8 temmuz 2015
"Aden seni seviyorum."
Ameliyata saatler kalmıştı. Annem elimi sıkıca tutmuş beni sevdiğini söylüyordu.
Korkuyordum.
Çünkü Yağız daha gelmemişti.
Oysa bana söz vermişti. Ameliyatta yanımda olacaktı.
"Anne Yağız neden gelmedi?" Annem gözlerini kaçırdı ve sol gözünden bir yaş döküldü.
"Kızım ne zamandan beri nakil bekliyorduk fakat gelmiyordu."
Kaşlarımı çattım ve gözlerimden süzülen yaşlara engel olamadım.
"A-anne o b-bana kalbini mi verdi?" Yavaşça başını salladı. Oda ağlıyordu fakat hissettirmiyordu.
"Evet."
Boğazım düğümlenmişti.
Yutkunamıyordum.
"Öleceğim Yağız. Hepimiz bir gün öleceğiz ama ben biraz erken gideceğim"
"Ölmene izin vermeyeceğim Aden."
Gözyaşlarıma engel olamıyordum.
Çığlık atmak istiyordum.
"Anne ben ameliyata girmek istemiyorum." Annem arka cebinden bir zarf çıkardı.
Üstünde ismim yazıyordu.
"Al." Elinde ki zarfı yavaşça aldım ve açtım.
'Aden;
Lütfen o ameliyata gir.
Lütfen yaşa.
Hayallerini gerçekleştir.
Hatta benim hayallerimi de gerçekleştir.
Dünya'yı gez,
Fotoğraf makinesi al,
Koleksiyonumuzu tamamla.
En sevdiğimiz grubu canlı dinle.
Lütfen yaşa papatyam.
Seni seviyorum.
Yağız.'
Kağıdı katlayıp komodin in üstüne koydum.
Onun için yaşayacaktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÖLÜM NOTALARI
Storie d'amore*kısa hikayedir* Dilimde ölüm notaları Elim de ancak öldüğü zaman kokabilen papatyalar. Her zaman olduğum yerdeyim. Mezarlıkta. Onun yanında.
