Now That I've Found You 1./\ Martin Garrix

Deel 43

Sarah

Ik loop het appartement uit en voor de hoofdingang staat er al een taxi op mij te wachten. Ik begroet de man vriendelijk en geef mijn koffer aan hem, zodat ik de taxi in kan stappen. Als de taxichauffeur mijn koffer in het kofferbak heeft gedaan en de taxi start zie ik iemand in een rechte lijn naar de taxi toe lopen. Bruin haar ... Als ze wat dichterbij komt zie ik wie ze is: Lara! "Kunnen we alsjeblieft nú vertrekken want ik kom echt te laat," zeg ik vlug. "Tuurlijk!" zegt de chauffeur en rijdt met een vaart weg. Gespannen kijk ik achterom en zie Lara iets roepen naar de taxi toe. Opgelucht haal ik adem. Wat een rare meid is zij toch! Ik kijk uit het raam en voel me toch niet gerust. Zal Karin weten wie die Lara is? Ik besluit na wikken-en-wegen om Karin te bellen.

"Hey Sarah! Alles goed? Ben je onderweg naar Schiphol?" vraagt Karin enthousiast. "Hey! Ja ik zit nu in de taxi. Alleen er is vanmorgen iets gebeurd, waardoor ik jou toch even wilde spreken," zeg ik. "Oh en wat is dat dan precies?" vraagt Karin verrast. "Nou, ik werd vanmorgen wakker doordat de deurbel ging. Er stond een meisje, ik schat dat ze rond de 23 is, voor de deur en beweerde dat ze in Martijn zijn oude klas heeft gezeten. Haar naam is Lara," zeg ik. "Lara?!" zegt Karin geschrokken. "Uhm ja...ze heeft bruine haren. Ze zei ook dat ze Martijn van de week in de Albert Heijn heeft gesproken. Toen heb ik Martijn gebeld en zei dat hij alleen met een fan op de foto is geweest en niet zo heeft opgelet op haar." zeg ik en bijt op mijn lip. "Is ze daarna weggegaan of niet?" vraagt Karin. Aan haar vragen te horen klinkt het alsof ze die meid kent. "Nou...uhm... Toen ik net de taxi in stapte kwam ze direct naar de taxi toegelopen. Gelukkig zijn we snel weggereden. Het maakte me echt bang," zeg ik voorzichtig. "Ja, dat snap ik lieverd. Maar Sarah, luister want dit is echt heel belangrijk. Lara heeft Martijn ongeveer 5 jaar geleden heel erg gestalkt. Toen hebben ik en Gerard voor een contact verbod gezorgd. Daarover hebben we nooit met Martijn gesproken. Hij had wel andere dingen aan zijn hoofd. Maar zo'n verbod geldt maar voor een bepaalde periode en nu zal die inderdaad verlopen zijn en komt Lara jullie weer lastig vallen," zegt Karin en mijn adem hapert."E...En nu dan?" vraag ik met een hart dat klopt in mijn keel. "Ga jij maar lekker ontspannen in de zon met Martijn. Ik en Gerard zullen wel iets regelen. Maak je er maar niet zo druk hierom.

Niet druk maken?! Dat is echt het laatste waaraan ik me kan houden. Ik adem haperend uit en voel een traan rollen. Ik schrik er zelf van en zet m'n zonnebril op. Wat moet die Lara nou weer van ons. Is het nou wel veilig thuis? Zal ze inmiddels ook al weten dat wij een nieuw huis hebben gekocht en zou ze daar ook voor de deur staan? Ik voel mij zó niet op mijn gemak. En dan weet ik ook niet eens waar ik nou naartoe ga. Mijn lichaam kan dit niet meer aan.

Ik betaal de chauffeur en zuchtend loop ik Schiphol binnen. Nu moet ik nog in mijn eentje richting de gate lopen, waar Martijn aankomt met de boys. "Excuse me, can I maybe ask you something?" hoor ik iemand achter mij, als ik uit het raam staar om te kijken waar Martijn blijft. Ik draai me om en er staat een heel mooi meisje voor mijn neus. Ze heeft korte blond, bruine haren en ik schat haar rond een jaar of 20. "I...Are you okay?" vraagt ze dan. Ik glimlach klein en haal m'n schouders op. "Hey, sit down and breath," zegt ze en wrijft over mijn arm. Ik merk dat er een traan over mijn wang rolt en ga op een stoeltje zitten. Zij komt naast mij zitten. "Ben je Nederlands?" vraag ik voorzichtig en ze grinnikt. "Ohw, jij dus ook." lacht ze en ik glimlach. "Ah kijk, je kan weer lachen." zegt het meisje en ik knik met een glimlach en veeg m'n tranen weg. "Wil je erover praten?" vraagt ze en ik staar naar voren. Zal ik mijn verhaal met een wildvreemde delen? "Nouja, even kort samengevat. Mijn vriendje werd gestalkt door iemand, haar contactverbod is nu afgelopen en vanmorgen is ze twee keer in contact gekomen met mij, want m'n vriend is weg," zeg ik oppervlakkig en ze knikt. "Ja, dan begrijp ik heel goed dat je zo bang bent," zegt ze en ik adem opgelucht uit. "Maar, wat wilde je nou eigenlijk aan mij vragen?" vraag ik nieuwsgierig. "Nou, deze gate is enkel voor privévliegtuigen. Want ik moet dadelijk vanaf hier vertrekken," zegt ze en ik kijk haar verbaasd aan. "Huh? Maar ik vlieg dadelijk met mijn vriendje. Hij heeft een verrassingsreis georganiseerd. Maar eerst moet hij nog veilig terug komen vanuit Berlijn," zeg ik. "Maar, is jouw vriendje dan vrienden met mijn vriendje?" vraagt ze grinnikend maar enigszins verbaasd. "Dat hangt eraf wie jouw vriend is..? Mijn vriend heet Martijn," zeg ik met opgetrokken wenkbrauwen. "Martijn, als in Martin Garrix?" vraag ze en ik knik mijn hoofd. "Ben jij dan Sarah?!" vraagt ze steeds enthousiaster. Ik knik vragend. "Hey, ik ben Victoria. De vriendin van Joseph, Joseph Klibansky. Hij heeft dit weekend zijn expositie in Berlijn geopend en hij vloog weer terug naar Amsterdam samen met Martijn en zijn vrienden," zegt ze enthousiast en ik kijk haar lachend aan. "Dus jij bent de vriendin van Joseph, die weer een goede vriend van Martijn is?! En wij komen elkaar hier op de gate tegen, nog nooit elkaar gezien en we hebben meteen een goede klik," zeg ik samenvattend en we moeten allebei lachen. "Maar jij kwam me al wel bekend voor. Maar ik heb al met veel mensen samengewerkt, dus geen idee wie jij was. Trouwens, nog gefeliciteerd met jullie nieuwe huis!" zegt ze enthousiast en ik bedank haar.

"Wat een opkomst! Nooit verwacht hoeveel mensen mij kwamen welkom heten!" zegt Martijn ineens, als hij de deur uit komt lopen. Ik sta op en spring in zijn armen. "Ja hoor, ik had deze reactie wel kunnen verwachten," zegt Menno en hij omhelst mij en Martijn, terwijl ik nog Martijn vast heb. Ik moet lachen en schud mijn hoofd. Dan zie ik Victoria onze kant op komen, samen met haar vriend. "Hoi, ik ben Joseph! Ik heb al heel veel over je gehoord, dus het werd zeker wel eens tijd om jou in het echt te zien," stelt hij zichzelf voor en Victoria knipoogt naar mij.