Miguel
Dracula geldiğinde yerde yatan aptal vampirlere baktım. Oysa sadece bana bakıyordu. Sanki benim suçummuş gibi. O kadar kolaysa Federico'yla kendi savaşmalıydı.
"Zamanı gelince."diye fısıldadı. Tabi ya beni duyuyor.
Korkuyordum. Sadece salak bir sarışını elimden kaçırmamıştım. Yanımda bir sürü adam varken tek bir kişi beni alt etmişti. Bu kesinlikle itibarımı zedeleyecekti.
Duyduğum çığlıkla başımı kaldırdım. Vampirin biri Selena'yı tutmuş bileğinden kan emiyordu. Selena acıyla çığlık atarken aldığım ani bir kararla onu vampirin elinden çektim ve hızla oradan uzaklaştım.Çünkü orada kalsak ikimiz de ölecektik. Bunun yanında bu artık bir ölüm kalım meselesiydi. İİtibarımı kaybetmiştim ve kesinlikle geri kazanacaktım.
Ludmila
Gözlerimi yavaşça açtım. Karanlık bir gökyüzü ve yıldızlar... Sağımda Leon yatıyordu solumda ise Vilu. Bir anda kendimi suçlu hissettim. Sırf ben iyi olayım diye birlikte uyumamışlardı.
"Peki ya sonra?" Natha'nın sesini duyar duymaz gözlerimi kapattım ve bir şey düşünmemeye özen gösterdim. "Miguel bana hayatı boyunca düşman olacağına yemin etti." dedi Federico. "Miguel seni hala istiyor beni ise öldürmek istiyor." diye devam etti. Ne?! Neden Natha'yı istiyordu ki Miguel?
"Ludmila seni duyabiliyorum." Hıh buyurun yakalandım.
Yavaşça doğruldum. Leon aniden yerinden fırladı. "Yat Leon iyiyim ben." diye fısıldadım. Başıyla yavaşça onaylanıyıp Vilu'nun yanına kıvrıldı. İşte görmek istediğim buydu.
Federico yanıma gelip elimden tutarak beni kaldırdı. Ateşin yanına oturduk. "Sen ateşten korkmuyor musun?" diye sordum. "Hayır. Kurtadam değilim ben. Vampirim." Ve seksisin. Güldü. Tanrım tanrım SUS LUDMİ!
"Ah hayır alışığım ben. Kendini susturma. Hakkımda böyle düşünmen hoşuma gidiyor." Rezil oldum."Hayır olmadın." Oldum. "Olmadın." Bir dakika ben içimden Federico'yla kavga mı ediyorum? "Kavga demesek?" dedi.
"Ludmila."dedi Fede. "Efendim?" "Bak bilmeni istiyorum ki..."elimi tuttu."Bilmeni istiyorum ki ben sapık değilim. Sadece aşığım. Bir süredir sana aşığım ve seni gözetliyorum. Seni... Seni cidden seviyorum." Ne diyeceğimi bilemiyordum. "Gözüm senden başkasını görmüyor."diye devam etti. "Ve eğer sen de aynısı hissediyorsan bilmeme izin ver."diye tamamladı. Ne demeliydim? Onu hep bir sapık olarak görmüştüm. Leon ve Tomas'tan sonra ilk defa bir şeyler hissetmiştim. Onların aksine Federico beni sevmişti. Beni koruyup gözetmişti. Ben... Ben onu seviyordum evet emindim artık.
Gözlerimi kapatıp yavaşça ona doğru yaklaştım. Dudaklarımız birleştiğinde kendimi hiç olmadığım kadar iyi hissettim. Evet onu seviyordum.
Ayrılıp birbirimize baktık. Federico gülümsedi. Ve beni yeniden öpmek için eğildi.
"Ehem." Veeee anın içine eden Natha!
Hızla birbirimizden uzaklaştık. Ntha gülümsedi.
"Ben yatacağım." dedim. Federico yanağımı öpüp "İyi geceler."dedi. Yavaşça yerimden kalkıp Leon ve Vilu'ya döndüm. Birbirlerine sarılmış uyuyorlardı. Bu gülümsememe sebep oldu.
Maxi
Sola döndüm. Rahat edemeyip sağa döndüm. DÜZ YATMAYA KARAR VERDİM!!! RAHAT EDEMEDİM!
Yarım saattir yatakta bir o tarafa bir bu tarafa dönüp duruyordum. Natha yoktu. Telefonlarıma cevap vermiyordu. Stüdyoya gelmiyordu. Onsuz yapamıyordum.
"Demek öyle. Yazık." yerimden fırladım. Miguel Perez aynamın önünde dikiliyordu. Görüşmeyeli uzun zaman olmuştu. "Onu sen mi götürdün seni adi herif?" diye hırladım. Ukala ukala sırıttı.
"Hayır."
Yalan söylemiyordu. Kalp atışları normaldi.
"Ama o benim. Ve sonsuza kadar da öyle kalacak."dedi. Sırıtması yok olmuştu.
"Böyle bir şey olmayacak." dedim. Kendimi kontrol edemiyordum. İçimdeki öfke yavaş yavaş beni ele geçiriyordu.
"ONU BENDEN ÇALDIN!"diye bağırdı. "Çalmadım lanet olsun! Natha ve ben birbirimiz için yaratıldık!"dedim. "Niye seni bıraktı o zaman?" Hayır beni bırakmamıştı. Sadece... Ortadan kaybolmuştu. Belki de acildi.
"Düşünsene Maxi..."diye fısıldadı etrafımda dönerken"Başka biri için gittiğini. Bana bunu yapmıştı. Sana da yapmış olabilir."Gittikçe sinirleniyordum."Ona dokunduğunu,onu öptüğünü ya da... Onun kadını olduğunu. Düşünmek zor değil Maxi. Belki de Federico ha? Seni bıraktı belki de." Sinirim beni ele geçirmişti.
Kükredim. Var gücümle Miguel'i pençeledim. Yüzü boydan boya kesilmişti. Yaraları iyileşirken sırıttı. "Uslu bir kurtadam olmalısın Maxi. Akıllı köpek." der demez hızla açık balkon kapısından çıktı.
Derin derin nefes alıp veriyordum. Evet. Ben bir kurtadamdım. Natha da bunu biliyordu. Federico da muhtemelen biliyordu. Ve tek bir amaç edindim. Natha'yı bulacaktım.
SELAM MİLLET YARIN KİMYA YAZILIM VAR O YÜZDEN UZUN YAZAMADIM =) 5 YORUMA YB GELİR SİZİ SEVİYORUMMM
