Treacherous Battle (Salvaje Caballero Series 2)

Treinta

Kazee's POV

"Tita!"

Ang matinis na boses ni Aliyah ang sumalubong sa akin kasabay ang mainit na yakap.

"I missed you baby!"

She giggled as I carried her. Inilapit niya ang mukha na tila may ibubulong.

"Tita you know what.. I've watched barbie and I saw a pink shoes."

Natawa ako dahil sa paraan niya ng pagsasabi. "So you want pink shoes?"

She giggled and nodded cutely. "Let's buy some other time." I whispered back.

Impit siyang tumili at hinalikan ako sa pisngi bago siya bumaba sa pagkakarga ko.

"Tita is here!" I heard Aliyah announced my arrival.

Nang makarating sa hapag ay naroon na ang buong pamilya ko. Ang pinagtataka ko lang ay ang hindi mapunit na ngiti ng ama.

My smiled faded when I saw a familiar man walking towards me.

"J-jairo!" I exclaimed.

He hugged me so tight and kissed my head. Nakangiti naman sina mommy habang walang reaksyon si ate Dana.

"Kailan ka pa dumating? Hindi ka nagsabi." sabi ko habang nakakulong sa bisig niya.

"Kanina lang. Tara na. Kain tayo." ngumiti siya ay iginaya papunta sa hapag. Magkatabi naman kami at nasa harapan ng ama.

It breaks my heart that my family welcomes him with open arms, while Nathan? Halos ayaw na mabanggit ang pangalan niya.

Pilit ang ngiti ko habang naguusap sila sa hapag.

"You have to eat up." sambit ni Jairo at linagyan ng madaming pagkain ang plato ko.

Titig na titig si ate Dana habang malaki ang ngiti ng ama. "You're such a sweet boy." puri ng ina sa nobyo.

Ate Dana cleared her throat kaya napatingin ako. Nanatiling magkausap sina Jairo at magulang. Ate Dana threw me a "let's talk later." look. Hanggang sa matapos ang hapag ay nanatiling aktibo ang magulang.

"So you're going to stay in your condo?" Daddy asked.

Tumango si Jairo habang nakangiti. "Opo, Kazee is staying there."

Parang nanalo ng loto ng ngiti ng ama na agad kong ikinairita.

"Don't worry, Tito. I respect your youngest." nakangiting sambit niya.