Tomura kırmızı gözleri ile patronuna baktı.
Konu izuku'ydu.. Ya hafızası geri gelip onların bu gizli sığınağını kahramanlara sızdırırsa?
"O daha on altı yaşındaki bir çocuk Afo.. Onun All might'ı devirecek olan kişi olduğuna emin misin? "
"Evet eminim shigaraki.. O doğru kişi! Onun özgünlüğü kusursuz! Ve oyunumuzun en önemli parçası!"
"O sadece bir piyon değil mi?" Diye sordu tomura.
"Hayır yanılıyorsun.. O ne piyon ne de yem edilmek için kullanılan sıradan bir kale değil.. O vezir.. Ve ben de şah'ım"
"Tch o sadece bir çocuk ama! Neden bu kadar önemli ki!?"
"O bir çocuktan daha fazlası shigaraki "
"Peki kaybederse ne olucak?"
"Oh.. bu bir oyun shigaraki.. istersem yeniden başlatabilirim!" Dedi en korkunç sesi ile Afo..
Tomura istemese de korkmuştu.. Ama Afo haklıydı.. Bu sadece bir oyundu.. Yeniden oynayabilirdi.. Yeniden ve yeniden.. Bıkmadan.. Usanmadan..
"Ya hafızası geri gelirse?" Diye sordu tomura.. Bu en önemli konuydu.
"Yine silerim! Bu benim için zor bir şey değil higaraki! Gücümü hafife alma! Daha önceden de sildim, hatırlarsa da yine silerim "
Bu yeterli bir cevaptı.
Tomura bu cevaptan tatmin olmuştu. Oturduğu yerden kalktı ve izuku ile yine antreman yapmak için odadan çıkıp gitti.
Afo ise düşüncelere daldı..
Acaba izuku'yu doğru yerde ve doğru zamanda kullanabilecek miydi ?
-7x bu bir oyun
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~VĮŁŁĀÌŇ ĐƏĶŲ~ //DabiDeku//
Fanfictionizuku okulun çatısında tek başınaydı. hafif bir rüzgar esiyordu ve zaten dağınık olan yeşil saçlarını daha da dağıtıyordu. izuku'nun aklına çocukluk arkadaşı-daha doğrusu hayatını zehir eden kişinin- dedikleri yankılanmaya başladı "Ölmeye ne dersin...
