BEN FARKLIYIM

3.BÖLÜM

Titremem yavaş yavaş azalmaya başlamıştı. Şükür ki eşyalar kanatlanmamıştı. Ellerim boşandı ve bir anda olduğum yere kapaklanmıştım. Ondan sonra hatırladığım tek şey öğretmenin " o da dayanamadı. " cümlesi ve sınıftakilere dışarıya çıkmalarını söylemesiydi. Sonrası karanlık...

O cümleyi kurarken ne demek istemişti. Yoksa benden başka yeteneğine yenik düşmüş psişiklerede mi şahit olmuştu? Belkide bildiği başka şeyler vardı? Ya da... Neyse bir sürü ihtimal vardı. Zaten o adamdan şüpheleniyordum.

Kendime geldiğimde gözlerimi açmaya korkuyordum, sonuçta herkesin ortasında içimden canavar çıkmıştı. Herkes yerinden fırlayıp kaçarken, öğretmenim şaşkın bir ifadeyle beni ve olanları izlemişti. Hem " o da dayanamadı. " ne demek oluyordu? Burada garip olan  ben değildim, oydu. Bu yüzden korkmam normal.

Neyseki daha gözlerimi açmamış olmama rağmen  kendimi biraz daha iyi ve tuhaf bir şekilde de rahatlamış hissediyordum. Bulunduğum yer her neresiyse sessizdi.  Bu normal değildi. Gözlerimi yavaşça açmaya karar vermiştim.

Evet.. Evet. Hayır! Hayır, olamaz. Beyaz. Herşey, heryer beyaz. Olamazdı. Neden olmasındı? Beni bir araştırma merkezine... göndermesi.. Tamam. Dur. Kapı? Açık! Kilitli değil. Bir dakika normal bir kapı bu. Kapı kilitli değilse keşfet. Neyseki boşuna telaşlanmıştım. Zaten araştırma merkezine niye göndersindi ki ya kendime bazen şaşıyorum. Bu normal, güzel, sıcacık bir evdi. Beni neden öyle bembeyaz bir odada tuttuğuna veya tuttuklarına takılmicam. Dekorasyon zevk meselesi.  Bu evde birileri varmıydı?! Salon boş. Mutfakta, kimse yok. Diğer odalarda, hayır. Gerçekten canım sıkılmaya başlamıştı. Geldiğim yerden odaya geri dönmeye karar vermiştim. Salondaki masanın üzerinde bir kağıt vardı. O da neydi?  Üzerinde sanki hiç dikkatimi çekmeyeceği düşünülerek yazıldığını umduğum koskocaman bir " OKU! " cümlesi yazıyordu.