LUCİFER

#19: Nefesin Olsam Kadın.

-1K!

**

''Lucifer'in Anlatımıyla''

Açıkçası Ashley umurumda değildi çünkü korkaktı... Ve eğer bizi ispiyonlamak gibi bir hata yaparsa karşılığını misliyle vereceğimden şüphesi yoktur. Umurumda ve aklımda olan tek kadın varsa o da Sarah... İlk geldiği zaman pek hoş bir tanışma hikayemiz veya hoş bir ilerleme tarzımız olmamış olabilir, hatta ona sert çıkıştığım zamanlar oldukça fazla, ama kendini bana sevdirmeyi başardı...Öyle ki şu an ki durumum orta da.

İçimden geçirdikçe gülüyorum bazen, sen haz etmediğin kadına gel şimdi aşık ol. Bu hoşlanmak değil benim için ötesiydi. Dinlediğim şarkını sözleri tam da bana hitap ediyordu;

Nefesin olsam kadın, Uyuyakalsam yanında, Sana sarılsam kadın... 

Babamın beni onunla oynamam için görevlendirdiği kadına aşıktım. Bunu bilse bana epey öfkelenirdi, ama takmıyordum. Bağırsa çağırsa da kararım ve duygularım değişmeyecekti. Yattığım yatakta aralıksız üç saattir onu düşünüyordum. Of yeter neden ayrı kalıyorum ki! başlarım kurallara! odamdan bir hışımla çıktım, saat 02:33 uyumuş olsa da kucaklar götürürdüm. Odasının önüne geldiğimde yerde bir zarf buldum, kimden gelmişti ki?

''Sabah ki üslubum için özür dilerim. Seni kaybetmek istemiyorum, yarın konuşalım olur mu? Sana karşı hisler beslediğimi bende bilmiyordum, Lucifer için ağlayarak yanıma geliyordun ve...ve ben bilmiyorum. Yarın avluda bekleyeceğim. -Andre.'' 

Pezevenge bak sen, üzgünüm Andre yarın Avluda seninle çok güzel konuşacağız, şansına küs. 

Usulca kapıdan girdim, uyuyordu, uyurken bile çok güzeldi. O kadar masum duruyordu ki içimden bir insan nasıl bu kadar masum olabiliyor diye düşünmeden edemedim, bunca tavrıma karşı gitmemişti, vazgeçmemişti. Parmaklarımı yanağında gezdirdim ardından saçlarını, çok güzel kokuyordu... O kadar güzeldi ki uyandıramadım. Yavaşça uyandırmadan yanına uzandım ve kolumu beline yerleştirdim. Bu hareketim onun gözlerini aralamasına yol açtı,

''Lucifer...''

''Uyu güzelim.''

''A-ama''

''Şşş'' gözlerime baktı, uyuması için gözlerimi kapadım, bir kaç saniye sonra açtığımda o da yummuştu gözlerini, ne güzelsin, yanımdasın, ellerin elimde, kokun benimle... Bu cümleyi ben kuruyorum bakar mısınız? ne çok değiştim, değiştirdin.

Sabah olduğunda yanımda göremedim, ani bir hareketle doğruldum. Erkendi daha, nereye gitmiş olabilirdi ki? diye düşünürken banyodan çıktı,

''Ne oldu yakışıklı birine mi bakındın?'' endişeyle kaldırdığım başımı rahatlama hissiyle tekrar yastığa gömdüm.

''Günaydın.'' yüzünde tebessümü vardı,

''Sana da Günaydın.'' 

''Sormayacak mısın?''

''Hayır.'' sırıttım, 

''Pekala, saat kaç?'' 

''07:46''

''Daha erkenmiş...Hım...Ne yapsak ki acaba'' hızlıca onu belinden kavradım, geri yatağa çektim ve öptüm.

''Sana bir haberim var''

''Neymiş o Tanınmayan?''

''Baban yani Şeytan...Sen uyuyorken buraya birilerini gönderdi, seni beklediğini söyledi, bende uyanınca söyleyeceğimi belirttim.'' Babam mı? Beni neden uyanır uyanmaz görmek istesin ki?