" SANA BURADA KALMANI SÖYLEDİM APTAL.! "
Bir an duraksamıştım. Ne? Böyle bir durumda sorulacak soru bu olmayabilirdi ama ne yapabilirdim ki. Zaten evde yalnızdım. Soru sorsamda cevap alamayacağımdan nefesimi tüketmeme hiç gerek yoktu.
Az önce hiçbir şey olmamışçasına kapının önünde dikilmeyi bırakıp, o arada aklımdan kapıyı açmak için yapabileceğim türlü numaralar geçsede biliyordum ki uğraşmama bile değmezdi. Konu matematik öğretmenim olunca haklıydımda. Kapının önünde dikilmeyi bırakıp salondaki geniş koltuğa oturmuştum.
Ne yapacağımı bilmezcesine evin salonunda göz gezdiriyordum. Aslında en ince ayrıntısına kadar salonu inceliyordum.
O an gözlerimi ovuşturdum ve açtığımda önümde bir kağıt duruyordu.
" NOLDU DEKORASYON ÇOK MU İLGİNİ ÇEKTİ? " kağıdı önümde görünce irkilmiştim.
Kapıda beliren yazı bana göre olağandı. Fakat bu kağıt nereden gelmişti! Şaşkınlıkla ve birazda korkuyla titreyen sesimle sordum.
"Evde birisi mi var? " Soruyu sorar sormaz önüme bir kağıt daha düştü.
" YOK. "
Kafam durmuştu. Biraz daha cesaretli bir şekilde
" O zaman bu nasıl oluyor? " dedim.
" NEREDE OLDUĞUNU UNUTTUN SANIRIM. "
" Matematik öğretmenimin evinde, çok saçma. " dedim aldırış etmeden.
"BİNGO! "
"Hocam siz misiniz? "
"BENİM EVİMDE KİMİ BEKLİYODUN? "
Cevabımı aldıktan sonra karşılık vermemiştim. Aklımda bir sürü sormam gereken soru vardı. Sormamıştım. Bu evde olanlarada anlam veremiyordum açıkçası. Eğer bir türlü psişik yetenekse ki böyle bir şey olduğundan haberim yoktu ve öğrenmekte istemiyordum, hayatım zaten yeterince fantastik bilim kurgu filmi gibiydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEN FARKLIYIM
FanfictionHERŞEY ÇOK NORMAL OLABİLİR. YAŞADIĞIN EV. ARKADAŞLARIN. AİLEN. AKRABALARIN. KOMŞULARIN. HERŞEY ÇOK NORMALDİR BELKİDE FARKLI OLAN SENSİNDİR. SEN FARKLISINDIR. BELKİ SENİN GİBİ İNSANLARDA VARDIR ETRAFINDA. BELKİ SEN FARKETMEMİŞSİNDİR O ANA KADAR..
