Treacherous Battle (Salvaje Caballero Series 2)

Treinta y Dos

Kazee's POV

And..I just watched Nathan turned his back and walked away.

The view of his back mixed with the dark perfectly. I have never been this hurt. I just sighed and calmed myself. Gulong gulo na ako. Ayaw kong masaktan si Jairo pero namamatay naman akong nakikitang nasasaktan si Nathan.

I fixed myself before going back inside the bar. Nang napasulyap ako sa banda nina Nathan ay dirediretso na itong umiinom ng alak. Kita ko namang pinipigilan siya ng mga kaibigan pero sadiyang ayaw niyang paawat.

Nang makita ko naman si Jairo ay namumula na ang mata at tainga. My eyes flew from the liquors they've finished.

"My girlfriend is such a beauty!" Jairo exclaimed a stood up. Nanlaki ng mata ko nang lumapit siya sa akin.

Agad niya akong yinakap ng mahigpit. Nanlaki ng mata ko nang makita ang madilim na tingin ni Nathan sa amin.

I slightly pushed Jairo. "You're drunk." I mumbled.

He just chuckled and hugged me more. He withdrawn from his hug and held my shoulders. Nanigas ako sa kinattayuan ko nang dumampi ang labi niya sa akin. I tried my best to push him but he's too strong. Nagpupumiglas na ako pero hindi niya ako pinakawalan.

My hands flew over my mouth when Jairo fell on the floor caused by a punch from Nathan. Agad na nagkagulo sa bar nang hinigit ni Nathan ang collar ng damit ni Jairo.

I run towards Nathan and tried to calm him but he's untamable!

"Fuck you!" malutong niyang mura.

Jairo looked at Nathan without any emotion. Hinayaan niya ang nasa harap at hindi lumaban. Bago pa dumating ang mga bouncer ay nahigit na nila Zach si Nathan. My heart broke even more when he looked at me with tired eyes as I run towards Jairo.

Napatingin ako sa cut sa labi niya at may dugo na roon. Agad namang umalis sila Nathan at naiwan kami doon. I apologized for the people who witnessed the fight.

Pati si Louisa ay hindi nakaimik at tinulungan na lang akong inalalayan si Jairo palabas sa bar.

Hindi umimik si Jairo hanggang sa makarating kami sa condo niya. I followed him in his room as I got the first aid kit.

Naupo siya sa kanyang kama at malamig akong tinignan.

"Galos lang ito." malamig niyang sambit.

Pati ako ay hindi nakaimik sa malamig niyang trato. He...never treated me this way.

"Kazee."

Nanginig ang mga kamay ko nang makita kung gaano kaseryoso ang kanyang mga mata.