BÖLÜM ŞARKISI = Arshad Nightmare.
İlk hikayem ve açıkçası çok heyecanlıyım. Umarım beğenirsiniz.
Bölümün ilk başları kısa ama sonraya doğru uzuyor. Bunu okudukça görebilirsiniz.
Beğenmeniz umuduyla ...
İyi okumalar :)
......................................
Sanırım ,
Yok ya. Bu olanların gerçeklik payı olması mümkün değil.
Vücudumun yaydığı saf korku bedenimi ele geçirirken , damarlarımdaki akan kana kadar gördüklerim bana gerçekliğini bir mahkeme kararının sert ifadesi gibi yüzüme çarpıyordu.
Düzensizleşen kalbim durmak bilmezken acımadan ona eşlik eden nefes alıp verişlerim düşünme mi daha da zorlaştırıyordu.
Titreyen bedenim ile odamın ortasında sağa sola volta atarken beynimde dolaşan sinir damarlarının çıkmaza girdiğini hissediyordum. Tıkanıklığı boğazımı kurutacak kadar yoğun ve şiddetliydi.
Beynim bu olanların gerçekliğinin muhakemesini yaparken mantığım feryat edip imkansızlığını savunuyordu. Ama bütün vücudum mantığıma gardını kuşanmıştı ve savaşın çoktan bittiğini ve dahası galibiyetinin bayrağını yüzüme doğru sallıyordu.
Beynimde tarttığım düşüncelerimin arasına serpiştirilmiş gibi aklıma ayna geldi. Her şeyi inkar etsek de acımasızca bize gerçeği yansıtan ayna ! Vücudumun hissettiği değişim belkide sadece aklımın bana oynadığı bir oyundu. İçine beni düşünmeden kattığı ve hissettiklerimden bile şüphe ettirdiği bir oyun.
Ama ayna bana gerçeği tüm çıplaklığı ile sunabilir. Bana belki görmek istemediğim bir şeyi gösterebilirdi ama yanıltmazdı.
Yani umarım...
Odam çok büyük olmadığı için ve düzenli biri olduğum için aradığımı rahatlıkla bulabiliyordum. Masamın üzerindeki zarif aynamı titreyen ellerim arasına aldım ve yatağıma doğru yürüyerek yatak ucuna yavaşça oturu verdim.
Dün gece bütün vücudumun hissettiklerini bütün hücrelerim ile bir hayal olmasını dilerken parmak uçlarımın arasında tüy gibi duran aynayı yavaşça yüzüme tuttum.
Beklenilen umutlar , beklentiler , isteklerin bataklığa saplanmasının yüzde bıraktığı iz yüzüme gölgesini düşürmüştü bile.
Oradaydılar...
Tüm yakıcılığıyla bana bakıyorlar ve ben buradayım diye haykırıyorlardı.
Yakıcı renginin göz bebeklerime kadar işlemesi tüm vücudumu bu ateşle yanıp tutuşacakmış gibi hissettiriyordu. Titreyen parmaklarımın arasındaki ayna gösterdiklerini kabul etmezmiş gibi yavaşça kayıp giderken intahar edişini izledim.
Dağılan parçaları yere değilde vücuduma serpiştirilmiş gibiydi.
Nefesimi kesti.
Gözümün önüne dün geceki olanların adeta bir film şeridi gibi geçip gitmesi aklımın mantıklı yanını da beraberinde sürüklemişti.
Dün gece olanlar---
Rüya değildi bu. Tüm çıplaklığıyla gerçeği haykırıyordu.
Tüm mantığım bu yaşadığım şeyin olanağını sorgularken , dün geceki olanlar adeta önüme kanıt olarak serili veriyordu.
Ve;
Beynimi ele geçiren tek bir soru vardı.
Onca sorunun ve ardından içimdeki savaşın içinden kurtulup asıl benin sorduğu bir soru.
Gerçek hayatta bu mümkün müydü...
£££££££££££££££££.
Kısada olsa da umarım bu bölüm hoşunuza gitmiştir. Ve diğer bölümlere göz atarsanız sevinirim. Vote ve yorumlarınızı bekliyorum. :)
