Katsuki yaptığından o kadar pişman olmuştu ki bi an "keşke deku yerine ben atlasaydım" diye bile geçirdi.. hastanenin acil bölümünde bir sağa bir sola gidip duruyordu. Deku'nun o ameliyattan sağ çıkması için dua etmişti.. şimdi ise bekliyordu ama bu bekleyiş ona bir ömürmüş gibi geldi.. inko orada duran bir koltuğa oturmuş sessizce göz yaşı dökerken mitsuki ise ona sarılmış ve herşeyin iyi olacağından, ağlamaması gerektiğini söylüyordu
Nihayet doktor çıktığında herkes doktorun etrafını sarmış gelecek iyi bir haberi duymak için soru sordular..
"Oğlum.. O iyi mi?.." diye sordu inko..
Doktor önce kadının gözlerine baktı.. Önce doğruyu söylemek istese de bir kere anlaşma yapmıştı.. Ve geri dönüşü yoktu..
Doktor gözlerini başka bir tarafa kaçırdı ve
"Maalesef hastayı kaybettik..." dedi
Katsuki feryat ederek "hayır hayır.. O ölemez.. " dedi..
Doktor büyük bir ciddiyet ile "O sıradan özgünlüksüz bir insandı. Bünyesi zayıftı ve 5 kat yükseklikten atladığı için çok kan kaybetti.. ölmesi doğal.. yaşasaydı cidden bir mucize olurdu" dedi
Halbuki o mucize zaten gerçekleşmişti..
"Ben.. Ben katil mi oldum şimdi.. "
"Ne saçnalıyorsunuz şahitler var onu iten biri bile yokmuş ve siz zaten olay gerçekleşirken çoktan okuldan çıkmışsınız.. katil değilsiniz.. bu sadece bir intihar girişimi" dedi doktor sakinliğini koruyarak.
Katsuki ise krize girmiş ağlayarak 'katilim' diyordu..
Onu sakinleştirmek için hemşireler kollarından tutup sakinleştirici iğne vurmuşlardı.
İnko ve mitsuki ağlamaktan bayılmış bir odada onlara serum veriliyordu..
Oysaki izuku yatakta uyurken yanında onu açılan geçite ittiren AFO ile çoktan sığınağa gitmişti..
-3×göz yaşı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~VĮŁŁĀÌŇ ĐƏĶŲ~ //DabiDeku//
Hayran Kurguizuku okulun çatısında tek başınaydı. hafif bir rüzgar esiyordu ve zaten dağınık olan yeşil saçlarını daha da dağıtıyordu. izuku'nun aklına çocukluk arkadaşı-daha doğrusu hayatını zehir eden kişinin- dedikleri yankılanmaya başladı "Ölmeye ne dersin...
