My Manyak Doctor

XIV

Vice
.
.
.
"You are set to have a date with Ms. Sheila tomorrow at 8:00 am sa Coffee shop na choice mo sir. You're date will be also the day you will receive a ring from her. As a sign of your marriage." I just sighed. At hindi na pinakinggan pa ang ibang sinasabi ng sekretarya ko,or should I say,sekretarya ng Daddy ko. "Sir? Do you have any questions or may babaguhin ka po ba sa schedule mo?" I looked at her and shook my head. Hindi pa man siya nakakalabas ay pumasok na ang isang hindi inaasahang bisita. "Vice,kelangan nating mag-usap." Sabi ni Vhong. Hinarang naman siyang secretary ko. "Sir,may appointment po ba kayo sa kanya? Sa labas po muna kayo sir." Vhong looked at her. "Wala akong pake. I have to tell him this now. Kaya tumabi ka na." Seryoso niyang sabi. I got curios kung anong sasabihin niya. Galit sila sakin pero siya mismo pupunta dito para lang makausap ako? Eh di tungkol ito kay Karylle. "Uhm. Hayaan mo na siya Maia. Umalis ka na." Sabi ko. She nodded and left my office. Lumapit si Vhong and breathed deeply bago nagsalita. "I'm telling you this because I know you love each other. Bukas,magpo-propose si Buern sa kanya. She's broken,and she sees Buern as the person who can make her happy. And he was there with her nung sinaktan mo siya. Kaya hindi malayong tanggapin niya ang proposal ni Buern. Choice mo na kung pupuntahan mo siya at magpakalalake kahit para lang sa kanya. O hahayaan mo siyang makasama ng iba. Kung kakayanin mo. Here's the address. Restaurant yan ng pamilya ni Buern. And lastly,i'm not helping you. I'm helping her." Sabi niya. Nilapag niya ang isang piraso ng papel bago umalis. Na hindi man lang ako nakapagsalita. I looked at the paper kung saan nakasulat ang pangalan at address ng restaurant na sinasabi niya. Sumandal ako sa upuan ko. Gulong-gulo na yung utak ko.
.
.
.
.
Karylle
.
.
.
"Bukas karylla ha. 10:00am,dapat andun ka na. Wag mo kong indianin. Sasabunutan talaga kita." Banta ni Buern,habang naglalakad kami para samahan ko siya sa rounds niya. "Ano ba kasing meron bukas at parang napaka-importante sayo?" I asked him. Kagabi pa niya ako sinabihan. And he continuesly remind me about it. "Basta,sobrang importante nito sakin. Kaya pumunta ka ha?" Sabi niya. At pinandilatan pa ako ng mata. "Akin nga cellphone mo." Sabi niya at kinuha ito sa bulsa ng uniform ko,at kinalikot ito. "Ano bang ginagawa mo jan sa phone ko?" Tanong ko sa kanya na seryosong pinapakialaman ang phone ko. "Set ako ng alarm mo. Para sure talaga." I chuckled sa pinaggagawa niya. "Naka-set na alarm mo ha. Naku talaga. Ipapa-kidnap talaga kita." Sabi niya. Hindi na ako sumagot kasi pumasok na kami sa room ng isang pasyente.
.
.
.
.
I was walking palabas ng ospital ng lumapit sakin si Vice. "Karylle,tell me you're not gonna accept it. Please." Sabi niya at hinawakan ang kamay ko. "Teka nga. Vice,lasing ka ba? Umuwi ka na." Sabi ko at pilit binabawi ang kamay ko. "Hindi. Sabihin mong hindi mo siya sasagutin. Please?" Kumunot ang noo ko dahil wala akong alam sa sinasabi niya. "Vice!" Sigaw ng isang babae. It was her future wife. Lumapit siya at hinawakan si Vice sa balikat niya. Sakto rin namang dumating na si Buern. "Karylle." Hinila niya yung kamay ko na hawak ni Vice. "Why are you so drunk again? Seriously Vice, it's the fourth time this week?" Sabi ng babae at inalalayan si Vice. Naglalasing siya? Hindi ko maiwasang mag-alala sa kanya. "Okay ka lang Karylle?" Tanong ni Buern at pinaharap ako sa kanya. I nodded kahit ang totoo eh nag-aalala ako kay Vice. Lumingon kami pareho ni Buern ng marinig namin ang pagharurot ng sasakyan ni Vice. We saw his wife standing next to her car. Di nagtagal she hopped in at sinundan si Vice. Ang sakit pa rin pala. "Tara na Buern." Matamlay kong sabi at naglakad papunta sa sasakyan niya.
.
.
.
Paikot-ikot lang ako sa kama ko,I can't sleep. Iniisip ko yung sinasabi sakin ni Vice. Accept what? Anong hindi ko tatanggapin? Anong hindi ko sasagutin? Bumangon ako sa kama ko at sinabunutan ang sarili ko. Tinignan ko ang oras. What?! Ala-una na?! Gusto ko ng matulog! Humiga ulit ako at sinubukang matulog. Hanggang sa hindi nagtagal ay nakayulog na din ako. Sa wakas.
.
.
.
.
Matamlay akong nagsisipilyo sa banyo ko, it's still 8:00 am pero naghahanda na ako. Malala kasi ang traffic ngayon. Pagkatapos ko magsipilyo ay naligo naman ako. At nagpalit ng damit. Umupo lang ako sa kama ko at tumulala. Iniisip pa rin hanggang ngaypn yung sinabi ni Vice. Ang ganda-ganda ng fiancé niya. Sexy manamit. Matangkad. Mahaba ang buhok at napaka-sopistikada tignan. Halatang galing sa mayamang pamilya. Ano nga ba naman ako kumpara sa kanya? Isang Nurse lang naman ako. Tapos hindi rin ako pala-damit ng sexy. I sighed and wiped my tears. Ang saklap naman ng ending ng lovestory ko. Ay,di pa nga pala nagsisimula. Pinunasan ko ang luha ko at tinignan ang sarili ko sa salamin. I was wearing a simple tattered jeans,na pinarisan ko ng puting hodie. Para akong mangho-holdap sa bangko.
.
.
.
.
"Karylle! Ikaw ba yan!?" Eksaheradang tanong ni Buern. Maging ako nagulat din sa suot niya. Napaka-formal niya. At ang guwapo ha. Bumagay sa kanya ang suit and tie na suot niya. "Ikaw din ba yan?" Pabiro kong tanong sa kanya. Well,naisipan ko kasing magpaalit ng damit kaya nagsuot ako ng fitted black sleevess dress na above the knee. (Parang yung suot niya nung solo-guesting niya sa GGV.) "Ang ganda mo lalo Karylle." Sabi ni Buern at nginitian ako. "Salamat." Sabi ko at sinuklian din siya ng ngiti. Inaya niya akong umupo at nagpa-serve ng mga pagkain.
.
.
.
.
"What do you think about this ring? Maganda siya ha. Mas malaki ang diamond kesa dun sa kanina. Do ypu like it?" Masiglang tanong ni Sheila. Namimili na kasi kami ng wedsing ring namin. "Ikaw na bahala." I simply said at hinayaan siyang pumili. Umupo na lang ako sa waiting area. Okupado ng utak ko si Karylle. Nilabas ko yung papel sa bulsa ko at tinitigan ito. Shall I stop Buern? Or hayaan na lang siya. "I sighed at napahilamos sa mukha ko. "Tara na. May napili ka na bang coffee shop or restaurant?" Tanong ni Sheila. Nakabili na pala siya. Binulsa kong muli yung papel at tumayo. "Ikaw na lang pumili." Sabi ko and gave her a smile. She nods at masayang lumabas. Sumunod lang naman ako sa kanya. So I guess i'll be stucked with this marriage habang buhay.
.
.
.
.
"I have many plans sa wedding natin. Since mahal ko si Snow white,I think a snow-white inspired theme would be good. What do you think?" She asked and looked at me. We are currently eating sa isang mamahaling restaurant na pinili niya. "Ikaw bahala. Walang gana kong sabi." Tumigil siya sa pag-kain at seryosong tumingin sakin. Kaya tumigil din ako. "Vice,alam ko namang ayaw mo sa kasal na to. Pero wag mo naman masyadong ipahalata na hindi ka interesado, you're hurting me." Malungkot niyang sabi. I sighed at sumandal sa upuan ko. "Sheila,well, you're right. I don't really like our marriage. Kaya wala akong maisip na idea para sa kasal natin. Totally. My mind is occupied by the person I really love. And that's Karylle. Ayokong ikulong ka sa relasyong hindi ka magiging masaya. Kung magpapakasal tayo,mas masasaktan lang kita. I'm really sorry. But,we must cancel the wedding. Sorry." Sabi ko at tumayo. I left the restaurant at nag-abang ng taxi. Pero wala na akong mapara dahil halos lahat ay may sakay na. Kaya wala na akong ibang ginawa kundi ang tumakbo. Please,sana maabutan ko pa sila. God. Please! I ran as fast as I can.
.
.
.
.
Karylle
.
.
.
"Uhm. Karylle. Siguro hindi mo pa alam,kung bakit tayo nandito. But I just wanna tell you something." Sabi ni Buern and I looked at him with curiosity. Lumapit siya sakin at lumuhod sa harap ko. "B-buern?" Kabado kong tanong. I finally get it! Kaya pala ganun ang sabi ni Vice sakin kagabi. Alam niya. "Karylle,alam kong mabilis. Pero I promise that I will make you happy from time to time. Alam kong sinabi kong kalimutan muna natin ang nararamdaman ko. Pero I really want to help. And I see this as a way. After we get married. Aalis tayo. Para tulungan kitang mag-heal. So,marry me Karylle. And i'll promise to be the best husband I will be." Sabi niya. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Tumayo siya at nilapit ang mukha niya sakin. At first I was letting him,pero ng malapit na niya akong mahalikan ay umiwas ako. Kasabay na rin ng pagbagsak ng luha ko. "Buern, sorry. I can't. I just can't." Sabi ko. Lumayo siya kaya tumingin na ako sa kanya. He was crying. "I'm sorry." Sabi kong muli tsaka tumakbo paalis. At pumunta sa iisang lugar kpng saan nagsimula ang lahat ng to.
.
.
.
.
Vice
.
.
.
When I finally arrived at the restaurant ay sarado na ito. I triedto peak at tumingin sa loob pero wala ng tao. Napaupo ako sa upuang nasa labas ng restaurant. Ang dami kong naiisip. 'Tinanggap ba ni Karylle ang proposal niya?' 'Nasaan na sila?' 'Sinabi na ba nila sa nga magulang ni Karylle?' 'Binalita na ba nila kila Vhong at sa buong hospital?' Tumayo ako at muling tumakbo papunta sa ospital. Tumakbo ako pero napatigil ako ng biglang bumuhos ang ulan. Tumingala ako,hanggang sa bumagsak ang luha ko. I closed my eyes and ran again.
.
.
.
.
Pagdating ko sa harap ng hospital ay dire-diretso akong pumasok. Hinanap ko sa Nurse's ward si Karylle. Pero wala siya. Last place. Pumunta ako sa opisina nina Vhong. Na dati kp ring opisina. Pagbukas ko ay wala ring tao. Napayuko ako. At dahan-dahang naglakad paalis. When I got out,it was still raining. Nagpaulan ako at tumingala and let all my tears flow. Pinagtitinginan na rin ako ng ibang tao,pero wala akong pakialam. Ilang sandali pa at naisipan ko ng umuwi. Habang naglalakad ay napalingon ako sa kanan ko. And there,I saw her. She was standing 20 steps far from the hospital at tinitignan lang ang hospital. I walked toward her,at tumabi sa kanya,without her noticing me. "Did you accept his proposal?" I asked at pumunta sa harapan niya. She looked at me at rumehistro ang gulat sa mukha niya. "Vice? Anong ginagawa mo dito? At bakit basang-basa ka?" She asked instead. Kaya muli ko siyang tinanong. "Did you accept Buern's proposal?" I asked again. Tinalikuran niya ako bago nagsalita. "Ano naman sayo kung sinagot kp siya o hindi? Wala ka ng pake dun." Sabi niya kaya muli akong pumunta sa harapan niya. "I care! Dahil ako ang mahal mo?! Hindi ba?!" Sabi ko at hinila ang kamay niya dahilan para malaglag ang payong na hawak niya. Sbe looked at me ane I noticed her crying. Ngayon pareho na kaming basa sa ulan. "Oo! Mahal kita! Kahit ikakasal ka na! At kahit sobrang nasasaktan na ako dahil sa pagmamahal na to,mahal pa rin kita! Kaya hindi ko tinanggap ang proposal ni Buern dahil mahal kita! At umaasa ako na ganun din ang gagawin mo. Na sana mahalin mo din ako. At piliin mo din ako! Pero wala akong magagawa para pilitin kang mahalin ako dahil---" I did not let her finished what she was saying. I pulled her close and kissed her instead. It lasted for like 15 seconds. I pulled out from the kiss and looked at her. "Hindi mo na ako kailangang pilitin na mahalin ka. Dahil,mas mahal kita." Sabi ko at niyakap siya. She did not say anything at hinayaan lang akong yakapin siya. Hanggang sa naramdaman kong niyakap na din niya ako pabalik. I smiled and pulled from the hug. "Asan bahay niyo?" Tanong ko. Kahit halatang gulat pa rin siya sa mga nangyayari ay sinabi niya pa rin ang address niya. "Tara." Sabi ko at hinila siya. "Teka yung payong." Sabi niya at hinila ako pabalik pero hinila ko ulit siya. "Hayaan mo na yan." Sabi ko at tumakbo.
.
.
.
Karylle
.
.
.
Tinignan ko ang kamay niyang mahigpit na nakahawak sa kamay ko. Hindi ko pa rin totally maintindihan kung anong nangyayari. Pero hinayaan ko na lang at hinawakan din ang kamay niya. (Holding hands while running. Ganern.)
.
.
.
Pagkapasok namin sa bahay ay sinalubong ako ng nanay ko. "Oh? Iha? Bakit basang-basa ka? Kayo? Vice? Ikaw nga ba yan?" Sunod-sunod na tanong niya. "Magpalit muna kayo." Sabi ni mama pero pinigilan siya ni Vice. "Tita huwag na po,may kailangan po akong sabihin sa inyo." Sabi niya kaya tinignan ko siya. At ganun din si mama. Hinila niya ako at inakbayan. "Gusto ko pong pakasalan si Karylle." Nanlaki ang mata namin ni mama sa sinabi niya. Nanatili akong nakatitig sa kanya. He's face was serious, walang makikitang hint ng hindi kasiguraduhan sa mukha niya. "Seryoso ka? Teka. Karylle?" Baling ni mama sakin. I shook my head like telling her na wala akong alam. "Mahal ko po ang anak niyo. Mahal niya rin po ako. Nasa tamang edad naman na po kami. May trabaho po kami pareho. Kung papayagan niyo po ako. Pakakasalan ko po siya." Magkahalong gulat at kilig ang naramdaman ko. "Oo naman! Naku! Papayag ako!" Naiiyak na sabi ni mama at niyakap si Vice bago ako. "Ikaw Karylle? Will you marry me?" Tanong ni Vice. They both look at me. Ngumiti ako at dahan-dahang tumango. Vice smiled at muli naman akong niyakap ng nanay ko.
.
.
.
.
"Vice and I changed clothes. Buti nalang may mga damit si papa na naiwan dito. Bumagay naman sa kanya ang beach shorts at white shirt ni papa. "Bukas na bukas ho,sasabihan po natin ang Daddy ko." Vice said. We were drinking coffee ngayon sa sala. "O sige,sige. Anong oras ba hijo?" Tanong ni mama. Nanatili akong tahimik dahil gulat pa rin ako sa mga nangyayari. "Siguro ho 10:00 am po para dun na din po tayo mag-lunch." Sagot ni Vice. I just looked at them. They really did easily get along.
.
.
.
"I'll see you tomorrow." Paalam niya. I just nodded. Napaka-awkward ng sitwasyon. "Sige sabi niya at humarap sa taxi. Nanatili akong nakatayo ng bigla siyang humarap at lumapit sakin. Tsaka niya ako hinalikan. "I love you." Sabi niya at niyakap ako. "I love you too." I said. Bumitaw na siya at tuluyan na talagang sumakay sa kotse. Ng hindi ko na maaninag ang taxi ay pumasok na ako sa loob at dumiretso sa kuwarto ko. Pabagsak akong humiga sa kama at nagpagulong-gulong sa kilig. Ang saya ko! Sobrang saya! I stopped at tumitig sa kisame. Ng maalala ko si Buern? Kumusta na kaya yun? Asan kaya siya? I sighed. Pasensya ka na Buern. Sabi ko sa isip ko at umayos ng higa para matulog.
.
.
.
.
Tenen! Short update lang po. Hahaha. Ngayon lang ako nakapag-update ng magkasunod ha.😂 Salamat sa patuloy na pagtangkilik sa gawang pinoy. Chos. Hahaha. Labyu all!💛