Arkadaşlar okuyucu sayısı gitgide artıyor buda beni çok mutlu ediyor. Tabiki çoğu MahinurBoice sayesinde oldu çok tesekkur ederim ona. Kusura bakmayın olaylar biraz hızlı ilerliyor ama aklıma bu şekilde geliyor. Sizleri seviyorum canlarım. Iyi okumalar. :*
Yemeğimizi yedikten sonra Doğukanla oturup düşünmeye başladık. Kimdi bu Doruk? Nasıl hayatımızla alakalı herşeyi biliyordu? Ses cihazı falan mı vardı? Ya da büyücü falan mı? Bunları düşünmekten beynimizde hücre kalmadı. Bir sürü sonuca vardık ama hiç biri mantıklı gelmiyorduu. Ben kalkıp içecek bişey almak için mutfağa geçtim. O sırada telefonum çaldı. Oha "Aleynaskım arıyor" hemen açtım.
"Alisssssiiiiimmm"
"Kainaaaatt"
"Çok özledim lan tamamiyle unuttum aşkım seni kusura bakma."
"Onun hesabını sonra vercen Kainat. Hadi kapıyı aç ağaç oldum."
"Bi dakika bi dakika anlamadım"
"Hadi lan çok sıkıldım." Demesiyle koşarak kapıyı açtım veeee Alisiiiimmm. Görmemle boynuna atlamam bir oldu. 2 aydır görüşmüyorduk. Yaz tatilini böyle değerlendiriyor hanımefendi.
"Aşqw çok özlemişim laan"
"Bende bitanem. Doğukaan yok mu?" Zaten Aleyna'nın Doğukana karşı hep bi ilgisi olmuştur. Hemen kolundan tutup içeriye doğru koştum. Ama Doğukan yerinde yoktu. "Doğukaan bak kim geldiii" Allah Allah nerde bu çocuk. Neyse kolundan tutup oturttum.
"Herhalde tolete gitti. Ee Alisim anlat ne var ne yok naptın 2 aydır?"
"Ya kanka dur anlatırımda Şebnem Teyze nerde?" Deyince bi anda kızardığımı hissettim en yakın arkadaşım bile olsa utanıyordum anlatmaya.
"Sey Aleyna annem gitti" dememle bi anda yüz ifadesi değişti.
"Nereye gitti Kainat?"
"Babam öldükten beri geçtiğimiz haftasonu ilk defa bi partiye gittim eve gece 4te geldim ve geldiğimde annemi başka bi adamla gördüm. Bağırdım çağırdım vurdum kapıyı çıktım. Bugün beni aradı yeni eşiyle beraber Antalya'ya taşınmışlar. Anlayacağın Bıraktı beni. "
"Sey Kainat ben çok üzüldüm bitanem. Ama sey ya neyse üzme kendini"
"Alışacam artık Aleyna başka çarem yok. Her neyse beni boşver sen naptın?" Diye başladık dedikoduya. Saatlerce konuştuk. En son aklıma geldi.
"Aleyna biz konuşmaya daldıkta Doğukan hala ortada yok" endişelenmeye başlamıştım nereye gitti bu çocuk.
"Harbi Kainat bi bakta gel istersen"
"Tamam bekle sen." Yukarıya çıktım koşarak tolete odalara teker teker baktım yoktu. Odamda yerde bi kağıt vardı ama parçalara ayrılmış. Hemen onları toplayıp aşağı indim.
"Kainat bunlar ne?"
"Bilmiyorum Aleyna anlayacağız şimdi bekle" kağıtları birleştirmeye çalıştık. 15 dakikalık bir çabanın sonunda başardık. Kağıtta şunlar yazıyordu.
'Kainat ben Doğukan. Doruk hakkında çok önemli şeyler öğrendim. Neden kağıda yazıyorsun diye sorma şuan bunu yazmaya zamanım yok. Doruk şu yüzden herşeyi biliyormuş-" ve kağıtta yazanlar burda bitiyor.
"Hadi amaa devamı nerde bunun?" Diye bağırdım.
"Doruk şu sana Iphone alan çocuk demi?" Anlamaya çalışırcasına sordu.
"Aynen. Ben bi yukarıya bakıyım başka kağıt var mı diye." Hemen yukarıya koştum her yere baktım ama yok bi anda arkamı dönünce balkon kapısının Açık olduğunu farkettim. Adım gibi emindim ki ben kapatmıştım. Korkak adımlarla balkona çıktım balkonda bişey yoktu aşağı eğilip arka bahçeye baktım. Bakmamla çığlığı basmam bi oldu.
"Doğukaaaaaaaaan" çığlığımı duyar duymaz Aleyna koştu.
"Noldu Kainat?"
"Koş Aleyna Doğukan ölecek Doğukaaan" koşarak arka bahçeye gittim doğukanı çevirdim ve çevirmemle ağlamaya başlamam bir oldu. Karnından kanlar akıyordu. Hıçkırıklarım arasında
"Aleyna ambulansı ara çabuk. Hadi Doğukanım dayanabilirsin bırakma kendini. " nabzını kontrol ettim. Çok yavaştı. Doğukanıda kaybedersem yaşıyamazdım. Dayan Doğukanım dayan.
