Yaşamak için bir kalbe ihtayacım var, nefes almak için bir bedene.
Öksüzlerin yer aldığı dünyaya aittim. Hâyâllerim yoktu çünkü ölecektim, ailem yoktu çünkü ölmüşlerdi ama her zaman yanımda olan dostlarım vardı.
Burası hastalıklı hayatların yeniden...
Merhaba canım okuyucularım :) Yeni bölüm sizlerle doya doya keyifle okuyun ve Paragraf arası yorumlarınızı bırakmayı unutmayın okurken çok zevkli oluyor <3 oylarınızı bekliyorum.
Bu arada Mültimedya ya bıraktığım şarkının klibini izlememiştim videoyu yüklerken izledim, klipte ki kız resim çiziyor Mina gibi ahh görünce çok şaşırdım kızın sadece saçları kısa ama siz uzun olarak düşünürsünüz eöeşwpd.
Desteğiniz için şimdiden teşekkürler :')
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mina ve Alkan'ınımız ♥️
Haydi şimdi bölüme ✨
🌒
Bölüm: Yedi
"AŞK NEDİR?"
Keşke babam olmasaydı.
Keşke hayatımda hiç olmasaydın!
Beynime üşüşen onlarca sahne, onlarca iğrenç kelimeler... Her neredeysen çıkma karşıma. Yaşadığım o iğrenç sahneler bir bir aklıma düşmeye devam etti. Yaşarken, nefes alırken cinnet yaşadım. Hıçkırıklarımın arsında titrek bir nefes ciğerlerime çektim. Ellerimi daha da boynuna sarıp sakinleşmeye çalıştım. Saçlarımı okşamaya devam ederken usulca ikimizi de ayağa kaldırdı. Ben zaten kucağında olduğum için bir elini sırtıma diğer elini bacaklarımın altıdan kavradı. Kaç saat burada kaldık bilmiyorum ama uzunca saattir buradaydık.
Başımı boyun çıkıntısına gömdüğüm için kimseyi görmedim. Konuşan sesleri de duymadım, kafamda yaşadığım cinnet, kalbime düşen veca bana yetiyor, artıyordu.
Lavabo dan çıktık ve merdivenlerden aşağı indik. Alkan sanırım Barlas'a bir şeyler söyledi. Aklım söylenenleri duyacak kadar iyi değildi. Vücudumu saran soğuk ile dışarı çıktığımızı anladım. Yolda yürürken başımın üzerine öpücükler konduruyordu. Burnumu çektim ve derin bir nefes alıp göz yaşlarıma engel oldum.
Beni ağlarken gören tek kişiydi.
Alkan..
Beni ağlarken görmüştü.
Yutkundum ve biraz daha sokuldum ona. Çaresizdim, yalnızdım, kriz geçirmiştim ve beni sakinleştiren o olmuştu. Aramızda bir şeyler vardı, çekim vardı artık bunu inkar etmiyor kabul etmiştim. Bir süre daha yürüdükten sonra durdu ve arabanın kilidini açtı. Dikkat ederek beni ön koltuğa oturttu ve emniyet kemerimi taktı. Gözleri bana kaydı, fazla yakındık ama ben kötü olduğum için üzerinde durmadı kapıyı kapatarak arabanın etrafından dolanıp arabada ki yerini aldı. Kontağı çalıştırarak arabayı sürmeye başladı. Burnumu çektim ve camdan dışarıya baktım. Elimin tersiyle gözlerimi sildim.
