Perfectly Imperfect

Chapter Two

Chapter Two

Enjoy!

-------

Eris' POV

Kasalukuyan, kasama ko si, unfortunately, Ken.

"Wait here," sabi niya.

Wow! So maghihintay pa ako dito? Sa tapat ng Admin Building? Bahala siya, aalis na ako.

Naglalakad na ako palabas ng gate nang may biglang humablot sa akin at tinakpan ang bibig ko ng kamay niya. Nagpupumilgas ako pero hindi ako makagalaw.

End of the world na ba ito? Pumikit nalang ako nang may naramdaman akong dumating.

"Hey! Stop that!" Wait, was that... "Ken?"

"I told you to wait there pero hindi ka nakinig, tsk." Psh kaya pa niyang mangbulyaw.

"Ano ba! Magtatabil nalang ba kayo diyan?" Hindi na sana ako matatakot pero tinutukan niya ako ng kutsilyo. Meron akong takot sa kutsilyo dati dahil sa aking past experience.

Biglang bumagsak ang luha ko. Nakita ko si Ken mukhang nagulat at biglang sinuntok yung kidnapper. Nang binitawan na ako ng kidnapper at tumakbo na, umiiyak pa rin ako. Naramdaman ko nalang na niyakap ako ni Ken.

"Shhh. Don't cry. I'm here," pag-aassure niya. Mas napaiyak ako. Naalala ko tuloy yung tatay ko, yan yung palagi niyang sinasabi.

"Shoot. Please don't cry. What did I do? Please?" pagkasabi niya ng 'please' napatigil ako. Marunong pala siyang magsalita nun. Nang makita niyang okay na ako, hinigit niya ako sa isang place.

Kaya pala niya ako pinaghintay may kotse pala siya. Pero diba hindi pa pwede sa pagkakaalam ko fifteen pa siya eh. Oh well, rich kid.

Tahimik lang kami sa biyahe. Pero may pakiramdam akong mali.

***

Dumating na kami sa bahay.

"Gusto mong pumasok muna?" tanong ko.

"Sure," sabi niya nang nakangiti pero hindi nakatingin sa akin sa bahay, "Ang laki pala ng bahay niyo no?"

Oo na. Eh tatlo na sa amin ang graduate na eh. Tapos may sideline pa kami.

Pumasok na mga kami.

"Oh, Maris, nandito ka na pala, at may kasama ka? Sige tuloy," sabi ni Ate Ann. Ang panganay sa amin.

Nga pala wala dito yung parents namin nasa Korea. Business.

"Oi! Maris ikaw ang assigned ngayon magluto. Ako muna mag-entertain sa kanya," sabi niya sabay tapon sa akin ng apron, binulungan niya pa ako ng, "boyfriend mo?" Kinurot ko nga sa tiyan.

***

So nagluto na nga ako ng ulam. Beef Steak. Special, kasi may bisita.

Nang nakahanda na ako nang mesa pinuntahan ko na sila.

At wow ah! Kausap niya si Ate Ann at Ate Myra. At wag ka! Tumatawa pa sila.

"Ahemm," bigla kong singit. Napalingon naman sila, "Oh, Maris nandito ka pala?" wow, si Ken pa iyon.

"Hoy ikaw," at dinuro ko si Ken, "Wala kang karapatang tawagin akong Maris."

"Ahemm. Ang LQ hindi yan pinapakita sa public. Sige na kain na tayo at matapos na ito," sabi ni Ate Myra. Nice suggestion.

Pagkaupo namin sa table, nagdasal at kumain.

"Wow! Bigatin tayo ngayon Maris, ah! Beef Steak," sabi ni Ate Ann,"Matikman nga," nginuya niya at parang nag-isip, "Hmmmm. Masarap. In fairness, umiimprove! Pwede ka na talagang pang chef!"