I Don't Like You Alpha!

I am back

POV Kate

Howard zet me af. "Dankjewel." Zeg ik. "Geen probleem Kate." Ik zie een vreemde auto staan. Er staan ook meer bewakers. Ik loop naar de deur en bel aan. "Mevrouw u moet even de alpha niet storen." Maar de gaat open en Hunter trek me naar binnen. "Kom veder." Zegt hij. We lopen veder naar binnen en ik zie dat me vader en broer er zijn. Ik ren op hun af en geef ze een knuffel.  Ik laat ze los en ga tegen Aiden aan leunen. "Dus waar was je?" "Geen idee. Maar wel dat broers van Rosalyn niet handig zijn." "Dat moet je een keer vertellen." Ik knik. Aiden geeft me een kus. "Wat komen jullie hier doen?" "Wel we moesten je gewoon weer een keer zin." Ik knik. Me ogen worden groter. "Aiden ik moet naar de kinderen ben al een lange tijd niet geweest." "Rustig en we gaan er morgen langs." Ik knik dat het goed is.

"Kinderen?" "Ik had rogues die kinderen zijn, in een cel zaten en laten we zeggen dat Kate hier echt een punt van gemaakt." "Was dat met die spiegel?" "Ja." Zeg ik beschamend. Aiden moet lachen. "Je was boos en de grijp ik. Men je moet niet bij mij in de buurt zijn als ik boos ben." Ik knik.

POV Aiden

Ik breng Kate naar boven want ze is in slaap gevallen in me armen. Ze is moe. "Hey Aiden een vraagje. Hoorde ik dat nou goed kwa hartslagen? Heeft Kate een kindje?" Ik moet glimlachen. "Ja. Kate heeft er wel moeite er mee. En laten we zeggen dat ik de schuld van heb een beetje." "Hoezo?" "We hebben het op me verjaardag de mateproces voltooid maar ik was vergeten dat ze onze soulmate is." "Ow. Ja dat is kut." "Ik denk ook dat het in druk heeft gemaakt." Matt knikt. "Welstrusten." "Good night." Zeg ik en loop me kamer binnen. Ik leg Kate op bed en kleed eerst me zelf om dan Kate.

Hey Aiden. Weet jij of Kate contact met haar wolf heb? Ik zie haar wolf negeers.
Vraag ik morgen wel.

Ik word vroeg wakker en Kate lig te slapen. Ik stap uit bed en ga douchen. Ik sta er net onder als ik iets hoor breken. Ik stap uit en trek een broek aan. Ik ren naar de kamer. Ik zie Kate op de grond zitten. Ze is in paniek. "Hey Kate rustig." Ik ren naar haar toe en leg haar tegen me aan. Ze is zo breek zaam. "Aiden ik ben bang." "Je hoef niet bang te zijn. Ik blijf bij je." "Ik ben gewoon bang. Bang dat er wat met een van ons iets gebeurd." "Kate er gaat niks gebeuren okay. Ik beloof het je." Kate knikt. Ik duw Kate weer tegen me aan. Ik zie dat de lamp is gebroken. Ik kus op haar haar.

We lopen naar beneden. "Vanmiddag gaan we naar de kinderen toe." Zeg ik. Kate knikt. Matt en haar vader komen er ook aan. Kate gaat aan tafel zitten. Iedereen komt gaat het zelfde doen. "Maar wat nou als we eerder kwamen dan gisteravond." "Wel Aiden kon in het ziekenhuis liggen en ik in de cellen van verdenken op moord poging op hem. Of dat ik bij Addison was en Aiden ergens hier." Zegt Kate. "Jij ziekenhuis Aiden?!" "Ja reed blijkbaar tegen een muur aan."

Pov Kate

We lopen bij de kinderen binnen. "Kinderen stilte!" Hoor ik een docent schreeuwen. Ik hoor een kind niezen. "Eruit!" Schreeuwt de juf. "Maar.." "Nu!" Ik zie een jongen er uit komen. "Luna!" Zegt de jongen en rent op ons af. De jongen geeft me een knuffel. "Waar om was u zo lang weg Luna?" "Te veel dingen er om heen gebeurt. Waar was je er uit gestuurd?" "Geen idee. We waren gewoon blij en misschien iets te druk voor haar. Maar ze altijd een chagrijnige hoofd." Ik moet lachen. "Kom." Zeg ik. We lopen naar de klas. "Luna!!" Schreeuwen de kinderen en komen op me af. Aiden moet lachen. Ik geef iedereen een knuffel. "Dus u bent de Luna. Wat waardeloze luna. Ik had gewoon die kinderen in de cellen laten zitten en al eerder met de alpha gedaan." Aiden legt een hand op me schouder. "Alpha sorry. Het was niet de bedoeling om u mate te beledigen. Maar zeg eens eerlijk. Wat doet zij nog goed voor de roedel." "Ik denk dat u ontslagen ben! En wees blij dat de kinderen hier zijn!" Gromt Aiden boos. Ik sta op en geef Aiden een knuffel om zijn wolf rustig krijgt. De vrouw loopt weg.

Ik ben een verhaal aan het vertellen tegen de kinderen. Aiden staat om de hoek mee te luisteren en kijken. Soms kijk ik naar Aiden en vertel het verhaal. Aiden wilt me ook niet dat ik uit zijn ogen verliest. De kinderen zijn aan het luisteren. Ineens horen we veel mensen. Ik kijk Aiden vragend aan. "Blijf hier." Zeg ik tegen de kinderen en loop met Aiden mee. De pers. Ik slik. "Kom mee. De jongens komen er ook aan." Aiden pak me hand vast en neemt me mee. De pers vraagt vragen aan Aiden. Me ogen vallen op een jongen. Michael. Hij is dood. Als Michael me ook zie rent hij weg. Ik ga tussen de mensen door en ren achter hem aan. "Je ruik hem ook." Zegt Jack. "Ik zag hem." "Op me rug. We zijn dan sneller." Ik knik en spring op zijn rug.

We komen in een rogue gebied en dan bij een huis. De buurt van Michael. "Het voelt niet goed om hier te zijn Jack." "Rustig. Ik heb Aiden gemindlink dat we achter een oude vriend na zat." Ik zie Michael weg rennen. "Waarom ren je?!" Roep ik. Michael staat stil. "Weet je hoe hard het was voor ons om niet bij jou begrafenis te komen! Hoe hard voor mij was dat je vermoord werd maar nu blijkt dat je leeft!" "Je hebt nu toch je mate." Zegt Michael. Jordan komt aan. Ik laat een traan. Ik loop langzaam naar hem toe. "Hoe hard was het om je dood te faken?" "Weet je hoe hard het is om jou niet meer te zien! Ja die vader van je wou dat er niet meer contact meer had met je omdat ik bijna aan de politie geven had!" Jack en Jordan komen er aan. "Je hebt een baby. Je bent zwanger." Fluistert Michael en komt dicht naar me toe. Hij raakt me buik aan. Jack trekt hem weg. "Dat dacht ik van niet! Niet mij Luna of vriendin betasten." "Haar kind gaat bijzonder worden en ik er voor zorgen dat het kind van mij word met Kate erbij!" Dreigt Michael en gaat weg. Ik zak door me knieën. Jordan duwt me tegen hem aan. "Ik vraag Aiden wel om ons op te halen." Zegt Jack.