Aşka Muhtaç /İNSTAGRAM/AdrieNette

İyi Günler

(tiktokçudan ne bekliyceksiniz şarkıya bak😂)

Yan odaya gittim. Uyuyamadım. Telefonu açıp instaya girdim. Geri çıktım ve "ne yapayım?" Diye düşünürken aklıma Adrien geldi. Cesaretimi toplayıp odaya girdim. Yatakta oturmuş kitap okuyordu. Utandım ve kekeleyerek konuştum.

"B-ben geri gideyim"

Arkamı döndüm ve yaptığımın ne kadar saçma olduğunu düşündüm.  Kaldığım odanın kapısını açtım. Giriyordum ki kapı kapandı. Arkama döndüm hızlıca. Dibimdeydi...

"Korktun mu?"

"..."

Gülerek geri gitti ve tekrar yaklaştı.

"Gel hadi"

Elimden tuttu ve kendi odasına götürdü. Utanmıştım. Durdu ve bana baktı.

"Sen utandın mı?"

"H-hayır"

Biraz öyle baktı ve ani hareketle yanağımı öptü. Yere baktım. Güldü elimden çekip yatağa oturttu. Bana baktı.

"Ee anlat bakalım"

"Neyi?"

"Marinette"

"Efendim"

"Bak ben bilirim hadi"

"Peki"

"Dinliyorum"

"Şey şimdi biz... Buluştuk ya yani... Imm sen beni seviyor musun?"

"Sence?"

"Evet"

"Doğru çok seviyorum, sen?"

"Değişti, arttı"

"Şimdi sen diyosun ki biz birbirimizi seviyoruz. Eskisi gibi olucak mıyız?"

"Evet?..."

"Ayrılmadık ki"

Bana içten bakıyordu. İnanıyordum. Hemde gözüm kapalı. Gözlerimden yaş aktı. Yaklaştı ve eliyle göz yaşımı sildi. Gözleri parlıyordu.

"Sakın ağlama tamam mı?"

Göz yaşlarımı sildim ve baktım ona.

"Tamam"

Bana yaklaştı ve konuştu.

"Biz asla ayrılmadık unutma o sebepler zorunluydu"

Ellerimi yanağına koydum,  kendime çektim ve öptüm.(napim lan uzun zaman oldu chxjdkkc) biraz sonra kapı açıldı ve hemen geri çekildik. Elenora gelmişti.

"Oww yanlış zamanda geldim sanırım"

Ben yere baktım. Yanaklarım kızarmıştı. Adrien'ın bana bakıp sırıttığını hissediyordum. Koluna vurdum. Başımı kaldırdım. Elenora gülmemeye çalışıyordu.

"Yiaa siz çok tatlısınız"

Yanaklarım iyice kızardı. Eğer daha fazla devam ederse ölücem utanmaktan.

"Ne diyeceksin söyler misin?"

"Ha tmm. Şey Roby iti bişiler yapıcak çünkü o böyle olmaz. Dikkat edin siz. Ben gidiyorum işinize devam edin"

Gene yanaklarım kızarmıştı. Kapı sesi duyulunca Adrien'a döndüm.

"Sen neden utanmadın?"

"Gerek duymuyorum artık"

"Neden?"

"Sen gidince ben öldüm. Kendime söz vermiştim"