யாதுமாகி நின்றவள் (முடிந்தது)

Part 22

பாகம் 22

அபியின் கைகளுக்கு இடையில் சிறைப்பட்ட யாழினிக்கு, அவன் முகத்தை பார்க்கும் தைரியம் இல்லாமலிருந்தது. அவன், இவ்வாறு அவளிடம், நடந்து கொள்வது இதுதான் முதல் முறை. அவன் எப்பொழுதும் தனது எல்லையை விட்டு விலகியது இல்லை. யாழினிக்கு இது மிகவும் புதியதாக இருந்தது. அவனது இந்த புதிய தோற்றம், ஒருவித பயத்தை ஏற்படுத்தினாலும், ஏனோ அவளுக்கு, அவனுடைய இந்த நெருக்கம் எந்த தர்ம சங்கடத்தையும் ஏற்படுத்த வில்லை. இறுதியாக, தைரியத்தை வரவழைத்துக் கொண்டு,

"மாம்ஸ்... என்ன இது? என்று மெதுவாக பேசத் துவங்கினாள் யாழினி.

அவள் கேட்க வேண்டும் என்பதற்காகவே காத்திருந்தவன் போல...

"இங்க நான் செத்துகிட்டு இருக்கேன், உனக்கு உன் புடவை ரொம்ப முக்கியமா போச்சா?" என்று பல்லைக் கடித்துக் கொண்டு கேட்டான் அபி.

"ஆனா, நீங்க ஏன் செத்துகிட்டு இருக்கீங்க? என்று அப்பாவியாய் கேட்டாள் யாழினி.

"ஏன்னா, நான்....." என்று நிறுத்தி வார்த்தைகளை தேடினான் அபி

"ஏன்னா?" என்று எதிர்க் கேள்வி கேட்டாள் யாழினி.

அவனிடமிருந்து எந்த பதிலும் வராமல் போகவே,

"சிகப்பு புடவை கட்டிக்கிட்டு வந்து கேட்டா, நீங்க எதுவா இருந்தாலும், ஓகே சொல்லிடுவிங்கனு நான் நெனச்சேன். உங்க முகத்தை பாருங்க, எவ்வளவு பயமா இருக்கு. உங்களுக்கு தெரியுமா, புடவை கட்டுவது எவ்வளவு கஷ்டம்ன்னு? இதை கட்டி முடிக்க எனக்கு ஒரு மணி நேரம் ஆச்சு."

அவள் பேசியதைக் கேட்டு முதலில் முகத்தை சுருக்கியவன், சுதாகரித்துக் கொண்டு களுக்கென்று சிரித்தான்.

"என்னை ஓகே சொல்ல வைக்க, சிகப்பு புடவை கட்டிக்கிட்டு தான் வரணும்னு எந்த அவசியமும் இல்ல. நீ எது வேணாலும் எப்ப வேணாலும் என்கிட்ட கேட்கலாம்"

"அப்போ, நீங்க எனக்கு புடவை டிசைன் பண்ணி கொடுப்பீங்களா?"

ஒரு நீண்ட பெருமூச்சு விட்டு