BEN FARKLIYIM

1.BÖLÜM

Keşke bunların hiçbiri yaşanmamış olsaydı diyorum bazen. Yani neden ben? Bu soruyu her köşeye sıkıştığımda sordum kendime. Tabi her zaman ki gibi cevap yok. En başında kendi kendimi kendime kabul ettiremekte zorlanmış olsamda, şimdi iyiydim. Kainat gerçekten sandığımdan daha tuhaf bir yerdi. Peki neden bazıları bizi anlamaya çalışmıyordu. Ya da çalışmak istemiyordu. Şimdiye kadar beni anlayabilen kişilerin sayısı azdı. Yeteneğimi ben gizlemeye çalışırken matematik öğretmenim beni keşfetmişti. Bana yardımcı olmuştu en azından..

Tek olmadığımı biliyordum.

Psikoloğumda öyle dememiş miydi zaten? Endişelenmeme gerek yoktu. Bu on insandan ikisinde veya üçünde ortaya çıkan birşeydi. Farkedilmeside kişinin buna müsait bir yapısı olmasına bağlıydı. Hemde doğal birşeydi. Bazılarına göre seçilmişlik, bazılarına göre lanetlenmek, bazılarına göre Allah'ın yarattığı keşfedilmesi ve anlaması kolay olmayan ama zorda olmayan bir çok şeyin içinde çok fazla büyütülmemesi gereken birşeydi. Yani insan vücudu buna müsaitti. Doğa, kainat buna müsaitti. Yani ben de bir sorun yoktu. Deli değildim yada uzaylı.

Sadece bazı zamanlarda kendimi kontrol etmekte zorlanıyorum. Beynim kasılıyor, gözlerim kararıyor, ellerim titriyor. Sanki bütün şehrin elektriği benim üzerimden geçiyor gibi. Bunun ne olduğunuda biliyorum. Sadece kriz. Vücuttaki çakralardan enerji geçer ve olur olmaz yerde titremeye başlarsın. Psişikler buna enerji krizi der. Ama diğer insanlar  öyle bakmıyor işte.

Bir yandanda bundan değişik bir şekilde zevk alıyordum. Çünkü yeteneğim sadece telekineziyle sınırlı değil ve bir yere odaklandığımda vücudumun karıncalanması farklı bir duygu veriyordu. Bu  güzel olsada ölümle aramda maalesef ki  bir adımlık yer bırakıyordu.