I Don't Like You Alpha!

No sleeping

Pov Kate

Ik kan niet slapen. De meid heeft gelijk. Ik voel dat Aiden ook wakker is. "Hey kom slapen." "Nee." Zeg ik. Aiden verdient beter. Ik verander gewoon zijn leven en ik doe niks voor hem. Ik ben gewoon bang want als ik dat toestemming aan Aiden geeft, wil ik niet dat Aiden mij dumpt als vuilnis. Ik voel Aiden's handen op mij arm. "Kom op katje. Je moet echt wel slapen." Zegt Aiden lief. Toen die meid kwam was hij boos en bezorgd. Ik wordt het bed in gedrukt. "Morgen kunnen de kinderen naar hun huis." Ik knik. "Kom nou slapen." Zegt Aiden en houdt me zo vast dat ik niet omhoog kan. Hij weet niet wat er in me hoofd om ga. Dat ik bang ben dat we het doen dat Aiden me als een stuk vuil buiten gooit. Ik leg me hoofd tegen zijn borst en leg een hand er op.

Ik wordt wakker door Aiden die met zijn duim over me schouder heen gaat. "Kom. Me moeder heeft al kleren geven aan me zou dat je wat kan veranderen." Ik knik maar ik draai me rustig om. "Kate kom uit bed." "Ik wil blijven liggen." Puur omdat ik weet dat Aiden veder wil en ik durf het niet. Aiden komt naast me zitten. "Kate wat is er?" Vraagt hij en gaat over me rug. "De meid heeft gelijk van gisteren." "Je hebt tegen mij verteld dat je het niet wou maar je moest van die gek. Je moet niet naar haar luisteren. Geloof me daar wordt je niet blij van."  "Je snap niet wat in mij hoofd om gaat." "Ja dat weet ik maar ik weet wel dat je niet naar het stemmetje naar je hoofd moet luister. Dat stemmetje haalt je naar beneden." Ik wil het wel maar ik kan het niet. Het zit er altijd. "Kate kijk me aan." Ik doe hij zegt. Aiden legt zijn hand op me wang en gaat met zijn duim over heen. "Je betekend meer voor mij voor anderen mensen. Dus laat die gedachtes. Gedachtes en niet daden." Zegt Aiden. Ik knik langzaam.

"Ga je aan kleden want jou actie komt in de krant." Lacht Aiden. Ik hem raar aan. "Leg ik je straks uit. Omkleden jij." Zegt Aiden. Ik moet lachen.

Aiden draagt me weer beneden in de kekers. "Wat als je roedelleden het niet goed vinden en de kinderen pijn gaan?" "Ze moeten het accepteren dat ze nog maar kinderen zijn dus hun kunnen leren." Ik knik zacht. Hunter en Noah zijn er ook. Melissa en Sharon zijn in het gebouw. Aiden wou me nu niet alleen laten en ik wou mee met de kinderen ophalen. Waar is Matt eigenlijk gebleven? "Aiden heb je iets van Matt gehoord?" "Nee. Hoezo?" "Hij zou nog langs komen." Ik zie de ogen van Aiden groter worden. "Jongens blijf bij Kate." Beveelt Aiden en rent een kant op.

Pov Aiden

Shit shit shit. Ik hoop niet dat Matt in silvere kooi zit. Ik kom aan bij de silvere kooien. Ik ren er langs. Ik Matt tegen de muur aan zitten en een meisje naast hem. Zijn Mate. "Het spijt me! Ik had het druk!" Zeg ik. Matt kijkt op en ik zie een blauw oog. "Kate kan nu niet achter deze cellen komen. Er is wat negatieve bij gekomen gisteren en ze sliep slecht. Het spijt me echt dat ik het niet door had dat jullie hier zitten." "Gast praat rustig. De bewakers waren niet blij met het idee dat de kinderen die hier zitten naar buiten mogen en een plek in de roedel. Ik zou echt betrouwbaar mensen neer bij de kids." Shit shit. "Ik moet het tegen Kate vertellen. Ze is bang dat de kinderen iets aan wordt gedaan." "Haal ons hier eerst er uit dan pas kan je."

Pov Kate

Aiden komt met Matt en een meisje aan rennen. Matt geeft me een knuffel. Ik hoor Aiden jaloers grommen. "Rustig alpha'tje." Zeg ik. Iedereen moet lachen. "Zullen we de kinderen halen?" Vraag ik blij. Aiden knikt. "Waarom reuk je naar een weerwolf maar je hebt een spalk om je been?" "Ik ben als mensen geboren. Ik was een keer bijna dood en toen kwam me vader. Hij heeft me gered." Aiden tilt me op. Eerste de kleine en dan de grote komen naar buiten. Ze lijken blij. "Alpha dankuwel dat we een kans krijgen." "Daar moet je toekomstige Luna voor bedanken. Zonder haar heb ik niet gezien dat ik fout zat." "Dankuwel Luna." Zegt een meisje. Ze lijkt 15. "Niet beledigd bedoelt maar is u mate 16?" "Ja dat is ze maar dat maakt mij niks." Antwoord Aiden. De bus begint te rijden. Ik ga op een stoel zitten. Ik zie een kindje bang zitten. Ik sta op en hinkel naar haar toe. Ik kom naast haar zitten. "Ik ben bang dat mensen me aanvallen omdat ik een rogue ben." Fluistert ze. Ik til haar op en zet me op schoot. "En ik ga alles aan doen om jou en anderen kinderen te beschermen." "Maar wat als u weg ben." "Dan zorg ik voor iemand anders voor jou."

We komen aan bij het gebouw. "Kate kom je mee." "Ja." Zeg ik en zet het meisje op de stoel neer. Aiden helpt me de bus uit. Er staan veel mensen. Ik voel me ongemakkelijk worden. "Laat mij het woord doen. Ik voel dat je ongemakkelijk word." Ik knikt. "Burgemeester Aiden. Waarom heeft u bedacht dat je arme kinderen een thuis te geven?" "Dat heeft mij pleeg zusje dat ze er niet is van gediend en heel goed laten weten." Ik knik. "Maar waarom heb je een pleeg zusje?" "Dat is privé." "Mogen de kinderen zien?" "Nee het spijt me. Ik wil hun privacy hebben. Het is al heel wat dat ik jullie over mij pleeg zusje vertel." Zegt Aiden heel strak. Aiden is groter dan mij en ik sta meer achter hem dan voor hem. Mensen worden weg gestuurd. Er blijven nog wat mensen staan. "Alpha wanneer denk je mate vinden?" Aiden gromt naar hem. Ik leg me hand op zijn borst en kijk weg van de mensen.