WORTH
"Princess! Ilang beses ko bang sabihin sayo na wag kang selpon ng selpon!" Here we go again. Araw araw nalang ako ang nakikita kapag kamalian na ang paguusapan. Ako nalang palagi ang mali. Ako nalang palagi.
"Lumabas kana diyan mag igib kana ng tubig! Kanina kapa diyan sa kwarto mo! Ilang beses ko bang dapat sabihin sayo na wag kang selpon ng selpon kasi-" "ako naman palagi mali diba?" Inis ko na sagot sakaniya. Nakakainis naman eh! Lahat naman kasi ng tamang ko di niya nakikita! Pero tignan mo! Pag kamalian na ako na makikita!
"Para naman yan sa kabubuti mo diba!" I just roled my eyes and cover my ears. Why do i have to have that kind of mother? Bakit hindi nalang iba?bakit siya pa?i secretly wipe my tears fuck it!
•••••••••••••••••••
"Manang!!! May bago akong laruan mula kay mama!" My little sister happily show me her new toys. I cant help but to feel a little bit of jealousy. Mabuti pa siya. Isang hingi niya lang andiyan na kaagad. Mabuti pa siya. Lahat ng gusto niya nakukuha niya.
"Ma... may bayaran pala kami sa school." Sabi ko habang kumakain kami. "Magkano ba daw nak?" Mahinahon niyang sagot. "500 daw po." Sagot ko. "Para saan ba yan nak? Pwede bang next month nalang muna natin bayaran yan?wlaa pa kasing pera si mama eh." Sagot niya at ngumiti ng pilit. I didnt answer her and continue eating.
Of course. Hindi pa ako nasanay. Yan naman palagi sagot niya eh. Walang pera pero may pambili ng laruan ng kapatid ko tch. Rason rason rason. Nakakairita.
•••••••••••••••••••••••••••••
"Manangggg!!! Laro tayooo!" Sigaw ng kapatid ko at todo katok pa sa pintuan sa aking kwarto. Inis na binaba ko ang phone ko at tinignan ng masama ang aking pintuan. "Stop it marryl! Ang ingay mo!" Inis na sabi ko. Pero hindi pa din siya tumigil.
Maya maya nalang ay biglang kumalabog ang aking pintuan. Damn! She went wild again! Bwesit! "Dali naaa lumabas kana diyan! Wala akong kasama dito sa labas eh!" Umiiyak na sabi niya. Ang arte niya porket spoiled. Tch.
"Bahala ka sa buhay mo." Sagot ko at humiga ulit.
••••••••••••••••••••••••••
It was one rainy night and im not in the mood since its raining but my mother keep on knocking in my door forcing me to eat my dinner. I just rolled my eyes and pretended to be asleep but she never stops until i get irritated.
I got out my room with a frown and sit down in the chair. I quietly eat but my so annoying mom keep on asking me a fckng question. "Anong oras ng bukas yung chrismas party niyo?" I sigh for the second time. Shes been asking me like that for how many times in a day! Like damn! Its already pissing me off!
"7: 00 palang daw ma andon na." I answer calmly. She nod and continue eating, quietly thanked god! I am done and about to go back inside my room when she suddenly called me. "Maghugas ka muna ng plato tapos na kaming kumain ng tita mo." I rolled my eyes again for the last time. I saw my sister siting pretty in the sala while watching her favorite teleserye. Sana ako nalang siya.
I saw that she has a new toy again and i remember the payment for tomorrow. Hindi pa pala ako nakakabayad. After i finish washing the dishes, I proceed to the sala and talk to them. "Ma.. may bayaran pala kami bukas..." sabi ko kaya napatingin sila sakin. Kumunot ang noo ni mama. Here we go again...
"Para saan naman yan nak? Halos mahigit 500 narin ang nagastos natin dahil sa christmas party niyo ah?" Sabi niya dahilan para maputol ang pagpapasensya ko sakaniya. "Yan na naman kayo eh! Pag ako nga ang hirap hirap niyong magbigay ng pera! Pero kapag kagustuhan ng kapatid ko bigay kaagad kayo ng bigay! Ma! Anak niyo din naman ako ah! Bat di nalang kayo mag bigay?!" Naiinis na na sabi ko. Nanlaki ang kanyang mata at bigla sumabat si tita.
"Princess! Nanay mo pa rin siya!" Inis na sabi niya dahilan para mapatawa ako. "Nanay? Nanay na walang kwenta?!" Isang malakas na sampal ang natanggap ko mula kay mama dahilan para manampal ang aking pisngi. Nanlalaking mata ko siyang tinignan at ganun din siya. May mga luhang namumuo sakaniyang mata at namumula na din ang kanyang ilong.
"Wala kang karapatan na pagsabihan ako ng ganyan! Hindi mo alam lahat ng paghihirap ko mataguyod lang kayo ng kapatid mo!" Sabi niya at dinuro duro pa ako. I glared at her. "Kami ng kapatid ko?! Ma! Siya lang! Siya lang naman ang ginagastusan mo eh! Ako?! Ako?! Ang hirap para sa inyo ipalabas ang pera na yan! Sana hindi nalang ikaw ang nanay ko! Sana ikaw nalang ang nawala at hindi si papa! Sana kayo nalang!" Inis ko na sigaw at padabog na pumasok sa kwarto.
I cried and cried and cried that night. Until i realize all what i have said. Oh god! What have I've done?!
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
:》
Wait for the part 2 uwu thank youuu
