misverstand," zeg ik. Damian blijft maar naar de camera kijken in plaats van mij. "Damian, geloof me nou. Dit had nooit mogen gebeuren. Én jij had dit al helemaal nooit mogen zien," zeg ik. "Tss," antwoord Damian, die nog steeds niet naar mij kijkt maar naar zijn camera. Ik begin mijn geduld een beetje te verliezen. "Trouwens, als je nou letterlijk één seconde vroeger daar had gestaan, dan zag je ook dat Martijn mij zoende en ik uiteindelijk wegtrok. Dus jij kan nu wel zo reageren, maar je moet eerst het hele verhaal gezien hebben voordat je pas conclusies trekt," zeg ik geïrriteerd. Dan kijkt Damian mij aan. Eindelijk, zou hij het dan nu begrijpen?! "Geloof je het zelf, wat je zegt," zegt Damian zonder emotie en draait het scherm van zijn camera naar mij toe. Daarop wordt een filmpje afgespeeld. Ik kijk ernaar. Op het filmpje filmt Damian de gangen backstage. Dan verschijnt er een beeld waardoor mijn adem hapert. Damian heeft de zoen op camera staan. Het filmpje is al afgelopen maar ik staar in shock nog steeds naar het scherm. Er blaast een koude windvlaag door het verlichte straatje, hier in Lissabon. Ik bibber en sla m'n armen om mij heen.

"Je vriendje staat te wachten," zegt Damian en ik kijk hem niet begrijpend aan. Hij wijst naar achter en ik draai me om. Op de stoep aan de overkant staat Martijn verlegen met zijn handen in zijn broekzakken. Dan draai ik me weer terug naar Damian. Ik voel tranen in m'n ogen die ik moeilijk onder controle kan houden. "Hij is mijn vriendje niet," zeg ik zacht met een trilling in mijn stem. Dan draai ik me weer om en loop terug naar de ingang. Ik voel mijn lichaam ijskoud worden. Ik wist niet dat deze laatste avond in Lissabon zo kon aflopen. Ik loop, in m'n jurkje en met tranen, langs Martijn. "Sarah," zegt Martijn rustig. Ik stop en draai me naar hem om. Hij doet zijn jasje uit en houdt het voor mijn gezicht. "Ik wil niet dat je onderkoeld raakt," zegt Martijn. Ik pak het jasje aan en sla het om mijn schouders heen. 

"Hé Sarah, weet je waar Martijn is? Zijn show begint zo," zegt Watse. Ik kijk naar onder, zodat hij niet kan zien dat ik huil. "Buiten," mompel ik.