Kanto Girls Vs. Street Boys [Editing]

Chapter 3: FALLING ✨

C H A P T E R T H R E E
F A L L I N G

JC.

"Never thought I'll be inlove with a stranger like you."

Argh, ano ba tong sinasabe ko.  Nawawala na ata ko sa sirkulasyon ng JC na ako talaga. Napapano ba ko? Anyare sa earth!

Luh, pinagsasabi ko? >_<

Kasama kita ngayon pero di ko masabi nararamdaman ko. Oo, gusto na nga kita. Kahit parang ang bilis. Ang hirap pigilan. Pero bakit di ko masabe?

Love at first sight ba 'to? Kung hindi, ano?

Kahit ako hindi ako makapaniwala sa sarili ko. You've changed me in simple things you do.

Siguro hindi ko nalang sasabihin sa kanya. Baka sa huli masaktan lang ako. Kaya nakakatakot magmah-- este magkagusto e. Hindi mo alam kung iririsk mo ba na umamin sa kanya kahit na alam mong parang imposible?

At ang masakit pa? Yung rejection after ng confession. Antagal mong inipon yung lakas ng loob para umamin, pero parang dinaanan ka ng malakas na bagyo nung nireject ka. Tahimik ka ding nasasaktan kase wala ka namang karapatan.

"Oy pare!" Sabi ni Jarl nandito parin kami sa elevator ang tagal na naming na-stuck dito. Dito na ata kami balak ilibing nung nga tauhan dito.

Tagal naman nung mga maintenance. Pero sige, nag eenjoy pa naman ako dito. Hehehe.

"Oh, bakit?" Sabi ko.

"Gising ka na pala, yung dalawa oh, tulog na tulog parin." Sabi nya saka nginuso yung dalawa naming kasama. Kinikilig lang yan kay Farrah e. Kala mo babae kung magpakipot. Loko!

"Wag mo nang gisingin. Hayaan mo nang magpahinga." Sabi ko. Ayaw kong maka istorbo sa pagtulog nila. Halata din naman kasi sa kanilang pagod sila.

Lalo na't puro practice sila para sa concert nila tas bigla lang din palang hindi matutuloy?

Everything happens for a reason.

Pero teka, bat ako nakawak sa ulo nya at lalo na sa kamay? Tanggalin ko nalang siguro. Pero, pero, pero, nakahawak rin sya. Baka namumula na ko dito oh. Argh. Buti nalang madilim walang makakakita.

Nakng! Nakakabakla!

Ang bilis ng tibok ng puso ko. Argh. Maghunos dili ka! First time ko palang sya makita, nahulog na ko sa kanya pero di ko pinapahalata, dahil baka malaman nya at magkaroon ng awkward feeling samin.

Ayoko nun, at baka mapalayo pa ko sa kanya. Alam kong rival group ko sya pero di ko mapigilan. Pwede naman yung kami diba?

Ewan ko ba. Basta. Kung nadadaan lang siguro sa tulog ang nararamdaman ko para mawala, siguro matagal ko nang ginawa.

But still, I can't wait for that day that I'll be able to voice out what I really feel and make her feel worthy of my love.

Farrah.

Arghh. Ano ba yan? Na-stuck pa kame dito sa elevator. At sa dinami-dami na pwede kong kasama mai-stuck si Jarl pa. Argh. I really hate him.

The more you hate, the more you love.

Hoy! Hindi sa lahat applicable yon! Bat nga yung mga nagkakasuhan sa korte umaabot ng patayan? Ano, palag?!

Pero bat parang ganun, pag nakakasama ko sya, parang walang gulo sa mundo? Corny.