Now That I've Found You 1./\ Martin Garrix

Deel 47

Enjoy your Sunday😘 Ik heb nu eindelijk een weekje vakantie, dus hopelijk nog wat meer tijd om te schrijven, ondanks het vele schoolwerk😴
Hoe gaat het met jullie?💓

Sarah

Ik loop richting de slaapkamer van Martijn en mij. Ik hoop niet dat ik hem stoor. Ik hoor stemmen en voorzichtig maak ik de deur open. "Hey," zegt Martijn die op bed zit met een glimlach en spreidt zijn armen. Gerard zit naast hem en straalt ook trots uit. Met een glimlach kom ik in Martijn zijn armen liggen en hij drukt een kusje op mijn hoofd. "Ik laat de verloofden wel eventjes alleen," zegt Gerard en geeft Martijn een schouderklopje.
Als Gerard de kamer is uitgelopen en de kamerdeur heeft dichtgemaakt, knuffelt Martijn mij helemaal fijn en drukt kleine, kriebelige kusjes in mijn nek.
"Waarom ben je niet beneden bij de rest?" vraag ik en wrijf over zijn wang.
"Ik wilde even rustig met mijn vader praten," antwoord Martijn. "Niet dat het mij iets aangaat, maar waar hadden jullie het over?" vraag ik en Martijn grinnikt. "Gaat je niks aan," antwoord hij en ik kijk hem flauw aan. "Grapje," lacht hij. "Haha," zeg ik droog. "Hij vroeg mij hoe het aanzoek was gegaan en toen hadden we het gewoon over toekomstplannen enzo," zegt hij en ik knik. "En wat zijn jouw plannen dan?" vraag ik terwijl Martijn door mijn haren gaat. "Allereerst trouwen met de mooiste, liefste en leukste van heel de wereld," zegt hij en drukt een kus op mijn lippen. En dat de verbouwing van ons huis goed verloopt zodat we er snel kunnen gaan wonen. En ik wil nog meer wereldhits gaan maken. Én uiteraard, als het ons gegund is, de aller-schattigste kindjes ever krijgen," antwoord hij en het maakt hem zo ontzettend schattig.
Er heerst een moment van stilte. "Kom je weer naar de rest, beneden?" vraag ik aan Martijn en wil uit bed stappen, maar Martijn tilt mij weer terug. "Ik wil eigenlijk veel liever met jou zijn," zegt hij terwijl hij boven mij hangt en ik krijg de slappe lach. "Dat was gewoon een normale zin hoor," lacht Martijn en komt naast mij liggen. "Ja dat weet ik ook wel. Maar je hebt letterlijk iedereen uitgenodigd en die zitten beneden op ons te wachten," zeg ik en sta weer recht. "Kom, we gaan al rare blikken krijgen. Dan moeten we niet nóg langer wegblijven," zeg ik tegen Martijn en strek m'n hand uit om hem ook uit bed te krijgen. Zuchtend pakt Martijn mijn hand en ik trek hem uit bed. "Straks als iedereen klaar is met feesten," fluister ik in Martijn's oor en er verschijnt een fonkeling in zijn ogen. Grinnikend geef ik hem een duwtje en samen lopen we weer naar de rest die beneden gewoon door aan het feesten is.

"Volgens mij was het wel heel gezellig boven," hoor ik Louis al zeggen tegen Martijn. Ik rol met m'n ogen en ga weer naar de meiden toe. "Was het leuk?" grinniken ze en ik kijk ze flauw aan terwijl ik weer erbij kom zitten. "Gerard was gewoon met Martijn aan het praten over de toekomst enzo en toen ik erbij kwam gaf hij ons even wat ruimte en hebben we even rustig verder gepraat," zeg ik en José fronst. "En dat was de reden waarom jullie een half uur zijn weggeweest?" vraagt Nadia en ik knik. "Nou ja, dan zullen we je maar geloven. Want achter de echte waarheid komen we waarschijnlijk toch nooit," zegt Marleen om te plagen en ik geef haar een duwtje in haar zij. "Zullen we nog wat drinken halen?" vraagt Victoria. Met de girlssquad van vanavond lopen we richting de keuken. Terwijl we bezig zijn met drinken in te schenken, komt Karin ons halen. "Meiden, jullie moeten echt even naar buiten komen," zegt ze en verbaasd en heel nieuwsgierig lopen we met z'n allen naar buiten.
In het midden staan Martijn, Louis, Menno en Joseph in pak en wij grinniken. Wat is dit nou weer.
"Ladies, mogen wij deze dans van u?" vraagt Menno en lachend lopen we naar ze toe. José en Laura staan bij de rest van de vrienden te kijken wat er allemaal gaat gebeuren. Ik ga voor Martijn staan, Nadia voor Louis, Marleen voor Menno en Victoria voor Joseph.
Dan beginnen ze ineens een soort ballroomdans te doen en de meiden doen maar vrolijk mee.

Martijn doet voorzichtig mijn haren achter m'n oren.
"Dit is de afscheidsdans," fluistert Martijn verleidelijk in m'n oor en ik kijk hem aan in zijn stralende blauwe ogen. Daarna volgenden nog een paar seconden dat we zwijgend in elkaars ogen kijken en de hele wereld leken te zijn vergeten.
Ik leg m'n voorhoofd tegen die van Martijn en onze neuzen raken elkaar. Dan hoor ik mensen klappen en besef me weer dat iedereen nog rond ons staat buiten. Martijn drukt zijn lippen tegen die van mij en ik glimlach tijdens deze geweldige zoen.

"Mag ik ook nog even al jullie aandacht?" vraagt Gerard. Iedereen zwijgt ineens en kijkt hem aan. Gerard legt zijn hand op Karin haar rug. "Omdat deze grote gebeurtenis niet alleen met dit feestje voorbij kan gaan, hebben Karin en ik voor morgen een lunch geregeld hier in de villa voor ons allemaal. Om nog een middagje, voordat iedereen weer terug naar Nederland gaat en het gewone leven weer herpakt, toch nog even met z'n allen samen te zijn én dit memorabele moment nog even verder te kunnen vieren," zegt Gerard en verrassend klapt iedereen. "Ja, dus trek morgen allemaal jullie mooiste kleren aan, die je hebt meegenomen, want het wordt een chique vijfsterren lunch," voegt Karin er nog bij toe. De rest klapt en begint langzaam afscheid te nemen van elkaar om naar hun hotel of kamer te gaan. "Wat zijn ze toch weer lief en hoe schattig zijn ze samen," zeg ik tegen Martijn als ik naar zijn ouders knik. Martijn heeft mijn heupen vast en ik leg mijn armen over zijn schouders heen. "Net zo lief en schattig als wij zijn," antwoord hij en drukt en kus op mijn lippen.