Var olmak ve bu yaşadığımız evrende sanki bi oyana bi buyana savrulmak işte şuan hissettiklerim aynen böyle savrulduğum rüzgar beni duvara vurdu ve yok etti.
Ona tepki vermedim veremezdim arkama dönmeden onun seslenişlerini dinledim sanki o isim ben değilmişim gibi evimin kapısına adım attığım an tekrar senlendi
"Sen dur eylül..
Ona yüzümü döndüm anlamamış gibi gözlerini kıstım
"Anlamadım banamı seslendinız"
İlk bi yüzünde sarsılma yaşadı aslında emin olamamaktı bu görüntü
"Şey eylül sensin şe şey dimi sensin" o kadar kararsız ve düşünceliydiki kekeledi konuşurken ona gülumsedim
"Ah hayır eylül değilim ben bu eve ve bu mahalleye yeni taşındım sizde beni birine benzettiniz sanırım"
"Ben ne desem ki ona çok benziyosunuz kusura bakmayın"dedi.Gözlerime hayla inceleyerek bakıyodu sanki kendisini inandırmaya çalışıyo gibi ve şüpheli
"Önemli değil"
"Bu evi nasıl aldınız" sanki açık bulmuş gibi duruşu dikleşti bana karşı onun gözlerine konuşmanın başından beri ilk kez dikkatli baktım
"Bu evin sahipleri uzun zaman önce vefat etmişler bende iş yerime yakın biyerler ararken bu mustakil evi önerdiler kimin evi olduğunu bilmiyorum benim yerime avukatlarım ve asistanım işlemlerı hallettiler" işte o ilk yıkım canlandı gözlerinde bu benim içimde bi güvercini özgürlüğüne bıraktı . Biraz düşündü ve kendini toplayıp bana baktı tekrar
"Anladım hayırlı olsun"
"Teşekkür ederim" deyip onu umursamadan arkamı döndümde
"Tanışmadık adınızı söylemediniz " yavaşca ona döndüm elimi ona uzattım ona en son dokunduğum anı nasıl unutayımki ve simdi intikam için gelmiştim cesaretimi topladım ve elimi ona uzattım
"Dolunay karhan sizin" eli elimi bulduğunda sanki zemheri geldi ve buz kesti içim
"Demir Egemen hoşgeldiniz geç oldu ama artık maruz görün" sanki bu tanışma biraz alay eder gibi idi ama elimi aldım
"Artık izin verirseniz evime girmem gerek bu mahallede herkez siz gibi değildir umarım"
"Nasılım" bi adım bana yaklaştı yutkundum
"Yanlış anlamayın Demir Bey konuşkan demek istemiştim"anladım der gibi kafasını salladı ve hiç bişey demeden arkasını dönüp gitti.
O gittikten sonra eve girdim girişinden itibaren o günler canlandı sanki salondan hayla annemin şen kahkaları babamın onla gülüşerek şakaları abimin benim saçlarımı çektiği evde ki koşuşmalarımız o kadar dalmışım ki gözümden düşen damla ile kendime geldim hemen gözyaşlarımız sildim odamın olduğu kata çıktım bu evi buraya gelmeden bir ay önceden gereken herşeyi yenilettim aslında amacım bana yaşadığım acıları hatırlatmaması içindi kendi yaşadığım değişim gibi burayıda aynı şekilde geçmişten uzaklaştırmıştım zevkimle önceden kahve tonları olan ev artık siyah beyaz döşeli modern duruşu vardı.
İntikam ateşine ilk kıvılcımı attığım bugün beni çok yormuştu yardımcım ayşe abla yardımı ile yerleşmesi gereken bi kaç eşyamıda yerleştirip onun lezletli elleriyle yaptığı yemekleri yedikten sonra odama çıkıp sonunda yastığıma başımı koydum
Yatalı saatler olmuştu ama uyuyamıyordum onu düşünmekten hiç değişmemişti en son bana yaşattıkları ve aradan geçen o 6 sene ona hiç bi değişiklik getirmemişti bugün arkasını dönüp gideceğini bile biliyordum bu yüzden hiç şaşırmadım o egosuna parmak dahi dokundursanız kendini geri çekerdi ve hayla öyle içi gibi dışıda aynı idi o siyah gözleri kirli sakalları beyaz teni ve gamzeleri biraz boyu uzamış ve kalıplanmıştı o her zaman yakışıklı ve dikkat çeken birisi idi bunlar ona dair gereksiz ayrıntılar diye düşündüm
Yatağımdan kalkıp odamın balkonuna çıktım bu gece yıldızlı idi mahalle göź attığımda derin bir uykuya dalmıştı bile sigaramı ateşleyip içime derin bi nefes çektim gözlerimi yumup sessizliği dinledim bu sessizliği bölen evimin önünden geçen bi kaç erkek sesi oldu gülüşerek geçiyolardı ve sarhoştular sanırım bi an onla göz göze geldik evimin önünden geçerken buraya bakması bile beni sinirlendirdi buna hakkı yoktu onun yaşamaya bile hakkı yoktu ama o şuan bana bakıyordu ben onu net görüyodüm ama o eminimki şuan hayal gördüğünü düşünüyodur
"Demir Egemen sen hiç değişmemiş olabilirsin ama birşey hariç önceden benim sevdiğim adamdın şimdi ise Nefretimin tek sahibisin intikam ateşimde seni yok edecek kişinin gözlerine bakıyosun"
Bunları ona bakarak söyledim ama o görmedi bile önüne dönüp gitti. Bende yatağıma döndüm yarın çok yorucu birgün olacak gözlerimi kapattım uyku beni esir alana kadar gözleri gözlerimden gitmedi sonra onla birlikte bi karanlığa çekildi ruhum tipki geçmişim gibi uyku beni sardı kollarına karanlığına.
