The prince of Slytherin and the princess of Gryffindor [GREEK]

Απόσταση

Ερμιόνη POV

Το ήξερα, πως αν δεν κατευθυνόμουν στους κοιτώνες θα με ακολουθούσε. Αυτό που νιώθουμε είναι μια ψευδαίσθηση. Τίποτα παραπάνω. Απλά μας επηρέασε η στιγμή της βιβλιοθήκης. Με μισεί. Γι' αυτόν θα είμαι πάντα μόνο μια λασποαίματη, που δεν αξίζει να λέγεται μάγισσα. Κι εγώ τον...όχι δεν τον μισώ. Απλά τον αντιπαθώ. Για μένα θα είναι πάντα ένας καθαρόαιμος που με απεχθάνεται. Αυτό που πρέπει να κάνω είναι να μείνω μακριά του. Τουλάχιστον μέχρι να ξεπεραστεί αυτή η κατάσταση. Εξάλλου δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει τίποτα μεταξύ μας. Η οικογένειά του θα με σκότωνε. Οι φίλοι μου θα μου γυρνούσαν την πλάτη αν μάθαιναν πως συμβαίνει κάτι ανάμεσα σε εμένα και το άτομο που μισούν πιο πολύ. Που δεν συμβαίνει τίποτα δηλαδή. Ναι, πήρα την απόφασή μου. Μακριά από εκείνον. Αυτή είναι η μόνη λύση.

Μία εβδομάδα αργότερα

Μία ολόκληρη εβδομάδα έχει περάσει από τότε που πήρα την απόφασή μου. Μία εβδομάδα χωρίς να τον ακούσω να μου απευθύνει τον λόγο. Μία εβδομάδα χωρίς να του μιλήσω. Ή να με ακουμπήσει έστω και καταλάθος. Ούτε στα μάτια δεν μπορώ να τον κοιτάω πλέον. Αλλά είναι καλύτερα έτσι.

Ντράκο POV

Κάθε μέρα αυτής της εβδομάδας ήταν ένα μαρτύριο. Κάθε μέρα ένιωθα και πιο ξένος μέσα στο ίδιο μου το σώμα. Δεν έχω κανέναν. Ούτε φίλους, ούτε συγγενείς που να μην ήταν Θανατοφάγοι. Ακόμα κι εκείνη αποφάσισε πως δεν θέλει να έχει καμία σχέση μαζί μου. Ούτε να με κοιτάει δεν θέλει. Το γεγονός πως με μισούσε και την μισούσα ήταν ο πιο εύκολος δρόμος που μπορούσα να διαλέξω. Αλλά μετά που αντίκρισα κατάματα τις επιλογές της οικογένειάς μου και τις δικές μου αποφάσισα να κάνω το σωστό ακόμη κι αν αυτός ο δρόμος είναι πιο μακρύς και δύσκολος.

«Τι έγινε Μαλφόι; Πάλι μόνος;» χαχάνισε ένα παιδί από...δεν θυμάμαι πιο κοιτώνα. Δεν του έδωσα σημασία και προχώρισα στο διάδρομο της βιβλιοθήκης. Θα την περιμένω, σίγουρα είναι εδώ. Περίμενα και περίμενα. Τουλάχιστον δύο ώρες. Εκεί που είχα αρχίσει να πιστεύω πως δεν ήταν τελικά εκεί, την είδα. Είδα την Ερμιονή με τα σπαστά μαλλιά της να ανεμίζουν πίσω της καθώς βγαίνει από τη βιβλιοθήκη. Ήταν συνηφριομένη. Κάτι την προβλημάτιζε. Την άρπαξα από το χέρι και τη γύρισα προς το μέρος μου. Θα της μιλούσα επιτέλους. Είχα αποφασίσει να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου.

«Πρέπει να σου μιλήσω» της αποκρίθηκα. Με κοιτούσε σαν να έχω βγάλει δεύτερο κεφάλι.

«Σχετικά με τι;» ρώτησε αλλά ήξερε την απάντηση γιατί είχε χλομιάσει. Απλά ένιωθε την ανάγκη να ρωτήσει. Πιθανόν θα ήθελε να κάνει λάθος για πρώτη φορά στη ζωή της.

«Για την όλη κατάσταση» της διευκρίνισα. Φαινόταν σαν να ήθελε να κάνει εμετό από στιγμή σε στιγμή. Την έσυρα στην πρώτη αίθουσα που βρήκα μπροστά μου και έκλεισα την πόρτα πίσω μας.

______________________________________

Μικρό κεφάλαιο το ξέρω. Το αφιερώνω στην Markella__. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Επίσης πείτε μου τη γνώμη σας για τα τραγούδια.
Κίσιζ✌️