Cehennemde Kabus

4.Bölüm "HİSSİZ"

Donmuş olan beynim hiç bir şeyi algılayamıyordu. Gözlerim bakmak istemiyor , beynim anlamak istemiyor , dudaklarım konuşmak istemiyordu. Etrafıma öylece bakıyordum. Hala rüyada olmam gerektiğini düşünüyordum. Sanki boğuluyordum , sanki denizin veya bir havuzun en dibinde sıkışmış gibiydim.

- Heyy ! Kendine gel , dünyaya geri dön.

Duyduğum ses beni boğulmaktan kurtarmıştı sanki , baktığım tek şey önümde öylece yatan cesetti.

- O yaratığa bakmayı kes ! Ona değil sen kendine acı , şu haline bak , aptal gibisin. Kendine gel , heyyyyyy ! Kime diyorum ben !

Kolumdan sertçe tuttu ve beni kendine doğru itti. İşte o zaman kendime gelmeyi başara bilmiştim.

- Çek ellerini üzerimden!       

- Ben senin hayatını kurtardım. Senin yaptığın muamele bumu ? - Hayat kurtarmak mı ? Hah ! öyle mi ? Onu öldürdün aptal !

- Neee ? Sen ne dediğin farkında mısın ? Ben onu öldürmeseydim o seni öldürekcekti.

Gözlerim dolmuştu , ellerim titriyordu.

- Sen ne dediğinin farkında mısın?

- Evet ben farkındayım ama sen hiç birşeyin farkında değilsin. Tanrı aşkına söyler misin , neden hiç bir şeyi anlayamıyorsun?

Giderek sinirlenmeye başlamıştı. Yüzüme boş boş bakıyordu.

- Ben daha bugün kendime geldim ve kendimi bir cehennemde buldum. Anlıyormusun ?

Ağlamaya başlamıştım ama bunu istemiyordum. Göz yaşlarımı hızlıca siliyordum.

- Ne ? Aman tanrım ! Nasıl yani ?

- Ben bilmiyorum tek hatırladığım annemin beni uyandırıp şehrin boşaltılacağını, hazırlanmamı , söylemesi ve daha sonra kafama düşen birşeyden bayıldım. İşte tek hatırladığım bunlar.

- Aman tanrım ! Bu çok ilginç.

Gözleri anlamsızlaşmıştı garip garip yüzüme bakıyordu.

- Ne demek şimdi bu ?

- Şehir bu olaylar patlak vermeden önce boşaltılamadı daha sonra boşaltıldı ve bu 1 ay önceydi yani sen 1 ay baygın kalmışsın.

- Nee , 1 ay mı ? Bu bu olamaz !!!

İşte şimdi gerçekten etrafımı ,olayları ,gördüklerimi , duyduklarımı anlayabiliyordum. Fakat kendimi hiç bu kadar " Hissiz " hissetmemiştim.